Król Lew PBF

Lwica przemierzała tereny chcąc odnalezc swój nowy dom. Nie wiedziała nic o tych terenach, z tego względu, że ona pochodzi z ziem północnych z pograniczem południowych. Westchnęła niezadowolona że ta wyprawa cały czas się dłuży niemiłosiernie. Po kilku minutach zauważyła jakiś pagórek gdzie mogła spokojnie przed żarem odpocząć sobie przed kolejną wędrówką. Dotarła na miejsce Shauri wtedy położyła się na terenie czuwając czy ktoś tu nie idzie przypadkiem.

Po należytym odpoczynku lwica wstała chcąc iść w kierunku gór. Miała nadzieję, że faktycznie znajdzie godnych rozmówców albo i też dom. Miała totalnie dosyć tych wędrówek, bo wcześniej była w jakimś stadzie. No cóż nie pasowały jej warunki panujące u nich. Po zejściu z pagórka, ruszyła w tamtą stronę.

z.t

Nowe miejsce, nowa ziemia. Na razie trudno orzec, czy lwica zostanie tu na dłużej. Być może znajdzie jakąś bezpieczną kryjówkę z dala od wścibskich ślepi różnych natrętów. Teraz jednak Invicta postanowiła odpocząć. Najwyraźniej pojedynczy pagórek wzbudził jej zainteresowanie. Lwica z zadowoleniem odkryła, że nikogo tu nie ma. Nie wyczuwając żadnego zagrożenia, spokojnie legła pod splecionymi ze sobą drzewami. Po chwili zamknęła ślepia i pogrążyła się w rozmyślaniach.

Sheria przybiegł do Krona i rzekł:
-Czy to jest to miejsce? Już nie mogę się doczekać, aż coś upolujemy. A swoją drogą, czujesz ten zapach, jakby ktoś był w pobliżu? Może to to jest nasz posiłek?
Sheria uradował się, rozprostował i wyciągnął pazury.

Lew nie zastanawiając się, szybko skinął głową i pośpieszył ostrożnie, by nie spłoszyć potencjalnego posiłku. Zapach robił się silniejszy, gdy szedł w stronę drzew, po chwili zaczaił się w krzakach i wytężył wzrok. Wśród splecionych drzew dostrzegł leżącą lwicę i ruszył szukać Krona, by poinformować go o tym jednocześnie nie budząc lwicy.
-Pst! Kron!-szepnął Sheria-Nie jesteśmy tu sami, wśród splecionych drzew przy pojedynczym pagórku leży lwica.

Jeszcze nie wyczuła ich obecności, chociaż to była raczej kwestia czasu. Spodziewała się, że ktoś pojawi się w tym miejscu, w końcu przeplatały się tu różne wonie. Najwyraźniej ziemie, na których się znalazła, obfitowały w zwierzynę, skoro mogły wyżywić tak liczną populację. Invicta jeszcze nie wiedziała, jak zostanie przyjęta. Obcych przeważnie nie witano zbyt miło, wkraczanie na cudze terytorium oznaczało kłopoty.