Król Lew PBF

Akcja rozgrywa się na plaży, na krótko przed przejęciem terenów przez Szkarłatne Grzywy i zanim Sigrun spotka i wyruszy z Furahą w dalszą podróż.

Leżała na ciepłym piasku wśród spienionych fal, które przysuwały się obmywając jej łapy a potem ponownie wracały do wielkiej wody. Słuchała szumu równomiernego, skrzeczenia mew. Relaksowała się wdychając świeże wilgotne powietrze przesiąknięte jodem. Słońce ogrzewało miło jej ciało, przekręciła się tym razem na grzbiet by wymoczyć tylne łapki oraz wystawić na promienie słoneczne swoje podbrzusze. Przymknęła oczy wzdychając bezgłośnie.

Na plażę przybyła też pewna ciekawa wielkiej słonej wody lwica o jasnym umaszczeniu, której towarzyszył delikatny wiatr. Uśmiechnęła się widząc, a właściwie nie widząc końca horyzontu, który był po sam koniec usłany wodą. Chwilę później poczuła na pysku powiew powietrza przepełnionego świeżością i jodem.
Zauważyła delikatnie zbudowaną lwicę i choć na pierwszy rzut oka uznała ją za młodą to szybko zdała sobie sprawę, że to dorosła kocica, która po prostu nie jest usiana pod skórą masą mięśni. Postanowiła jednak do niej podejść, nie obawiała się jej. Chciała popatrzeć w spienione fale z nią. Zbliżyła się doń i położyła obok delikatnie mrucząc. Towarzyszka najwyraźniej relaksowała się w słońcu.
- Witaj nieznajoma. - szepnęła nie chcąc zbyt naruszać otaczającej ich sielankowej ciszy.

Nie spodziewała się czyjejś obecności, została zaskoczona gdy lwica się do niej odezwała. Mimo wszystko powoli otworzyła ślepia, mrużąc nieco oczy bo jednak padające z góry słońce utrudniało widzenie. Przypatrywała się nie chwile w tej pozycji nieznajomej a potem obróciła się na bok i posłała jej uprzejmy uśmiech. Swoją łapę położyła na jej klacie i skinęła łbem na powitanie.Zostawiając przy okazji wzór odciśnięty z piasku na sierści kremowej. Przypadkowo ją ubrudziła ale takie były uroki mokrego piasku.

Kocica oczekiwała jakiejś odpowiedzi od towarzyszki słonecznej kąpieli na morskim piachu, lecz nie doczekała się niej. W zamian została obdarzona miłym gestem powitalnym tym samym zasiewając w łowczyni ziarenko ciekawości osobą napotkanej, drobnej lwicy. Poczuła jej dotyk na klacie, a zaraz potem dostrzegła odcisk z piachu, który tam pozostał. Rzuciła jej pytające spojrzenie nie do końca rozumiejąc o co chodzi i czemu obca się nie odezwała.
- Wszystko w porządku? - rzekła lekko zbita z tropu - Jak ci na imię? - zagaiła do rozmowy szarawą, posyłając jej zadziorne spojrzenie.

Oczywiście, że wszystko było w porządku. Świeciło słońce, ocean pięknie szumiał, kilka mew skrzeczało. No czegoż więcej do szczęścia potrzeba? Uśmiechnęła się dając tym samym znak, że wszystko gra. Pazurem zaczęła jeździć po piasku rysując kilka rzeczy. Jeśli lwica poprawnie odgadnie to będzie to pierwszy krok do przedstawienia się.

Ona chyba nie rozumiała gestów jakimi próbowała się z nią porozumieć nieodzywająca się lwica i już miała jej to wygarnąć ze złością i nakrzyczeć na brak manier. W końcu nawet się nie przedstawiła, a przecież Lyanna była dla niej wyjątkowo miła.
Zaczęła jednak chyba rozumieć powagę sytuacji w momencie, gdy kocica zaczęła jej rysować różne obrazeczki na piachu. Początkowo zerkała to na nią to na nie, starając się domyślić o co może chodzić. Słońce, ibis, guziec, robak, ucho, noc? Powtarzała sobie w głowie te słowa w kolejności w jakiej przedstawiła je jej towarzyszka. Dopiero po chwili zorientowała się o co może chodzić. Trafiła jej się niemowa, która za pomocą rysunku chce się jej przedstawić. Tak bynajmniej podejrzewała, ale nadal nie rozumiała znaczenia tych bazgroli.
- S-I-G-R-U-N - wymieniła pierwsze literki tworząc słowo i dalej rozmyślała nad inną zasadą...

Nie spodziewała się, ze lwica tak szybko załapie ten obrazkowy rebus. Zazwyczaj zajmowano to trochę czasu. Gdyby istniał uniwersalny język pisany byłoby znacznie prościej by się porozumieć. System obrazkowy nie zawsze się sprawdzał, często była to zgadywanka wielokrotnie przekręcana. Klasnęła obiema łapami i pokiwała głową z aprobatą. Potem wskazała pazurem na beżową by i ona się przedstawiła słownie. A gdy padnie odpowiedź będzie ją zachęcać by sama narysowała w ten sposób jaki uczyniła Sigrun. Używając pierwszych liter. Zmazała swój rysunek, wykonała gest przywołujący łapą a potem pokazała na czysty żółty, ciepły piasek.

Reakcja Sigrun oznaczała, że Lynn nie pomyliła się w tej zgadywance, choć początkowo sama spodziewała się trudnej zgadywanki. Poleceniem niemowy nieco się jednak zakłopotała, bo nigdy wcześniej nie rysowała nic na piachu, w ogóle nic nie rysowała nigdzie. Nie myślała nawet o tym, że ma taką umiejętność, po prostu zdawała się ona być zbędna.
- Lyanna... - powiedziała ściszonym głosem - Nie umiem rysować, nie znam nawet tyle słów na literę Y. - dodała lekko zasmucona.

Zastrzygła uchem gdy lwica przedstawiła się cicho. Podrapała się po łbie zastanawiając jak obejść literę Y. W końcu ujęła delikatnie łapę Lyanny. Spojrzała jej głęboko w oczy, uśmiechnęła się i zaczęła prowadzić jej pazur po piasku.
Narysowała lwa, antylopę, dwa razy księżyc z gwiazdami symbolizującymi noc i ponownie antylopę z rogami. Pojedynczo jak wymawia się literkę fonetycznie jak "eL" lub "Ly". Dla chcącego nic trudnego. Szarą ciekawiła reakcja lwicy.

Dała się prowadzić bardziej doświadczonej lwicy i tylko dzięki jej pomocy udało się im nie tylko narysować rebus, ale i również ominąć problem z literą 'y', co bardzo zaskoczyło Lyannę. Była tak zadowolona z nowego doświadczenia, że obdarzyła nauczycielkę ciepłym uśmiechem i liznęła ją w polik. Potrafiła znaleźć w sobie odrobinę dobra gdy tylko się wysiliła.