Król Lew PBF

Szedł przodem i nie odzywał się tak samo jak nie rozmawiał przez większość drogi z nikim poza Nuzirą. Był już właściwie prawie na miejscu gdy i miał przejść do przejmowania terenów gdy nagle spostrzegł się, że Lyarra wcale nie podążała za nim. Wziął w płuca powietrze i z łoskotem je wypuścił. Zaczynało mu brakować cierpliwości. Zrobił więc co musiał na szybko a potem cofnął się, żeby poszukać swojej towarzyszki.

zt

Lwica ruszyła w kierunku zielonego placu przed jakimś wejściem. Nie wiedziała tak naprawdę gdzie stado jest ale miała nadzieję, że je w tych okolicach znajdzie. Oby spotkała Kifo z którym miała do czynienia nad rzeką. Spokojnie szła wtedy uznała, że trzeba zrobić drobny odpoczynek i usiadła na zadzie.

Trzeba było przyznać, że mimo wszystko to był nie najmniejszy odcinek drogi, zwłaszcza jeśli trzeba pokonać go dwa razy. Normalnie może i by nie był w ogóle męczący gdyby nie to, że ktoś tu ewidentnie zlekceważył podstawowe zasady długodystansowej wędrówki - a jedną z nich było: bez zbędnego pośpiechu. Nic więc dziwnego, że niepotrzebne ganianie w tę i we w tę stało się w oczach Kifo irytujące. Gdyby to on był przywódcą stado nie ruszyłoby na podbój terenów niewypoczęte i głodne. Trzeba było się zawsze liczyć z tym, że nowe tereny mogą się równać nowym wrogom, mogą być konieczne walki z tubylcami skądinąd niekoniecznie lwami.
Co jakiś czas oglądał się na Lyarrę i zachodził w głowę. Szybko ocenił ją jako marne wsparcie w razie konfliktu. Wyglądała na dopiero co wyrośniętą i chociażby dlatego, że nie była jeszcze w pełni dorosła nie mogła stanowić równego wsparcia w boju.
W końcu oczom gadziookiego ukazała się grota, którą wcześniej znalazł. To było tu. Szybko się jednak zorientował, że nie byli sami. Warknął początkowo nie poznając lwicy, z którą rozmawiał wcześniej i przyspieszył truchtem zbliżając się do rdzawej lwicy ale im bliżej był tym szybciej się orientował, że już ją spotkał. Zatrzymał się wzdychając i z dość kwaśną miną obejrzał się za siebie. Chciał sprawdzić jak zachowała się Lyarra.
- Czyli przyszłaś? - Wrócił spojrzeniem do Shauri. - Masz dobre wyczucie czasu. Właśnie przejmujemy tereny.

Cóż, ta wędrówka w istocie zaczynała być dość irytująca. Jednak mimo niezadowolenia Yara robiła wszystko, by nie pokazać po sobie zmęczenia. Cały czas trzymała się blisko Kifo. Zdążyła już pogodzić się z faktem, że lepiej, by on przewodził.
Gdy zauważyła nieznajomą lwicą, z początku nie zareagowała, a tylko spojrzała na towarzysza. Gdy warknął, zrobiła to samo, po czym również przyspieszyła kroku. Zatrzymała się u jego boku i zmierzyła rdzawą uważnym spojrzeniem. Na razie nie odzywała się. Wężowi nie poświęciła zbyt wiele uwagi.

Rdzawa lwica na razie milczała. Kifo i Lyarra nie mieli wiele czasu, mieli jeszcze przed sobą masę roboty i nie widziało mu się tu czekać w nieskończoność aż lwica się zdecyduje zabrać głos. Postanowił ją do tego popchnąć.
- Przypomnij jak się nazywasz - powiedział tonem nie uznającym sprzeciwu. Spojrzał kątem oka na Lyarrę, niech uczy się jak należy rozmawiać z potencjalnymi intruzami. Jednak ta tutaj nie miała być zupełnie obca (o ile nie zmieniła zdania).
- Spotkałem tę lwicę jakiś czas temu podczas jednego z postojów. Wyraziła chęć dołączenia do stada - zaczął rzeczowo tłumaczyć swojej towarzyszce. - W stadzie jest mało lwic, Ragir może zechce ją wysłuchać.
W tym momencie dostrzegł węża ale zanim zdążył go powitać ten już się odezwał. Skinął więc pytonowi łbem nie wtrącając mu się w słowo.
- Rozumiem, Dabin, tak? - odparł. - To ważne cenne informacje. W którym kierunku znajduje się to jezioro? Dobrze będzie wskazać stadu dobre miejsce do polowań.

Samica spojrzała się na znajomego lwa.
- Tak przyszłam. Cieszę się - odparła krótko do samca. Zauwazyła również dwójkę towarzyszy, którzy za pewne są z tego samego stada.
- Witaj - przywitała się z wężem, co było interesujące że jest jednym z nich. Nigdy nie zdawała sobie sprawy że stado może przyjmować nie tylko lwy. Jednakże lubiła odmienność dlatego jej to nie przeszkadzało tak naprawdę. Potem spojrzała się na nieznajomą lwicę, która stała obok Kifo. Nie odezwała się narazie do niej.
- Jestem Shauri - przedstawiła się po raz kolejny, przypominając swoje imię.

- Dobrze - odpowiedział Shauri. - Jednak zanim to nastąpi mamy obowiązki do wykonania. Będziesz szła z nami aż nie zaprowadzę cię do przywódcy.
Rzucił porozumiewawcze spojrzenie na Lyarrę po czym z całą swoją mocą wydał z siebie donośny ryk tak, by był dobrze słyszalny w okolicy. To miejsce ma już swoich właścicieli. Miał nadzieję, że jego towarzyszka dołączy do tego.
Przeniósł spojrzenie na węża, który wspomniał o kolacji. O tak, Kifo już też powoli zaczynał myśleć o porządnym jedzeniu i odpoczynku. Musiał też znaleźć sobie odpowiednie legowisko żeby zanieść tam grzywę Nazmira. Pokiwał głową zgadzając się.
- Tak, mam nadzieję, że po skończonej robocie przyjdzie czas na kolację i odpoczynek - westchnął.
Nie miał zamiaru teraz jednak oddawać się jakimś przerwom czy odpoczynkom. Skoro już muszą wykonać to zadanie to zrobią je ciągiem. Czekał jedynie na Lyarrę.