Semyazza
: 16 cze 2021, 21:48
Imię: Semyazza.
Wiek: 28.10.2017.
Gatunek: Fenek.
Charakter:
Można by rzec, że Semyazza jest odporny na porażki. Jeśli coś mu nie wyjdzie, nie traktuje tego jako totalnej klęski, wstaje, otrzepuje się i podążą do dalej do przodu. Ah, i przy okazji wyciąga wnioski na przyszłość. Uwielbia zgłębiać wiedzę i wszelkie tajemnic. Drąży, póki nie ujawni całej prawdy.
Zaletami jego są: wnikliwość, nieustępliwość, posiada zdolność psychicznej regeneracji, namiętność, spostrzegawczość.
Z wad można wymienić: pamiętliwość, mściwość, bywa również; zazdrosny, obsesyjny, podejrzliwy, niepokorny.
Mocne strony:
1. Bezszelestny chód: Nieważne po czym bym się nie poruszał. Spróbuj mnie usłyszeć!
2. Wytrzymałość: Skwar, gorąc/pustynne warunki! brak wody? problem z znalezieniem pożywienia? Wytrzymam!
3. Zwinność i szybkość: Nie złapiesz mnie!
4. Przyjaciel nocy: Życie Semyazzy zaczyna się po zmroku, a właściwie nocą. Zabójstwo, a może drobna kradzież?
5. Urok: Dzięki urokowi rzadko kiedy Semyazza pada ofiarą. Jest lubiany nawet wśród hien!
Słabe strony:
1. Krzepy z pewnością mu brakuje... Spójrzcie! przecież to fenek.
2. Nie odnajduje się w towarzystwie samców.
Wygląd:
Pokarany, a może pobłogosławiony?
Fenek ten ''cierpi'' na melanizm i jest znacznie większy od innych samczyków tego gatunku.
Lisek posiada fioletowe ślepia z których bije niezwykła inteligencja, blask oraz figlarność.
Cechy szczególne:
- Semyazza jest większy od typowego samca liska pustynnego.
- Trzeszcze w kolorycie fioletu.
- Melanizm.
Historia:
Na terenach pustynnych przyszedł na świat nietypowy lis pustynny - koloru czarnego. Był ewenementem, był podziwiany przez niewielu, zaś gnębiony przez większość. Nienaturalna barwa oraz kolor oczu, bo fioletowe, zwabiały drapieżniki. Od narodzin rodzice musieli walczyć z plagą wrogów, którzy łatwo ich namierzali, nieważne jak często zmieniali kryjówkę, zawsze ich odnajdywano, dzięki czarnej owcy. Matka nie miała serca porzucić młodego, ojciec wpadł w sidła umysłu tłumu, chciał go porzucić, by żyć jak dawniej. Z biegiem czasu dorastał, stawał się bardziej samodzielny, a matka traciłq już siły okalając go troską i bezpieczeństwem, ojciec spoglądał złowrogim okiem na syna, jednak nic nie mówił, bo wiedział, że zrani jego matkę. Nieurodzaj i wieczna gonitwa to było wyczerpujące i odbijało się piętnem na zdrowiu samicy. Samiec przeklinał w myślach dlaczego ich to spotkało, mimo to, wciąż walczył o przetrwanie całej trójki. Przynosił jadło każdego dnia, nawet jeśli był to ochłap. Zawsze młody jadł pierwszy, tak nakazała samica. Ich miana nie były znane czasu, po prostu byli lisami pustynni jak ich wielu. Entego dnia kiedy samiec niósł pożywienie zastał obraz którego się nie spodziewał, syn uciekający przed - przed wężem który właśnie dobijał jego matkę. Już nic nie dało się zrobić. Nienawiść grzmiała w oczach rodzica gdy wpatrywał się w cień gasnący na widnokręgu. Nie wiedział, że partnerka nakazała młodemu uciec, a sama poświęciła swe życie walcząc z drapieżnikiem. Samiec nie podszedł do niej, z niewielkiej odległości spojrzał na nią ostatni raz, po czym się wycofał. Piętno które nosił będzie go prześladować do końca. Młodzieniec gnał przed się ile sił nie patrząc wstecz. Utuliły go drzewa do których dobrnął po tułaczce, rzekomo tam, gdzie łatwiej się schronić. Uczony przez siebie samodzielności, dorastał w cieniu drzew wspominają czasem swe dawne życie.
Wiek: 28.10.2017.
Gatunek: Fenek.
Charakter:
Można by rzec, że Semyazza jest odporny na porażki. Jeśli coś mu nie wyjdzie, nie traktuje tego jako totalnej klęski, wstaje, otrzepuje się i podążą do dalej do przodu. Ah, i przy okazji wyciąga wnioski na przyszłość. Uwielbia zgłębiać wiedzę i wszelkie tajemnic. Drąży, póki nie ujawni całej prawdy.
Zaletami jego są: wnikliwość, nieustępliwość, posiada zdolność psychicznej regeneracji, namiętność, spostrzegawczość.
Z wad można wymienić: pamiętliwość, mściwość, bywa również; zazdrosny, obsesyjny, podejrzliwy, niepokorny.
Mocne strony:
1. Bezszelestny chód: Nieważne po czym bym się nie poruszał. Spróbuj mnie usłyszeć!
2. Wytrzymałość: Skwar, gorąc/pustynne warunki! brak wody? problem z znalezieniem pożywienia? Wytrzymam!
3. Zwinność i szybkość: Nie złapiesz mnie!
4. Przyjaciel nocy: Życie Semyazzy zaczyna się po zmroku, a właściwie nocą. Zabójstwo, a może drobna kradzież?
5. Urok: Dzięki urokowi rzadko kiedy Semyazza pada ofiarą. Jest lubiany nawet wśród hien!
Słabe strony:
1. Krzepy z pewnością mu brakuje... Spójrzcie! przecież to fenek.
2. Nie odnajduje się w towarzystwie samców.
Wygląd:
Pokarany, a może pobłogosławiony?
Fenek ten ''cierpi'' na melanizm i jest znacznie większy od innych samczyków tego gatunku.
Lisek posiada fioletowe ślepia z których bije niezwykła inteligencja, blask oraz figlarność.
Cechy szczególne:
- Semyazza jest większy od typowego samca liska pustynnego.
- Trzeszcze w kolorycie fioletu.
- Melanizm.
Historia:
Na terenach pustynnych przyszedł na świat nietypowy lis pustynny - koloru czarnego. Był ewenementem, był podziwiany przez niewielu, zaś gnębiony przez większość. Nienaturalna barwa oraz kolor oczu, bo fioletowe, zwabiały drapieżniki. Od narodzin rodzice musieli walczyć z plagą wrogów, którzy łatwo ich namierzali, nieważne jak często zmieniali kryjówkę, zawsze ich odnajdywano, dzięki czarnej owcy. Matka nie miała serca porzucić młodego, ojciec wpadł w sidła umysłu tłumu, chciał go porzucić, by żyć jak dawniej. Z biegiem czasu dorastał, stawał się bardziej samodzielny, a matka traciłq już siły okalając go troską i bezpieczeństwem, ojciec spoglądał złowrogim okiem na syna, jednak nic nie mówił, bo wiedział, że zrani jego matkę. Nieurodzaj i wieczna gonitwa to było wyczerpujące i odbijało się piętnem na zdrowiu samicy. Samiec przeklinał w myślach dlaczego ich to spotkało, mimo to, wciąż walczył o przetrwanie całej trójki. Przynosił jadło każdego dnia, nawet jeśli był to ochłap. Zawsze młody jadł pierwszy, tak nakazała samica. Ich miana nie były znane czasu, po prostu byli lisami pustynni jak ich wielu. Entego dnia kiedy samiec niósł pożywienie zastał obraz którego się nie spodziewał, syn uciekający przed - przed wężem który właśnie dobijał jego matkę. Już nic nie dało się zrobić. Nienawiść grzmiała w oczach rodzica gdy wpatrywał się w cień gasnący na widnokręgu. Nie wiedział, że partnerka nakazała młodemu uciec, a sama poświęciła swe życie walcząc z drapieżnikiem. Samiec nie podszedł do niej, z niewielkiej odległości spojrzał na nią ostatni raz, po czym się wycofał. Piętno które nosił będzie go prześladować do końca. Młodzieniec gnał przed się ile sił nie patrząc wstecz. Utuliły go drzewa do których dobrnął po tułaczce, rzekomo tam, gdzie łatwiej się schronić. Uczony przez siebie samodzielności, dorastał w cieniu drzew wspominają czasem swe dawne życie.