Król Lew PBF

Wycofywali się na tyle długo, by mieć pewność że nikt z rozmawiających ich nie przyuważy, a potem dla bezpieczeństwa odeszli jeszcze teochę. Zatrzymali się właściwie dopiero na granicy gęstszej roślinności, i tam też szaman usiadł wygodnie przodem do kierunku z którego przyszli, a następnie pozwolił sobie na rozluźnienie. Potem, odczekawszy aż lwica również zajmie jakąś wygodną pozycję, zaczął mówić:
- A więc dobrze. Jak pewnie wiesz, wszyscy zgadzamy się co do tego, że masz niewątpliwie tendencje do pojawiania się wszędzie, gdzie tylko według ciebie dziej się coś ciekawego, i pakowania nosa we wszystko, co wydaje ci się interesujące.
Wiesz również, że ta tendencja bywała dla ciebie również nie raz źródłem problemów...
Sam jednak również miałem, a zresztą nadal mam, podobne zwyczaje, dlatego też myślę że rozumiem co się do tego pcha. Dlatego też rozmawiałem ostatnio z Tibem, i doszliśmy do wniosku, że zamiast powstrzymywać twoją ciekawość, można by ją ukierunkować i wykorzystać.
Dlatego też mam dla ciebie pewną propozycję...

Słysząc komentarz lwicy sam również się wyszczeżył, po czym stwierdził :
- Cóż, przypadkowe czy nie, fakty są takie, że zawsze jesteś na miejscu. Co w świetle tego co mam właśnie zamiar ci zaproponować działa jedynie na twoją korzyść. - zaczerpnął powietrza, także po to by podkreślić to, co miał do powiedzenia -
- Mianowicie chcę ci zaproponować szkolenie z Działań Wywiadowczych. - pozwolił by słowa przez chwilę przebrzmiały, a potem zaczął tłumaczyć.
- Mówiąc w skrócie, ma ono na celu pokazanie ci, jak interesować się pewnymi kwestiami, tak żeby skuteczniej uzyskiwać przy tym różne ciekawe informacje, jak je analizować, i jak przy tym wszystkim nie narażać się na oberwanie po karku.
A potem, jeśli wszysko pójdzie dobrze, będziesz mogła pojawiać się tam gdzie dzieje coś ciekawego mając za sobą cichą aprobatę 'góry'. - dodał na koniec z wesołym uśmiechem.

Pozwolił się jej wyszaleć aż sama się uspokoiła, nie niszcząc jej idealistycznej wizji zwiadowcy uświadamianiem jej tego paranie się wywiadem bywa momentami dosyć niewdzięczne (choć w porównaniu z analityką praca w terenie faktyczie bywała emocjonująca), a z racji utajnienia nie dało się dostać chociażby publicznych wyrazów uznania... Co nie zmieniało faktu, że tą robotę na prawdę dawało się lubić, a jeśli ktoś miał do niej dryg to z reguły na prawdę go to pociągało. A Ven wydawała się być na prawdę dobrym kandydatem - choć oczywiście czekało ją sporo nauki.
- Mam tylko nadzieję że nie będziesz tak się tym ekscytować przy innych. - zażartował gdy lwicy udało się już uspokoić.
- No własnie, wiadomość dla Rei, rzekomo wysłana przez Narie... albo kogoś od Wodza. Czyli powód dla krórego się tam dzisiaj pojawiłem. I sprawa, którą należy dokończyć od razu, bo następna okazja może się przecież nie trafić. Zasadniczo jeśli uda mi się ustalić gdzie mają się spotkać mam zamiar się tam wybrać... a dla ciebie mógłby to być dobry wstęp do szkolenia, nawet przed częścią teoretyczną. Bo przecież tak nie zaczniemy nauki tu i teraz, nie będziemy robić jakiejś prowizorki. - uśmiechnął się wesoło.

Po dłuższych poszukiwaniach, ułatwionych znacznie dzięki nowo nabytym zdolnościom lewitacji i przenikania przez obiekty stałe (choć o kilku takich przypadkach wolałby zapomnieć), Gunter natrafił na ślad Athastana. Zauważył w jego towarzystwie młodą lwicę, uznając ją raczej za uczennicę niż córkę, gdyż z kilku jasnych względów nie podejrzewał skąpogrzywego szamana o posiadanie potomstwa. Bezceremonialnie zmaterializował się przed Athastanem, gdyż mimo że młoda go nie widziała, to zapewne szaman opowiadał jej co nieco o duchach.
- Poczyniłem postępy w śledztwie. - oznajmił na powitanie.
- Wspólnie z uroczą sępicą Thaxll'ssillyią udaliśmy się pańskim śladem na stadne zebranie, by szukać znajomych pysków. Niestety nikt z obecnych nie budzi żadnych wspomnień. - zrelacjonował, całkowicie nie zwracając uwagi na to, że dwójka lwów mogła być akurat w trakcie jakiejś rozmowy. Są żywi, więc mają przed sobą jeszcze mnóstwo czasu na błahostki, a tutaj rozgrywała się sprawa zahaczająca o zagadnienia wieczności.
- Dopiero po opuszczeniu terenu Lwiej Ziemi natrafiłem na cenny trop. Spotkałem mojego syna. - rzekł gładko, licząc że szaman zareaguje tak jak się tego po nim spodziewał.

Pytanie Ventrumy było ciekawe... ale nie dotykało żadnej kwestii nad którą sam by się jeszcze nie zastanowił. Odpowiedział więc niemalże od razu:
- W zasadzie to jest kilka opcji - mógł przykładowo przechwycić Narie i samemu się tego od niej dowiedzieć, choć to dosyć mało prawdopodobne. Mógł również, w co łatwiej uwierzyć, poskładać obraz całej sytuacji z fragmentów zasłyszanych przez jego pomocników - w końcu nasze stado nie jest odcięte od świata i lwioziemcy rozmawiają na różne tematy - a to nie była żadna tajemnica - z osobami z poza stada. A nie wiemy przecież kto może z nim współpracować... - zamarł na chwilę, czując zmieniającą się energię otoczenia. Po chwili, gdy Gunter zaczął się wizualizować nie miał już wątpliwości o co chodzi, to też stwierdził:
- Poczekaj chwilę Ven, wygląda na to że mamy gościa...
Potem wsłuchał się w słowa Guntera, jakkolwiek większość z nich nie niosła żadnych rewelacyjnych nowin. Dopiero ostatnia wiadomość go zaskoczyła (i przy okazji nieco wkurzyła - mógł chyba powiedzieć że ma syna, kiedy pytał się go o życiorys, prawda?), i to dość solidnie. Niestety środek lasu niezbyt się chyba nadawał na omawianie tego tematu.
- Cóż, cieszę się że udało się uzyskać postęp. I gratuluję cennego znaleziska. Myślę także że wobec tego powinniśmy spróbować ustalić nieco więcej faktów... - przede wszystkim chciał samemu spotkać owego syna, choć po drodze chętnie wstąpiłby również do pracowni i zebrał jakieś konkrerne zeznania od ducha. A potem porównał w końcu jego wiedzę z mapami i ustalił w końcu z jakiego miejsca pochodził.
Na razie jednak zwrócił się do lwicy.
- Wygląda na to że czeka nas jednak mała zmiana planów... Będziemy musieli najpierw wybrać się na chwilę z powrotem na Skałę. - stwierdził, choć nie podobało mu się, że nie może ruszyć z Ven na pierwsze zajęcia. Był jednak Mówcą, a pewne kwestie czasami faktycznie nie mogą czekać...
- Chodźmy więc. - powiedział do obydwojga, po czym sam ruszył.


//Zt, jeśli reszta nie robi problemów.//

Hmm...-Myślała tylko nad spekulacjami Athastana. Wtedy mu kompletnie odwaliło. Zaczął gadać z wymyślonym kolegą. Może nie ma przyjaciół.
-Do kogo mówisz?-Zapytała zdziwiona. Słuchała rozmowy, a raczej z jej oczu monologu.-Ale po co? Rea zaraz pójdzie!-Powiedziała nie zgadzając się z tym, jednak poszła za Athastanem i jego wymyślonym kolegą, aby dowiedzieć się o co chodzi.

zt