Nawiri
: 04 paź 2019, 23:21
┍━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━┑p e r s o n a l i a
┕━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━┙
♦ [ IMIĘ ] Nawiri
♦ [ WIEK ] 4 lata 2 miesiące
♦ [ DATA URODZENIA] 18 sierpnia 2015
♦ [ PŁEĆ ] Samica
♦ [ GATUNEK ] Lampart arabski
♦ [ STADO ] Samotnik
♦ [ RANGA ] Samotnik
┍━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━┑
w y g l ą d
┕━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━┙ ♦ [ APARYCJA ] Średnia wielkością dla swojego gatunku, o bardziej smukłej niż muskularnej sylwetce. Pod skórą widać wyraźnie zarysowane mięśnie, wyćwiczone przez długotrwałe wędrówki i liczne łowy. Sierść krótka, szorstka, koloru jasnego piasku z chłodnymi żółtymi przebłyskami na grzbiecie, przeplatana ciemnymi plamami charakterystycznymi dla lampartów. Uwagę przykuwają oczy kotki - pięknie wybarwione, intensywne barwą, czyste i chłodne szmaragdowe. Trudno przejść obok nich obojętnie.
♦ [ OZDOBY ] 5 szmaragdowych ptasich piór - zatknięte za lewe ucho, pod kolor oczu. Otrzymane od mentorki na zakończenie nauk medycznych.
┍━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━┑
c h a r a k t e r
┕━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━┙Z natury jest introwertyczką. Jeśli nie ma nich do powiedzenia, po prostu milczy, zamiast niepotrzebnie męczyć język. Nadgorliwych zbywa szorstkim podejściem, a także bolesną szczerością. Potrafi komuś nawsadzać, aby tylko się odczepił. Uważnie dobiera słowa, niektórzy mogliby powiedzieć, że jest mrukiem. Ceni sobie ciszę, spokój i samotność. Uwielbia podróżować, nie może usiedzieć zbyt długo w jednym miejscu - męczy ją poczucie zniewolenia. Nie jest jednak prawdą, że gardzi towarzystwem. Nauczyła się przebywać w grupie i na swój sposób czerpać z tego przyjemność, chociaż dystansuje się i potrafi zniknąć na pewien okres, gdy czuje się przytłoczona obecnością innych. Nie mogłaby już żyć bez nikogo jak typowy lampart, ale urodziła się nim i nie wyprze się swej natury. Jest wdzięcznym rozmówcą, ma poczucie humoru i dystans do wszystkiego, aczkolwiek pokazuje to tylko wtedy, gdy sama ma ochotę i nie czuje się do niczego przymuszana. Trudno stwierdzić, czy jest życzliwa, miewa przebłyski empatii, choć na co dzień raczej jest surowa i mało okazuje emocje. Może tym do siebie zrażać, ale kto się na tym etapie nie podda, zyskuje oddaną towarzyszkę. Poruszy niebo i piekło jednocześnie, gdy ktoś jej bliski jest w niebezpieczeństwie. Nie krzywdzi nikogo, brzydzi się bezmyślną przemocą, a potrzebującym zazwyczaj pomoże - chyba że jej się to definitywnie nie opłaca. Kalkuluje bilans zysków i start, tego nauczyło ją życie w surowej rodzinnej krainie.
┍━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━┑
h i s t o r i a
┕━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━┙♦ [ DZIECIŃSTWO ]
Urodziła się na terenach obecnego Sahelu, gdzie pustynia miesza się z dżunglą. Mieszkała z matką oraz trójką rodzeństwa - dwójką braci i siostrą. Spotykali się także z ojcem - pomagał im jeśli taka była potrzeba, pozostawał uprzejmy i czuły dla matki, ale nie mieszkał z nimi i chodził swoimi drogami. Trudno wychowywać miot w terenie, w którym przyszło im żyć, aczkolwiek Bahiya dawała radę. Nie brakowało im czułości od matki, dni spędzały na beztrosce i zabawach. Bywało, że musieli wędrować w poszukiwaniu wody czy pożywienia, ale Nawiri wspomina czas spędzony z rodziną z uśmiechem. Trzymali się raczej na uboczu, nie wchodzili w drogę innym, żyli jak typowa lamparcia rodzina. Do nastoletniego wieku nie dożyła siostra Nawiri, była zbyt słaba aby przetrwać. Z czasem bracia dorastali, interesowało ich bardziej przepychanie się między sobą niż przebywanie z żyjącą siostrą, więź między nimi słabła. Wszyscy pobierali nauki łowieckie, a gdy dorośli na tyle, że każdy potrafił sam przeżyć, pożegnali się z rodzicami i ruszyli w nieznane - początkowo w trójkę, by ostatecznie się rozdzielić.
♦ [ MŁODA DOROSŁOŚĆ ]
Okres wędrówki i poszukiwania swojego miejsca, usamodzielniania się. Chociaż potrafiła teoretycznie radzić sobie, dopiero gdy została zupełnie sama zobaczyła jak to jest naprawdę. Miewała chwile, gdy zupełnie nic nie potrafiła złapać i chodziła głodna, dużo wtedy rozważała nad wszystkim. Wyciszyła się, spoważniała, zaczęła się mniej uśmiechać. Podczas jednego z swych łowów została ranna - i to ją uratowało. Znalazła i opatrzyła ją Zahra, doświadczona lwia szamanka. Opatrzyła nie tylko te cielesne rany, ale udało się naprawić te na duszy, odnaleźć zagubiony uśmiech. Nawiri stwierdziła, że musi nauczyć się leczenia - zafascynowało ją to, poza tym było dla niej korzystne w dalszej podróży. Ubłagała szamankę, aby ta została jej mentorką - zgodziła się pod warunkiem, że Nawiri będzie absolutnie posłuszna. Trudna to była szkoła dla lamparcicy, nie tylko ze względu na ogrom wiedzy i umiejętności, jakie musiała posiąść; ale przede wszystkim dlatego, że musiała nauczyć się żyć z innymi zwierzętami, pomagać im, słuchać i pozostawać wrażliwa na potrzeby innych. Tylko silny upór i pragnienie celu sprawiło, że Nawiri nie rzuciła wszystkiego na początku nauki - z czasem przywykła do tego i nawet na swój sposób polubiła towarzystwo innych. Mentorka zastępowała trochę jej matkę, przypominała ciepło domu rodzinnego. Ostatecznie ciężko było żegnać się z miejscem, do którego przywykła, ale wiedziała, że musi ruszyć dalej - szukać samca, założyć rodzinę. Tutaj nie miała na to szans, zresztą nie da się pomagać potrzebującym i wychowywać młode. Podczas swojej wędrówki generalnie spotkała kilku młodych lampartów, nawet pozwoliła się do siebie zbliżyć - z wynikiem bezdzietnym.
Pixel by darkfairyofmadness
