Król Lew PBF

Naszedł nowy dzień, więc czas był na kolejną lekcję. Daktari miał nadzieję, że tym razem dżungla będzie bardziej łaskawa i będzie mógł pokazać swoim uczniom jak wyglądają lecznicze zioła w ich naturalnym środowisku. Zauważył jednak, że lepsze efekty mogłoby przynieść nauczanie indywidualne, niż dwojga adeptów naraz. Na początek postanowił więc zabrać na lekcję zielarstwa Sigrun, gdyż dusza dobrze wychowanego mandryla kazała dawać pierwszeństwo damom. Gdy tylko nastał świt czekał na progu swojej chatki na pojawienie się lwicy.

@Sigrun

Pierwsza wycieczka okazała się fiaskiem, zmęczona wędrówka legła nieopodal legowiska nauczyciela. Nie obudziły jej nawet pierwsze promienie słoneczne. Zaspana ziewnęła bezgłośnie rozdziawiając paszczę i ukazując cały rząd zębów. Zerknęła na położenie słońca i poderwała się z ziemi. Zaspała!
Z potarganym futrem i wplecionymi kilkoma liśćmi oraz patyków stanęła przed obliczem Daktariego. Skłoniła mu się na powitanie, robiąc przepraszająca minę. Potem niesfornie próbowała wyciągnąć niewielką gałązkę, która zawinęła się tuż za uchem w kłęb futra.

Usłużnie podeszła do legowiska, znalezienie torby zajęło jej chwilę. Pochyliła się nad nią i do jej nozdrzy doleciała mieszanka różnych ziółek. Zapach był niesamowity i swego rodzaju przyjemny. Chwyciła torbę delikatnie w zęby i przyniosła małpie. Usiadła obok zaglądając z ciekawości co też tam z niej wyciągnie. Może już kiedyś takową roślinkę widziała tylko nie wiedziała, że ma ona jakieś właściwości.

Słuchała, patrzyła, wąchała a nawet skubnęła kawałek rośliny by zaznajomić się wszystkimi zmysłami jakimi mogła by w przyszłości lepiej zapamiętać i nie pomylić się. Może nie dostanie przez to bólu brzucha lub biegunki. Przy przepękli skrzywiła się lekko. Nie potrafiła się wspinać po drzewach. Bedzie musiała prosić kogoś sprytniejszego o pomoc.
Zapamiętał również, że Czarci Pazur ulżyłby starej małpie. Wskazała na niego pazurem i przechyliła głowę na bok wpatrując się w Daktariego pytającym wzrokiem. Na migi pokazała jeszcze moment poruszania się lub zmierzania do celu. Te rośliny zapewne mają swoje miejsca w których najlepiej rosną. To już zauważyła osobiście, że flora rożni się na bagnach, sawannie, górach i dolinach.
Podeszła do małpy chwytając jego torbę i wskazując na siebie. Może mu pomóc ją nieść jeśli staruszkowi jest ciężko.

Zapamiętała, następnym razem postara się wybrać w okolice pustyni by znaleźć czarci pazur. To byłaby jej pierwsza pomoc innej osobie. Na samą myśl o tym, że mogłaby ulżyć cierpieniom Daktariego napawała ją radością. Przerzuciła sobie torbę przez szyję, nie była jakoś specjalnie masywna ani nie ciążyła zbytnio. Także spokojnie powinna dać radę. Obawiała się jedynie mentora czy sama podróż jego nie wykończy aż nadto.
Zaczęła się rozglądać za rzeczonymi czerwonymi kwiatami. Czerwone niczym krew i zachód słońca.


Znalazła pod krzakiem dwie dorodne kępy tych kwiatów. No raczej chyba było to, wszak mogłaby pomylić je z innymi czerwonymi kwiatami. Pacnęła ogonem w ziemię, siadając przy zielsku i czekając aż nauczyciel do niej podejdzie i oceni.

Powąchała ziele raz jeszcze przybliżając swój nos do startego liścia w dłoni małpy, no nie miał przyjemnego zapachu tak jak większość słodko mdlących kwiatów. W momencie gdy stwierdził o nieniszczeniu całego krzaka. Zwróciła jego uwagę wskazując na ziele, a potem wzięła jedną porcję geranium i wykopała niewielką dziurę by wsadzić tam częściowo roślinę i przykryć glebą. Była ciekawa czy takie sadzenie roślin pomoże w rozwoju większej ilości zioła. A może nawet w przyszłości byłoby możliwe wyhodowanie małego zielnego ogrodu? Oh, tyleż trzeba się jeszcze nauczyć. A ile pracy trzeba będzie włożyć by przybliżyć im warunki bytowania.
Po otrzymaniu odpowiedzi ruszy dalej z Daktarim na poszukiwanie lwiego ogonu. Swoją drogą interesujące nazewnictwo, była ciekawa czy rzeczywiście kwiat przypomina grzywiastego lwa. Wypatrywała pomarańczowych kwiatów.