Król Lew PBF

Jasir był przekonany o tym, że wszystko, co dla lwioziemców jest najważniejsze, to determinacja, organizacja i ćwiczenia. Wierzył, że niedługo, już niedługo, LZ będzie musiała przejść porządny test, który pokaże na ich ich było stać, czy są godni stać na Lwiej Skale, czy nie.
Siła nie zawsze jest najważniejsza. Siła to nie wszystko. Przede wszystkim Jasir chce pokazać swoim przyjaciołom, że jest coś wartościowszego niż siła.
Dlatego czekał pod Lwią Skałą, nad rozłożystą sawanną na przybycie kolejnego ucznia. Będzie to zaszczyt i niemałe wyzwanie. Dzisiaj ma przyjść tu Tib. Jasir sam jest ciekaw tego, jak potoczy się dzisiejsza lekcja...

Idąc na to spotkanie Tib czuł się trochę dziwnie. Zawsze to on występował w roli nauczyciela i czekał cierpliwie na swoich uczniów. No nic, jak widać nie we wszystkim mógł być najlepszy.
-Witaj Jasir, co tam słychać u Shani i dzieciaków?- powiedzial no powitanie, jednocześnie posyłając lwu krótkie skinienie.
-To co tam dzisiaj dla mnie przygotowałeś synu?-

Przybyłego na trening Tiba powitał skinieniem łba.
- Witaj generale.
Dziś przeprowadzi trening dla samego gwardzisty. Różnica ich pozycji bynajmniej mu nie przeszkadzała, uważał że każdy ma coś do pokazania i nauczenia. Poza tym, chciał zrobić coś dobrego dla Lwiego Stada. A nuż może Jasir pokaże swój potencjał i zasłuży się do gwardii.
- Jak to rodzinka, można dużo powiedzieć. Ogólnie "dobrze". Przygotowałem ćwiczenia...godne wojownika i generała. - zbliżył się kilka kroków do Tiba i nieco zamyślił się, obmyślając jeszcze plan, którego będą się trzymać. A może lepiej nie mieć planu? Przez chwilę spoglądał gdzieś na bok, po czym ponownie zwrócił się do Tiba.
- Na potrzebę treningu porzućmy niepotrzebną etykietę i zwroty wynikające z hierarchii. Bądźmy jak równy z równym. Nieważne kto kim jest, bo i tak trzeba być - jego głos w ostatniej chwili przyśpieszył i nabrał bardziej emocjonalnego zabarwienia. Tib mógł zauważyć jak przymierza łapę, jakby do ciosu - czujnym! - jednak zamiast uderzyć Tiba rzucił tylko piachem w twarz i odsunął się na kilka kroków. - A teraz uderzaj, pokaż co potrafisz!

-Jasne, a prawdę mówiąc to na co dzień też możesz zwracać się do mnie po imieniu- odparł, po czym wysłuchał kolejnych słów jakie popłynęły z ust samca. Generał miał dziwne wrażenie, że Jasir nie odważy się od tak go uderzyć więc nie próbował wykonać żadnego uniku. Kiedy czarnogrzywy posłał w jego pysk piach, generał jedynie zamknął oczy po czym sprawnym ruchem łapy strącił z pyska pozostałe resztki.
-Jak sobie życzysz- rzekł, po czym wykonał w kierunku Jasira delikatny ukłon. Następnie Tib przeszedł do truchtu i zaczął zataczać wokół przeciwnika szerokie koła. Na początek trzeba znaleźć słaby punkt.

Jasir również odpowiedział ukłonem.
- Miło to słyszeć! - uśmiechnął się szeroko, jakby nie zdwajając sobie sprawy, że musi skupić się na treningu, bo w każdej chwili mógł dostać od Tiba w pysk. Jasir zdawał się być pewny i opanowany. - Dawaj, dobrze kombinujesz. - zaśmiał się, ale uśmiech powoli znikał mu z twarzy. Musi przyłożyć się do tego poważniej. Taktyka Tiba była bardzo sprytna. Nie był on zręczny, ale za to silny. Mógł to wykorzystać zawracając Jasirowi w głowie i znajdując jego słaby punkt. Wtedy jego uderzenie bez wątpienia by go powaliło. Ale Jasir, zręczny nie silny, też zataczał koła i to mniejsze. Wykorzystał przy tym to, że był nawet szybszy od Tiba. Po szybkim podejściu znalazł się na tyłach przeciwnika, ale nie chciał jeszcze uderzać. To nie była jeszcze dobra chwila, a chciał zobaczyć, jak brązowogrzywy na to zareaguje.

Tib nie był w stanie skutecznie zatrzymać Jasira ale nauczony doświadczeniem domyślał się co ten planuje, dlatego wykonując obrót w kierunku znajdującego się z nim przeciwnika jednocześnie zamachnął się łapą by dodać swojemu uderzeniu dodatkowej mocy. Generał celował w miejsce, gdzie mniej więcej spodziewał się Jasira. Niezależnie od tego czy jego atak się powiedzie, brązowogrzywy zamierzał rzucić się na czarnogrzywego i spróbować przygnieść go do ziemi.

Czarnogrzywy był bardzo blisko przeciwnika i mimo, że nie planował uderzenia, to cios Tiba był dla niego dużym zaskoczeniem. Wzbudził w nim też wielki podziw. Tib toczył rozważnie swoją walkę i wykorzystywał sytuację. Jasir nie miał zamiaru zderzać się z Tibem, więc pozwoliło mu to wykonać instynktowny odruch jakim jest unik. Jasir rzucił się na bok. Ledwie utrzymał przy tym kontakt łap z podłożem i nie wywinął orła. Udało mu się nagle zatrzymać, sypiąc trochę piachem dookoła i pozostawiając ślad na ziemi.
Wychodząc z tego z trudem, choć obronną ręką, mógł sprawdzić, czy Tib po swoim uderzeniu będzie w stanie odpowiedzieć na kontratak. Jasir odbił się od ziemi i skoczył na Tiba. Oczywiście bez pazurów chcąc jedynie go przewrócić pod swoim ciężarem.

Chociaż jego atak nie przeniósł takiego skutku jakiego brązowogrzywy by oczekiwał to Jasir stracił równowagę co dało Tibowi trochę czasu na ustabilizowanie swojej postawy po wykonanym ciosie. Czarnogrzywy walczył z głową bo zamiast bezmyślnie dążyć do zwarcia próbował wymanewrować dużo wolniejszego generała. W końcu jednak postanowił uderzyć na co mniej zwinny Tib mógł odpowiedzieć tylko jednym: brutalną siłą. Dlatego gdy tylko zobaczył jak Jasir szykuje się do skoku, sam również wybił się w kierunku lwioziemca by zderzyć się z nim w powietrzu swoją całą rozpędzoną masą.

Jasir jako pierwszy wybił się w powietrze i myślał, że Tib po wcześniejszym zamachnięciu nie będzie w stanie obronić się przed skokiem czarnogrzywego. Generał wiedział jednak, że jego masa powinna przytłoczyć nieco mniejszego Jasira.
Kiedy Tib ledwie się wybijał, Jasir już prawie go miał. Nie udało się ani jednemu, ani drugiemu. Obaj wywrócili się na ziemie. To generał przygniatał Jasira i wydawało się, że siłą wygrał ten pojedynek.
- Nieźle myślisz i trzymaj tak dalej, ale chcę ci właśnie coś pokazać. - powiedział wciąż leżąc na ziemi i nie wywijając się od niego.

Pomimo drobnych problemów ostatecznie wszystko ułożyło się tak jak to sobie Tib zaplanował. W prawdziwej walce Jasir byłby teraz na jego łasce. Co prawda generała nieco zbiła z tropu wypowiedź czarnogrzywego jednak na wypadek, gdyby tamten miał rzeczywiście jakiś plan brązowogrzywy profilaktycznie zwiększył nacisk.