Król Lew PBF

Moyo przemierzał tę uroczą okolicę. Wszystko wyglądało przepięknie a w powietrzu unosił się nieziemski zapach kwiatów. Lew odetchnął głęboko z westchnieniem i zbliżył się do sadzawki aby skosztować orzeźwiającej wody.

Przemierzała szybko ten jakże urooooczy zakątek, a jej kształtne boczki podrygiwały nieco przy każdym kroku. Była najedzona i miała wyjątkowo dobry humor. Tylko... gdzieś znowu brata zgubiła. Trudno. Kiedyś się znajdzie. Tymczasem najbardziej interesujące stały się dla niej świetliki. W sumie chętnie by spróbowała, jak taki śmieszny robal smakuje. Jednak co to by była za zabawa, gdyby od razu udało jej się jakiegoś złapać? Jako, że i tak najedzona była, mogła sobie przecież pozwolić na chwilę gonitwy za następnym posiłkiem. I tak właśnie, biegając i skacząc, niespodziewania władowała się w coś dużego, miękkiego, ciepłego... i rudego?

Lew podniósł głowę i obrócił się szybko czujac jak coś wbija mu się w zadek.
- Łoooooo waćpanna! - powiedział śmiejąc się lekko , wpatrzony w oczy młodej lwiczki. Najwyraźniej sami z każdym bujała w obłokach. Ciekawe co w nich widziała?