Król Lew PBF

Duże jezioro znajdujące się w północnej części doliny. Wpływa do niego Kamienna Kaskada zaś wypływa Kamienna Rzeka. Od północy rośnie gęsty ale nieduży lasek. Większość trenów przy jeziorze ma łagodne kamienne lub piaskowe zejście.
Na pierwszy rzut oka, wygląda jakby to jezioro stanowiło istną barierę między obumierająca na jego brzegach roślinnością, a zieloną wyspą. Woda jest tutaj podejrzenia czysta, ale możesz zobaczyć swoje odbicie. ~~ Mistrz Gry

Trochę czasu minęło od kiedy widziałem ostatni raz ojca. Martwiło to mnie w głębi czułem, że coś mu się stało. Przecież nie porzuciłby nas, prawda? Nie wiedziałem czy sam nie znam odpowiedzi czy sam nie okłamuje siebie. Nie chciałem jednak zapomnieć jego zapachu i wyglądu,który z czasem jednak zanikał w mym łebku. Dowiem się co się stało...
Spojrzałem an jezioro i postanowiłem popływać, to dobre dla rozwoju mięśni i w ogóle ciała. Tka mi się przynajmniej wydawało. Pływałem z kilkanaście minut i wyszedłem na brzeg. Nie uważałem się już za malutkie lwiątko. Odnajdę go. Takie postanowienie chodziło mi po głowie. nie mogłem nikomu o tym powiedzieć. Na pewno nie pozwolą mi wtedy. Położyłem się i zasnąłem.

Podróż, a właściwie ucieczka młódki sprowadziły na nią niezłe kłopoty. Poobijała się, kilka razy staczając się po skalnym zboczu przez swoją nieostrożność. Obolała i trochę przybita tym faktem samiczka dumnie szła naprzód jakby nic się jej nie stało. Jej sierść była nieco poszarpana w podkurzona gdzieniegdzie, lecz nie przeszkadzało jej to w niczym. Pragnęła emocji, adrenaliny i właśnie robiła wszystko by sobie tego dostarczyć. Młody wiek zupełnie usuwał jej jakąkolwiek świadomość odnośnie ewentualnych skutków takiej niesubordynacji.
Znalazła się nad rozlewiskiem wodnym, pierwszy raz widziała takie na oczy. Pobiegła więc niesfornie po większych kamieniach, skacząc między nimi i brnąc ku brzegowi wody. Zatrzymała się dopiero gdy zmoczyła łapkę, to uczucie było dla niej obce i bardzo dziwne. Rozejrzała się po okolicy, jakby zrobiła coś zabronionego i wtedy dostrzegła większego od siebie kota. Spłoszyła się na jego widok i natychmiast skierowała za najbliższy głaz, ukryła się za nim i zjeżyła sierść na karku. Tak uczyła mamcia Fedha, to musi zadziałać! On sobie zaraz pójdzie.

Spałem dobrze, wydarzenie i śmierć obcej cioci było traumatyczne ale mimo to mało dla mnie zrozumiałe,może dlatego potrafiłem przejście obok tego w miarę.. normalnie? Było tam ciemno i talko masa młodych, może to sprawiło, że to tak było. Wstałem i przeciągnąłem się, futro miałem już suche a pogoda dopisywała. Czułem zapach, znajomy taki jakby ten z komnaty. Wiedziałem, że ktoś tu jest ale nie wiedziałem jeszcze gdzie. Nie jestem łowca a młody wiek nie pozwala mi na takie fajne bajery jak u dorosłych.
-Kto tu jest?- Zapytałem idąc i rozglądając się. nie czułem strachu raczej coś bliższego zaciekawieniu. nie należałem do tych najposłuszniejszych i grzecznych jako mały szczyl już łaziłem gdzie nie trzeba jak mama nie patrzyła.

Wcześniej może za sprawą stresu i nowej sytuacji, doświadczeń nie zdała sobie sprawy, że dostrzeżony osobnik po prostu spał. Nerwowo chowała się za głazem skacząc od jednego boku do drugiego, by zobaczyć czy ów postać nie idzie w jej stronę. Na jej nieszczęście samczyk się obudził i zbliżył niebezpiecznie blisko miejsca jej kryjówki.
Kierowana instynktem, a może czysta naiwnością, że rzeczywiście może coś zmienić, wyskoczyła zza kamienia z napuszoną sierścią i pisnęła w stronę kawalera. W jej wyobrażeniach zrobiła kawał dobrej roboty i młodzik powinien zwiać jak stał. Jak iż nie wyglądał na spłoszonego, straciła wiarę w siebie i zaczęła się powoli wycofywać idąc w tył. Nie mogła więc dostrzec patyka, który na plaży się znajdował. Łypnęła na pysk jak ostatnia sierota, a jej serduszko przyśpieszyło biciem. Miała łzy w oczach, lecz ani jej się śniło pokazać obcemu jak bardzo się boi.

Zamrugałem lekko swoimi czarno-niebieskimi oczami i lekko przekrzywiłem głowę w bok widząc to cudeńko. Nie wiedziałem jak powinienem zareagować. Chyba oczekiwała, że się wystraszę? Uśmiechnąłem się lekko do nieznanej lwiczki? A może znanej? Przez ten czas ciężko było mi sie połapać.
-Jestem Tendai,a ty?- Przedstawiłem się jej z duma wypinając swoja pierś. Znałem jej woń. Byłem tego teraz pewny! Była młoda ale mnie to nie przeszkadzało, aż tak wielkiej różnicy między nami to nie widziałem.
-Ty to pewnie mieszkasz z ta trochę walnięta ciotką?- Każdy w stadzie to ciotka i wujek, przynajmniej dla mnie. Pewnie to się zmieni z czasem, a Fedha zdawała mi się być dziwna i trochę szalona, wolałem jej unikać.
-Chcesz się pobawić w coś czy coś...- nie do końca wiedziałem co można porobić a było nudno. Machnąłem swymi dwoma ogonami.