Król Lew PBF

I pomyśleć, że po odstawieniu zbiega łowcy nagród chciał po prostu wrócić do domu. Jakieś takie średnio wyrośnięte gówienko nie opuszczało go ani na krok - być może był świadkiem tego, jak zgrabnie Dumat spuścił bęcki H'runowi, a być może coś sobie zwyczajnie ubzdurał. Pewne było tylko jedno: biały miał serdecznie dość męczącego gnojka. Przystanął, odwrócił znużone wejrzenie prosto na lica młodzika. Błękitne oczy męczybuły zdawały się zajaśnieć dziwnym blaskiem, całkiem tak, jakby właśnie dzieciak zaznał uwagi od swojego największego idola. Zabawne.
- Jak spuszczę ci wpie***l, dasz mi w końcu spokój? - mruknął, mając po prostu dość obecności przesadnie rozgadanego wypierdka, który nie tylko nie opuszczał go na krok, ale jeszcze szczebiotał przesadnie piskliwym, wysokim głosem. Czy nie powinien dawno już być po mutacji głosu?
-Tak, jak najbardziej! znaczy... No wiesz, chcę się uczyć. A ty na pewno możesz być super nauczycielem! No wiesz, takim, który się nie pierniczy z niczym. Wiesz, nie chcę forów i w ogóle... - coś tam jeszcze świergotał, ale Dumat wyłączył się gdzieś pomiędzy "jak" a "najbardziej", którymi nastolatek uraczył go na samym początku wypowiedzi. Nigdy nie był łakomy na komplementy, a przesadna atencja zwyczajnie była mu nie w smak. Nie zamierzał go w niczym szkolić; jedynym, czego pragnął, był święty spokój. I to właśnie z myślą o nim postanowił dać młodemu to, czego chciał.
Nie czekając nawet, aż papla skończy paplać, ruszył na niego, zamierzając ugryźć go w bok szyi. Nie na tyle mocno, żeby ukrócić go o łeb - ale na tyle dotkliwie, by młody zrozumiał, że mówiąc o spuszczaniu wiadomo-czego wcale nie żartował.
Młody nie zdążył zareagować, a już zębiska Dumata wgryzły się w szyję. Na swoje nieszczęście ten koper, który nastolatkowi służył za grzywę, nie zdał się na zbyt wiele. Brakło mu doświadczenia, a może refleksu. Czegoś na pewno. Zakwilił jak dzieciak, a potem zaczął machać łapami po omacku, chcąc uderzyć Dumata. Biały był już nieco zmęczony dzisiejszym dniem, niemniej... cóż... tanio skóry sprzedawać nie zamierzał.
W przeciwieństwie do szczawika, Dumat refleks miał nie najgorszy. A przynajmniej rozwinięty na tyle, by w porę puścić szyję tamtego i odskoczyć na tyle, by łapy - którymi nastolatek wymachiwał nieco zbyt nieporadnie i chaotycznie - nie musnęły go nawet odrobinę. Oblizał mordę, całkiem tak, jakby zamierzał z niej zlizać krew młodego. Po części tak właśnie było. Zdecydowanie ta potyczka była nieco mniej przyjacielska, niźli podrostek mógł założyć...

Obrażenia:
• młody: -18 PŻ
• Dumat: -0 PŻ

- Miałeś mnie uczyć, nie zabijać! - jęknął w ramach protestu dzieciak. Dumat na te słowa jedynie pokręcił przecząco jasnym pyskiem.
- Nie, młody. Miałem ci spuścić wpie***l, sam się na to zgodziłeś - przypomniał mu spokojnie, powoli okrążając rywala. Nie wyrywał się jednak z kolejnym atakiem, jakoby oczekując po prostu na reakcję młodego. Z jakiegoś powodu przerażenie i zaszklone łzami oczy tamtego sprawiały mu dziką satysfakcję. Miał przynajmniej pewność, że młody słowa dotrzyma i da mu już święty spokój. Nie wyglądał bowiem na masochistę, który by wielbił się w odczuwaniu cierpienia. - To łatwiejsze niż sądziłem. P***a jesteś, a nie lew.
Sprowokowany w końcu dzieciak z dzikim rykiem rzucił się na Dumata, przeprowadzając atak na pysk białego. Jego pazury śmignęły niebezpiecznie blisko oczu syna Enasalin. A co, jak co, oczy to on sobie cenił. Przypominały mu oczy matki.
Nasz bohater jednak w porę lekko się odchylił, co wystarczyło, aby uniknąć nieprzyjemnego zadrapania facjaty. W ramach rewanżu sam machnął swoją potężną łapą, zamierzając zdzielić dzieciaka w policzek na odlew.
Od siły uderzenia dzieciak padł na ziemię. Szybko się podniósł, targany młodzieńczym wigorem oraz wymalowaną w oczach chęcią zemsty. Dumat jednak postanowił ugasić jego zapał.


Obrażenia:
• młody: -18 PŻ
• Dumat: -0 PŻ

- Wystarczy. Przypominam, że obiecałeś dać mi spokój - mruknął w odpowiedzi.
A potem po prostu ruszył dalej przed siebie. Ach, błoga ciszo, jakże tęskno mu było do ciebie!

@Mistrz Gry

Zadanie Zakończone Powodzeniem

---

Zakończenie:
Młody lew uciekł od razu po twoich słowach, a ty mogłeś usłyszeć satysfakcjonujące jego szlochanie. Ewidentnie zapamięta tą lekcję, a dla ciebie to przecież nie była nawet rozgrzewka.

Nagroda: 15 PD do waleczności