Król Lew PBF

Skraj terenów otaczających wodopój. Wystarczy ledwie parę kroków, aby znaleźć się w okolicach martwej rzeki. Wraz z pokonywanym dystansem bujna roślinność maleje na rzecz mniejszych krzewów i pojedynczych drzew.

Stanąwszy na skraju martwej rzeki, a wodopoju wyczuł energię, co to źródła ma na zachodzie. Silna to moc, a znaleźć miejsce, w którym użyta została. Nos szamański rzecze, że klątwa tu odpoczywać musi. Wziął zatem tykwę z wodą księżycową zebraną w potokach górskich, odetkał ją korkiem drewnianym i umieścił wewnątrz niebieskiego grzyba świecącego ku towarzystwie werbeny. Zacisnął pazury lekko na tykwie, wstrząsnął ją nie raz, nie dwa, a trzy razy dokładnie. Wypił zawartość, wyczerpująca to misja szamańska czeka go, a sił mu potrzeba. Wzmocnić go werbena z grzybem może. Usiadł na tyle zbierając ogonem drobną roślinność, co to się nawinęła i rzekł.
- Duchu mocy! Wielki duchu! Cóż za moc dostrzegam w uchu! Daj mi ziemię te przekroczyć, bowiem moc mnie tu przywodzi. Zla nie zdzierżę, krzywdy też! Daj przekroczyć rzeki martwej brzeg! - wypowiedział odpowiednie słowa kierując głowę i łapy ku niebu.


{Zużyłem 1 woda księżycowa, 1 werbena, 1 świecący grzyb na magiczny napój.
{Wypiłem 1 magiczny napój

Idąc cały czas w kierunku, w którym poszedł szaman, czuł coraz mocniej, to co wyczuł w zagajniku. Nagle jego oczu ukazał się szaman odprawiający rytuał. Ten przyglądał mu się z zaciekawieniem, widział niejeden rytuał szamański, lecz ten nie przypomina sobie.
Postanowił nie stać bezczynnie i podszedł bliżej lwa.
-Czy mógłbym w czymś pomóc w odprawianiu tego rytuału?-Zapytał szamana, który przemówił do ducha.

Zmysły magiczny napój pobudził, poszerzył horyzonty wcześniej niedostrzegane, a i ducha Tarwosz usłyszał. Co rzekł on, w jakim celu tu szaman przybył. Odpowiedzieć postanowił, to łapę ku niebu skierował, a drugą do piersi przytknął. Wylęgł dźwięk z ust swych.
- Tarwosz zwą mnie, kroczący wśród gwiazd, w nocy i we śnie. Moc twa duża duchu jest, więc pytam, błądzę, szukam miejsc. - w sposób odpowiedni wyrzekł i przedstawił się, odpowiedź na pytanie pierwsze zapewnił, acz drugie zostało wśród zadanych przez ducha to odpowiedź kontynuował.
- Czemuś w rzece martwej moc uwolnił? Skąd ten czyn? Kim ty duchu jesteś? Jakiś cel we wszystkim masz? Odpowiedź prawdą i proszę, nie śmiej się w twarz. - zapytał grzecznie w sposób szaman godny, a ujrzał lwa kolejnego, co to dołączył do niego. Wcześniej zauważonego blisko wodopoju, wśród zagajnika krzewiastego. Dołączyć lew chce, pomóc, to i zabronić nie potrafi, acz ostrzeże przed działaniami, gdyż Tarwosz nie odczuwa od niego szamańskich wizji.
- Tyś ślepy i głuchy na duchów sprawę, wypij napój magiczny dostrzeżesz w świecie żywych zwadę. - zapewnił lwa łeb w jego stronę odwracając. Magiczny napój kolejny przygotował w słowach nie poprzestając. Garść wody księżycowej z roztartą sandałowca korą zmieszał, co to pobudzić zmysł niewrażliwego zmierzał, na ostatek grzyba umieścił świecącego, blaskiem nieba emanującego. Korkiem drewnianym przytkał naczynie i razy trzy zaburzył między niebem, a ziemią tykwę. Wstrząsy skończył, napój gotowy, podsunął lwu pomocnikowi. Granicę przekroczy dzięki niemu to pewne, ujrzy sprawy, na których ślepy pozostał zapewne.

{-1 niebieski świecący grzyb, -1 woda księżycowa, -1 kora sandałowca
{- 1 magiczny napój dla Sheria

Skinął łbem, by dać znać szamanowi, iż zrobi to, co zalecił mu. Jednocześnie nie chciał nic mówić, by jak najmniej przeszkadzać lwu w obrzędzie.
Zaciekawiony patrzył na proces tworzenia magicznego napoju. Przyglądając się temu wszystkiemu przeleciała mu przez łeb myśl, by może spróbować się podszkolić w którejś z dziedzin. Pomyślał, by może warto by było spróbować medycyny się pouczyć, gdyż według niego jest to najbardziej przydatna dziedzina z trzech głównych.
Gdy szaman skończył robić miksturę i mu podsunął, Karimu wypił ją zarazem starając się, by nie wylać jej, bo to świadczyłoby o jego nieposzanowaniu dla wysiłku szamana.
Wypiwszy ją poczuł lekki chłód i delikatnie zadrżał.

Spoglądał i mierzył jak to zmieniają się barwy tworząc jasnozieloną mgłę. Z niej wybił się ducha obraz, co zmienił się w krąg życia wiecznie trwający. Naruszone prawa pozostały, tak rzecze duch, sam Praojciec ziemią i niebem wzruszył karę na dzieci rzucając. Powietrza w płuca złapał, oddech uspokoił ciało wraz z duchem wyciszając. Sprawę przemyślał, przetrawił, wiedzieć więcej mu potrzeba. Na wieść o przodkach czuwających uśmiechem twarz zjednoczył, spokojniejszy poczuł się i pewniejszy w działaniach dążących.
- Jak mogę pomóc duchu? Jak krąg życia przywrócić? Któż go pogwałcił ku uciechom własnym i wbrew prawom? Któż odpowiedzialny za to? Czyż Praojciec nie winien jego ukarać? - dopytywał sensu szukając oraz odpowiedzi na pytanie ciężkie. Tak Tarwosz sądził, albowiem moc silna karze wielu za złamanie kręgu życia, a sprawcę, który dopuścił zbrodni.

Słuchawszy rozmowę szamana z duchem, którego jeszcze wtedy nie widział i nie słyszał, wysnuł wniosek, że tego ducha należałoby przywitać należycie tak jak monarchów.
Po zaczęciu działania mikstury dostrzegł ducha. Co prawda nie tak go sobie wyobrażał, lecz nie znaczyło to, że nie należy go witać.
Pokłon więc zrobił z szacunku do niego.
-Witaj o wielki duchu. O ile dobrze wysnułem wnioski z tego, co szanowny szaman mówił, to Krąg Życia został zachwiany działalnością wywrotową. Czy ja też mógłbym pomóc przywrócić jego naturalną postać.-Zapytał z małym niepokojem w środku. To była jego pierwsza rozmowa z duchem i to w dodatku z potężniejszym.