Polana

[Mistrz Gry]

Sigrun nie wiedziała, że trzyma w pysku zabójczą broń. Za to kłusownik od razu zorientował co się dzieje. Widząc lufę strzelby skierowaną prosto na siebie zaczął krzyczeć, jakby ktoś go ze skóry obdzierał. Przebierając małpimi kończynami zaczął pełznąć po ziemi, cofając się od Sigrun. W tym momencie ząb lwicy nieświadomie trafił na spust. Rozległ się ogłuszający huk, a moc wystrzału odrzuciła broń od Sigrun. Pocisk minął ciało kłusownika o milimetry. Przerażony chłop spróbował poderwać się na nogi, ale jego ubranie zahaczyło się o wystającą gałąź. Materiał rozerwał się z trzaskiem, a z kieszeni posypały się błyszczące paciorki. Mężczyzna nie miał teraz jednak głowy, by przejmować się porwanymi koralami, które chciał dać swojej Halince na imieniny. Gdy tylko złapał równowagę i stanął na nogi zaczął biec przed siebie zataczając się. Na polanie pozostali tylko lwica i żubr.


Sigrun: +mała skóra, +3 paciorki, +2 PD do percepcji
Dodatkowo wszyscy uczestnicy eventu otrzymują po 1 sztuce cebuli

[Sigrun]

Huk sprawił, że zadzwoniło jej w uszach i zakręciło się we łbie. Teraz nie tylko była niema ale miała wrażenie, że ogłuchła. W kompletnej ciszy obserwowała niczym film bez dzięków jak chłop się zrywa i ucieka coś gubiąc. Kilka paciorków doturlało się pod jej łapy. Zerknęła jeszcze na żubra z troską czy i on się nie wystraszył za bardzo. Ten grzmiący kij trzeba będzie zakopać. To jest dobry plan.
Po kilku minutach słuch wrócił, znowu była w stanie słyszeć wiatr, ptasie trele i szeleszczenie runa leśnego. I pewnie kolejne narzekanie jej włochatego kumpla. Wcale jej to nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie.

[Mistrz Gry]

Kręcąc łbem, żubr podszedł do Sigrun.
- Miejmy nadzieję, że czegoś się nauczyli i już tu nie wrócą. - rzekł z nadzieją. - Cała jesteś kiciu? Te ich błyskające patyki potrafią zabić jednym ukłuciem. - obszedł lwicę dookoła, sprawdzając czy nie ma żadnych ran. Całe szczęście, że wylot był skierowany w drugą stronę.
- Trzeba się tego pozbyć. - chwycił delikatnie metalowy patyk na rogi - Najlepiej wrzucę to do jeziora, żeby nikt tego nie znalazł. Choć pewnie i tak przyjdą tu z nowymi. - powiódł wzrokiem w kierunku, gdzie uciekli kłusownicy.
- Dzięki kiciu. Gdyby cię tu nie było, spełniłbym swoją zemstę. I stał się taki jak oni, zabijający dla frajdy. - dodał ponuro.
- Żegnaj. Mam nadzieję, że następnym razem spotkamy się w innych okolicznościach. - żubr wykonał grymas, który na jego pysku mógł być uśmiechem i odwrócił się, by za chwilę zniknąć za drzewami.

ZT

[Sigrun]

Pokiwała głową przecząco, że nic jej nie jest. Przynajmniej teraz. Okręciła się by lepiej było widać, że jest bez zadrapań. Wrzucenie tego kija do jeziora nie wydawało jej się dobrą opcją. Co jeśli gady lub inne wodne żyjątka zrobią sobie krzywdę? Miała nadzieję, że żubr jeszcze dokładnie to przemyśli co z tym zrobić. Otarła się czołem o jego bok na pożegnanie. Znajomość krótka acz intensywna gdzie roślinożerca współpracował z mięsożercą.
Z niemałym żalem wróciła tam skąd przyszła a gdy chciała tu trafić pewnego dnia ponownie by odwiedzić włochatego druha, nie mogła już odnaleźć tej ścieżki. Cały ten dziwny las jakby nie istniał a wszystko było tylko snem. Tylko czy aby na pewno? Skarby, z tej podróży nadal miała przy sobie.

z/t