Król Lew PBF

Wszystko wskazywało na to, że to będzie kolejny nudny patrol lwioziemskiej sawanny. Spacerując w samotności, Tib coraz bardziej żałował, że nie wziął sobie do towarzystwa któregoś ze strażników. Przynajmniej byłoby do kogo gębę otworzyć. I gdy już Król zdążył się pogodzić z perspektywą nudnego jak zebrze flaki spaceru, jego uszu dobiegło wzywanie pomocy.

-Oddawaj to ty mały złodziejaszku!- dało się słyszeć zza okolicznego pagórka.
Tib zerwał się do biegu i ruszył w tamtą stronę. Jego oczom ukazała się młoda lwica, która próbował dogonić ratela. Czego ona może chcieć od tego małego zwierzaczka? Pomyślał Tib, jednak już po chwili dostrzegł dzierżony przez ratela plaster miodu. Taka sytuacja jak nic wymagał interwencji.
-Nie martw się moja droga, już pędzę na ratunek- zawołał Tib, po czym zerwał się do biegu. Król biegł tak, by przeciąć trasę ratela. Tib zamachnął się łapą, celując w miejsce, gdzie jego zdaniem, za chwilę powinien znaleźć się złodziejaszek.
Niestety ratel okazał się zbyt szybki i w ostatniej chwili odskoczył w bok, unikając tym samym ciosu Tiba. Wykorzystał przy tym nadarzającą się okazję, by posłać w kierunku Króla całkiem okazłąy kamulec.

Widząc nadlatujący pocisk, Tib odruchowo zasłonił się łapą.
Rozpędzony kamień zostawił na Tibowej łapie delikatne zadrapanie, po czym wylądował gdzieś za plecami lwa. Ja mu dam tak w Króla kamieniami rzucać- pomyślał lew po czym rzucił się w pogoń.

Po ostatnim niepowodzeniu Tib postanowił spróbować innej taktyki. Król zrównał się w biegu ze złodziejaszkiem, po czym wykonał potężny wymach łapą w jego kierunku. Przy odrobinie szczęścia uda mu się posłać ratela w powietrze sprawiając tym samym, by ten wypuścił z pyska kradziony miód.
I tym razem jego plan zawiódł...Jak widać ostatnimi czasy szczęście mu nie dopisało. Ciekawe czy dopisze ratelowi, który właśnie posłał sporych rozmiarów kamień prosto w królewski łeb. Widząc co się świeci, Tib zwolnił i zasłonił się łapą.
Tym razem jego blok był na tyle dobry, że lecący kamień nie wyrządził mu żadnej krzywdy. Nie zmieniało to jednak faktu, że złodziejaszek w najlepsze uciekał sobie ze skradzionym miodem.

Tib potrzebował chwili, żeby nadrobić dystans, który stracił do ratela wykonując blok. Król zdążył już zauważyć, ze jego przeciwnik bardzo lubi uskakiwać w prawą stronę. Tym razem stary lew zamierzał podbiec do niego od tyłu, następnie wykorzystując swój pęd rzucił się przed siebie, jednocześnie wykonując zamaszysty wymach prawą łapą w kierunku uciekiniera.
I tym razem ratel był szybszy od niego. Złodziejaszek umykał, a Tib znowu był zmuszony stawiać blok przed kolejnym kamulcem.
Kolejny kamień, kolejna drobne zadrapanie na prawej łapie. Tib koniecznie musiał zmienić strategię, zwłaszcza, że złodziejaszek zbliżał się do skupiska drzew, gdzie prawdopodobnie mieściła się jego kryjówka.

Tym razem Tib zamierzał podejść do tematu nieco ambitniej. Lew rozpędził się do granic możliwości, po czym przeskoczył na ratelem i jego potężne cielsko znalazło się na drodze uciekiniera.
Nie tracąc chwili Król obrócił się i wyprowadził szybki cios łapą w kierunku miodożercy.
Może nie wyszło to tak efektownie jak we łbie Tiba, jednak ostateczny rezultat wciąż był zadowalający. Ratel odleciał kilka metrów w dal w locie upuszczając plaster miodu, który ostatecznie wylądował tuż obok niego. Zadowolony z siebie Król, podszedł do zdobyczy. Kątem oka udało mu się dostrzec, że z miejsca gdzie jeszcze przed chwilą leżał złodziejaszek nadlatuje kamień. Tib spróbował się uchylić,
Niestety tym razem to nie wystarczyło i rozpędzony kamulec trafił króla prosto w łeb. Lew rozmasował obolałe miejsce, po czym chwycił plaster w pysk i ruszył do lwicy.

-Dziękuję ci bardzo mój bohaterze- rzuciła wyraźnie uradowana, po czym na chwilę zamarła, jakby właśnie coś sobie uświadomiła.
-Że też nie poznałam, przecież to sam Król Lwiej Ziemi. Może zechcesz odwiedzić moje skromne progi. Mojego męża nie ma dzisiaj w domu...- rzuciła zalotnie, a brązowogrzywy czuł, ze cała ta sytuacja coraz bardziej go krępuje.
Bardzo ci dziękuję, ale przypomniałem sobie...- Tib czuł się coraz bardziej niekomfortowo widząc jak lwica pozera go wzrokiem...-ale przypomniałem sobie, że czekają na mnie te... królewskie sprawy- powiedział zdobywając się na pełen zakłopotania, wymuszony uśmiech, po czym obrócił się i czmychnął w kierunku Lwiej Skały.

@Mistrz Gry

@Mistrz Gry

Zadanie Zakończone Powodzeniem

---

Zakończenie:
Ale to zrobił! Czy ktoś widział jak Tib złapał tego ratela! Nic dziwnego, że tamta lwica miała mokro między nogami. W końcu to wcale nie dlatego, że jesteś królem... Absolutnie...

Nagroda: 15 PD dla wojownika oraz waleczności (PD zostaną przyznane po wpisaniu akcji do dziennika)

Tib: -8 HP