Król Lew PBF

Siedziała u wejścia jednej z jaskiń pod Lwią Skałą czekając na Thanatosa. Od kiedy zajmował się Nilimą rzadziej mieli okazję się spotkać, lecz nie narzekała szczególnie z tego powodu. Wciąż czuła do niego lekki niesmak po jego zachowaniu pod Lwią Skałą. Ślinił się na widok złoziemki jak typowy bezmózgi samiec. Ale w końcu był samcem, więc czego więcej można się po nim spodziewać. Bazgrała pazurem po piasku jakieś nieokreślone wzory, zabijając w ten sposób nudę. Zdawała sobie sprawę, że nauczenie Thanatosa że siła nie jest metodą na wszystko może graniczyć z cudem, ale miała obowiązki wobec stada, z których musiała się wywiązywać.

Than musiał się pospieszyć, jeśli miał zdążyć na czas. Tego ranka musiał dużo czasu poświęcić córce. Kiedy zbliżała się godzina spotkania, musiał przeprosić córkę i udał się wiec do wyznaczonego miejsca, gdzie miała czekać na niego Danusia. Gdy powoli zbliżał się pod Lwią Skałę, zobaczył, że przy wejściu do jaskini czeka już na niego.
Podszedł do niej i z uśmiechem powiedział. - Hej Danusia, to jak zaczynamy trening?

Leniwie spoglądała na zbliżającego się Thanatosa, nie podnosząc się z ziemi dopóki nie znalazł się tuż koło niej.
- Najwyższa pora - odpowiedziała, stając naprzeciwko lwa.
- Coś czuję, że trochę nam zajmie żeby cię czegoś nauczyć. - mruknęła cicho pod nosem, żeby Than tego nie usłyszał.
- Proponuję zacząć od rzeczy najprostszych. Po pierwsze skup się i słuchaj mnie uważnie. Postaram się przekazać ci trochę moich umiejętności, ale może nie iść łatwo. Masz bez gadania wykonywać wszystkie moje polecenia. Rozumiemy się? - zapytała stanowczo.

Thanatos wysłuchał wszystkiego w skupieniu co powiedziała Danusia, skinął głową i powiedział. - Jasne, rozumiemy się.
Po chwili dodał. - A co takiego będziemy właściwie robić?

Westchnęła słysząc pytanie o najoczywistszą oczywistość.
- Będziemy się uczyć. A raczej ty będziesz. Moim zadaniem jest nauczyć cię patrzeć, słuchać, czuć i spodziewać się niespodziewanego. - wyjaśniła cierpliwie.
- Może najpierw sprawdzimy co już umiesz. - rzekła w uśmieszkiem, okrążając Thanatosa dookoła.
- Wiesz w ogóle do czego wojownikowi potrzebna jest percepcja? A może uważasz, że do walki wystarczą tylko mięśnie i brutalna siła? - spytała nowego ucznia.

Than wysłuchał to co powiedziała Danusia. - No zgaduję, że do ogarniania tego co się dzieje w okół nas podczas walki.

Patrzyła wyczekująco na Thanatosa, licząc że usłyszy coś jeszcze, ale jak widać w tym momencie kończyły się umiejętności teoretyczne gwardzisty. Ech, typowy mięśniak. Nie oczekiwała od niego co prawda zdań wielokrotnie złożonych, okraszonych krasomówczymi anegdotami, ale mógłby przynajmniej wysilić mózgownicę. Westchnęła i pokiwała głową.
- Taaak... - usiadła naprzeciwko Thana. Coś czuła, że ta lekcja może jeszcze trochę potrwać.
- Może wyjaśnisz mi dokładniej, co masz na myśli? OGARNIANIE to dość szerokie pojęcie. Wyobraź sobie, że nigdy nie uczestniczyłam w walce. Opowiedz mi jak ona przebiega. A później pomyślimy, jakich umiejętności musisz przy tym użyć. - rzekła, spoglądając pytająco na ucznia.

Poczuł, że się lekko zarumienił. - Znaczy wiesz... no... aż tak o walce to nie myślę. Po prostu skupiam się na przeciwniku i chce go pokonać. - uśmiechnął się i popatrzył na Dature szukając zrozumienia.

Sierść pokrywająca pysk Thanatosa skutecznie zakryła rumieniec przed wzrokiem Datury. Wiedziała, że sprawa będzie ciężka, ale powinna była przygotować sobie wcześniej jakąś marulę albo inną voacangę. Zdecydowanie by się przydała.
- To znaczy, że po prostu podchodzisz do przeciwnika i walisz go łapą po pysku jak rozumieć? - spytała zrezygnowanym tonem.
- Słyszałeś kiedyś o czymś takim jak skradanie się, atak z zaskoczenia albo zwiad przeciwnika? - spytała, patrząc na Thana wyczekująco.

Than zrozumiał, że Danusia nie odpuści i będzie musiał wyjaśnić. Ale nie było to niespodzianką, że jest ona uparta, gwardzista o tym wiedział już od bardzo dawna.
Aaa... no w tym sensie. To jasne, sam je stosuje przecież.- odpowiedział po czym zrobiło mu się jeszcze głupiej, bo nie wiedział co może jeszcze powiedzieć lwicy.
No to tak, skradamy się, po to, aby wróg nas nie usłyszał. Czasami mi to nie wychodzi, ale to chyba przez moje gabaryty. Atak z zaskoczenia daje nam większa szanse na pokonanie przeciwnika, bo nie spodziewa się nas. Zwiad robi się po to, żeby sprawdzić jak silną armie ma wróg, żeby dobrać tylu żołnierzy, aby wygrać starcie.