Król Lew PBF

Po szkoleniu Thanatosa była dobrej myśli, bo była pewna, że w całym stadzie nie może być drugiego tak gapowatego lwa. Maru nie wyglądał jakby potykał się o własny ogon, więc nauka powinna pójść jak po maśle. Na miejsce spotkania wybrała las, ponieważ tutaj najłatwiej było o kryjówki i zakamarki, w których można ćwiczyć percepcję.

@Maru

Przybył po raz drugi tego dnia spotkać się z Daturą w alternatywnej rzeczywistości, gdzie role się odwrócą. To ona będzie mentorem w tym wątku. Jedyne co zostanie tak samo to fakt, że złoty przyszedł jako drugi. Nie zamierzał bawić się w podchody.
- Witaj, Daturo. Może od razu przejdźmy do konkretów. Czy mogłabyś mnie nauczyć wytężać wzrok? Obawiam się, że z wiekiem coraz bardziej mi się ślepnie.

Dla Datury, która nie przepadała za metafizyką, było to po prostu kolejne spotkanie z Maru. Być może każdy żyje w swojej własnej rzeczywistości, dlatego tym razem spotykając się na podwórku medyczki, wkroczyli do jej świata. Nie zaskoczyła jej wcale prośba Maru. Spodziewała się, że zarządza czegoś w zamian na naukę zwinności.
- Nie jesteś chyba aż tak stary? A przynajmniej nie wyglądasz. - spojrzała uważnie na Maru. Jeśli on odczuwał już oznaki starzenia się, to znak że ją to także czeka w niedługiej przyszłości.
- Jesteśmy w idealnym do tego miejscu. - wskazała na ciągnący się za jej plecami las.
- Nie traćmy więc czasu. - rzekła i ruszyła w stronę gęstwiny.

Trochę był, jak na standardy forum. Może jeszcze daleko mu do niedołęgi, ale akurat w tym aspekcie odczuwał największą wadę u siebie. Widział jeszcze na ponad 10 metrów, nie miał mgły przed oczami ani tym podobnych, wiec chyba jeszcze się nie zamieniał w seniora.
Nie miał nic przeciwko szybkiemu rozpoczęciu, wiec ruszył dziarsko za medyczką, pchając sie w tę gęstwinę.

Po przejściu kilkudziesięciu kroków zatrzymała się i obejrzała na Maru.
- Musimy wiedzieć, na czym obecnie stoimy. A konkretnie, jak jest u ciebie ze wzrokiem i słuchem. - przesunęła się pod drzewo, by Maru miał więcej miejsca.
- Powiedz ile jesteś w stanie zobaczyć i ile usłyszeć. Trudno dostrzec coś między gęstymi liśćmi, ale las pełen jest szczegółów i tętni życiem. - wskazała w górę na wiszące nad nimi gałęzie.

Szli w milczeniu, nie miał pojęcia czego może się spodziewać od nauki u Datury. Miała swoje fanaberie, ale to dobra lwica, wiec nie spodziewał się jakiegoś głupawego dowcipu. Spodziewał się też dostrzegania szczegółów, na które na co dzień nie zwracał uwagi. Ale teraz musiał. Spojrzał na korony drzew, nastawił uszy i zmrużył oczy.
- Widzę trochę ptaków, jakieś gniazdo... Tam na korze drzewa coś się wspina, ale nie wiem co to. Blask Słońca trochę za bardzo utrudnia. A ze słuchem w miarę dobrze, pełno ćwierkania i szumu od wiatru.

Kusiło ją, żeby zastawić na Maru jakieś kłujące albo śmierdzące pułapki, ale powstrzymała się od tego. Skoro z dobroci serca zgodził się ją szkolić, nie mogła mu się w ten sposób odwdzięczać.
- Wychodzi na to, że oczy masz jeszcze całkiem sprawne. Słusznie zauważyłeś, że światło najbardziej przeszkadzać w obserwacji. Dobry zwiadowca na pewno wykorzysta ten fakt, by ukryć się w ten sposób że słońce utrudni wypatrzenie go w górze. Co prawda lwu trudno byłoby się tam wspiąć, ale już ptak albo wyjątkowo sprawny lampart mógłby chować się wśród gałęzi. Najprościej zauważyć ruch, tak jak tamtego stworzonka. Swoją drogą, to chyba jakaś jaszczurka. Tutaj jednak także las stanowi przeszkodę, bo liście i gałęzie poruszają się prawie przez cały czas, więc drobna zmiana może łatwo umknąć naszej uwadze. - zamilkła na chwilę, by także ponasłuchiwać.
- Rzeczywiście, nie słuchać tutaj niczego ciekawego. - zgodziła się, rozglądając wokół.
- Ale skoro już jesteśmy w temacie, w jakim miejscu tutaj byś się ukrył, by być najmniej widocznym?

Słuchał z uwagą, jednocześnie ciągle obserwując tajemnicze stworzonko, póki nie zniknęło gdzieś wśród liści. Nie miał pojęcia, że aż tyle może zależeć od dobrej obserwacji. Niby proste i logiczne, ale jednak nie do końca.
Rozejrzał się dookoła na jej polecenie i wybrał dość szybko, też wydawałoby się logicznie.
- Tamte duże krzaczory, tam zmieściłoby się nawet kilka lwów i jak by się dobrze skupili w grupie to by im żadna grzywa nie wystawała.

Spojrzała w stronę wskazaną przez Maru.
- Rzeczywiście, całkiem niezła kryjówka. Chociaż biorąc pod uwagę niektórych lwioziemców, to pewnie bokami wystawałyby im fałdy sadła. - uśmiechnęła się krzywo, podchodząc bliżej krzaka.
- Ukrywając się w lesie najlepiej jest dostosować się do otoczenia, by być całkowicie niewidocznym. Można powczepiać sobie trochę liści tu i tak, a jeszcze lepsze jest pokrycie futra błotem, bo dodatkowo utrudnia kierowanie się węchem. - na powrót stanęła przed Maru.
- To może poćwiczymy to w praktyce zamiast plotkować? - zapytała, już szukając dla siebie wzrokiem dobrej kryjówki.

Aż go przeszedł zimny dreszcz na wieść, że miałby się tarzać w błocie. Chociaż jeśli ma mu to kiedyś uratować tyłek to wszystkie chwyty dozwolone. Lepiej się upaćkać w błocku, niźli stracić głowę.
Prośba o próbę wywołała szczery uśmieszek na pysku lwa. Zabawa w chowanego, jak małe-duże lwiątka. Ale i jedno i drugie sporo łączy: niby jest zabawą, a tak naprawdę to szlifowanie swoich umiejętności.
- Dobrze, to co mam sie odwrócić i liczyć do stu, a potem szukać cię po całym lesie?