Król Lew PBF

Nabo wyruszył na zbieranie ziół na południe od wąwozu. Od jakiegoś czasu duch ojca od dłuższego czasu siedział cicho i lew zaczynał żywić cichą nadzieję, że stary się od niego odczepił. Mijając jeden z pobliskich pagórków, rudogrzywy natknął się na lwa, kóry wyraxnie czegoś szukał.
-Ej ty, podejdź no tu!- zaczepił go tamten, na co grubas trochę sie zląkł.
-Nie bój się nie zrobię ci krzywdy- powiedział obcy pozwalając sobie szyderczy uśmiech. Nabo wziął głęboki oddech i posłusznie zbliżył się do obcego.
-Eskortowałem jednego z H'runów, ale temu draniowi udało się wyswobodzić z więzów i uciec. Sam by się tym zajął, ale uderzenie w kolano pokrzyżowało moje plany. Przyprowadź go do mnie a podzielę się z tobą częścią nagrody. Mój jeniec był strasznie wymęczony, wiec nawet dla kogoś takiego jak ty nie powinno być to problemem - powiedział, na co Nabo energicznie pokręcił łbem.
-Podziękuję- odparł pośpiesznie, po czym ruszył w swoja stronę.
-Ty gruby nieudaczniku, w końcu masz okazję stać się mężczyzną!- w głowie Nabo rozbrzmiał głos jego ojca.
-Oj nie mam mowy, nie pakuję się w to...-urwał, bo w tym momencie zdał sobie sprawę, że traci kontrolę nad własnym ciałem. Na oczach nieco zaskoczonego takim obrotem spraw łowcy , grubas wykonał zwrot o 180 stopni i zgodnie z wolą Mbayi wrócił zleceniodawcy.
Tamten opisał mu dokładnie poszukiwanego osobnika, i wskazał kierunek w którym tamten uciekł.
Sterowany przez ojca Nabo, zaczął węszyć w poszukiwaniu tropu.
Nie minęło wiele czasu, a grubasowi udało natrafić się na ślady zbiega.
-Widzisz, nie jesteś aż tak bezużyteczny- w głowie tłuściocha rozległ się głos ojca.
-Współpracuj, a może odrobinę zmienię o tobie zdanie-dodał, gdy grubas wędrował za tropem.

Trop za którym podążał Nabo urwał się przy rzece.
No proszę, ten zbieg wie co robi- odezwał się Mbaya.
-Czyli co...kończymy?- zasugerował Nabo, na co w jego głowie rozległ się szyderczy śmiech jego ojca.
Nawet o tym nie myśl, ty beznadziejna kupo sadła. Szoruj na drugi brzeg, i to migiem!- zarządził duch i tłumiąc wszelkie próby oporu ze strony swojego syna, zmusił jego ciało do przeprawy przez rzekę. Kiedy spasiony lew znalazł się na drugim brzegu zaczął węszyć w poszukiwaniu tropu.
Nie minęło dużo czasu jak grubasowi udało się wpaść na trop H'runa.
Mając świadomości, że ewentualne próby oporu są pozbawione sensu, tłuścioch ruszył za śladami.

Nabo nie musiał długo podążać tropem zbiega, bo po jakimś czasie, ze szczytu jednego z pagórków udało mi się dostrzec ciemną postać, która próbowała skryć się w jedyny z pobliskich zarośli. Osobnik idealnie pasował do opisu łowcy. Czarny, wychudzony gepard z tatuażami na futrze.
-Mamy go- wyszeptał uradowany Nabo, jednak jego optymizm szybko przeminął.
-I...i co teraz?- zapytał wyraźnie zdezorientowany.
A jak myślisz tłuścioszku? Teraz go dopadniemy-odparł wyraźnie zadowolony Mbaya.
Nabo czuł, jak ojciec całkowicie przejmuje kontrolę nad jego ciałem.
Grubas podkurczył łapy, po czym zaczął skradać się w kierunku H'runa.
Będziemy mieli szczęście, jeżeli nie potknę się o twój obrzydliwy bebech. Na Przodków, jak można doprowadzić się do takiego stanu... - biadolił Mbaya, jednocześnie prowadząc Nabo ku H'runowi. Kiedy był już dostatecznie blisko, duch wykorzystał cicło swojego syna, by z zaskoczenia zaatakować geparda. Niestety masa Nabo zrobiła swoje i jego atak zakończył się fiaskiem. Nie tracąc czas zbieg zerwał się do ucieczki.
Marna kupa sadła! warknął Mbaya, po czym podźwignął ciało syna z ziemi.
No to teraz sobie pobiegasz...

Stało się tak jak powiedział duch. Kontrolowane przez Mbaye ciało Nabo ruszyło za uciekinierem. Gdyby nie fakt, że gepard był chodzącym szkieletem, to rudy byłby w tym pościgu bez szans. Tak chociaż mógł próbować. Grubas wskoczył na najwyższe obroty, by zrównać się z uciekinierem.
Udało mu się...no i co teraz?
Nabo nie wiedział co powiem teraz zrobić i najwyraźniej sam Mbaya był tym wszystkim skonsternowany.
Nie sądziłem, ze zajdziesz tak daleko...Z twoimi żałosnymi umiejętnościami walki lepiej nie próbuj go atakować. Nie poradziłeś sobie z lwicą, to tutaj też nawalisz. Lepiej go wymęczmy, facet już ledwo dycha. - Nabo usłyszał w głowie głos ojca i chcąc nie chcąc musiał sie zgodzić na jego plan.

Po pewnym czasie wile tygodni głodówki zaczęło dawać o sobie znać i gepard zaczął słabnąć, aż w końcu wyczerpany potknął się o wystający z ziemi konar. Zbieg z hukiem runął na ziemię i niemająca już siły by walczyć dalej, stracił przytomność.
Tuż obok niego zatrzymał się Nabo, który sam był bliski utraty przytomności. Tłuścioch dyszał głośno a serce waliło mu tak, jakby zaraz miało mu wyskoczyć z klatki piersiowej. Pomiędzy odgłosami dyszenia a dźwiękiem walącego serca przebijał się głos Mbayi.
Doskonale mój synu, może jeszcze będą z ciebie lwy- zaśmiał się.
A teraz bierz go na grzbiet i lecimy po nagrodę zarządził duch na co Nabo prawie się rozpłakał...

@Mistrz Gry

Zadanie Zakończone Powodzeniem

---

Zakończenie:
Udało ci się doczołgać z nieprzytomnym zbiegiem do łowcy H'urunów, mu już rana na tylniej łapie się już poprawiła, a co więcej z nie mała radością. Podał ci paciorki, po czym zabrał zbiega i ruszył w swoją stronę.

Nagroda: 20 paciorków, 15 PD do percepcji, 10 PD do zręczności;
Konsekwencje: Wyczerpanie - Twoje ciało do teraz odczuwa skutki wysiłki jaki musiałeś włożyć, aby udać się za zbiegiem. Zakwasy to najlepsza z najgorszych dolegliwości, jakiej mogłeś się nabawić. (-15 do wszystkich rzutów, do czasu wypoczęcia co najmniej 2 postów na fabule oraz zjedzenia czegoś pożywnego i napić się wody)