Król Lew PBF

Im dłużej był w "domu" tym coraz mniej rozumiał oczekiwania duchów, miał wespierać Lwią Ziemie po kres jej dni, ale na Mufase i inne martwych już wielkich władców, czemu miał pakować łapy po same łokcie w bawoli obornik? Tego chciały duchy? Żeby żył w jakimś upokorzeniu? Przecież nie zrobił przez całe życie nic haniebnego, a to że miał za ojca morderce i gwałciciela to nie jego wina. Tak, właśnie tak. Przysiadł pod jednym z suchych drzew zastanawiając się w jaki niby sposób ma zadowolić zjawy z swojej głowy, jak przywrócić świetność stada, wszystko sprowadzało się do tego, że dopóki mieszkają tam te lewki jest to niemożliwe.
Rachunek był prosty, trzeba się ich pozbyć, najlepiej z powierzchni ziemi i znaleźć lwy z krwi i kości, to jest takie które nie będą włazić hienom w dupkę, nie pozwolą panoszyć się obcym po ich ziemiach i żreć zwierzynę na ich koszt.
Proste lwie rozumowanie, jedyne słuszne. Ta droga dedukcji przyprowadziła go tu, na Złą Ziemię. Zabawne że mieszkają tutaj potomkowie rodu królów, wygnani za swoj sprzeciw wobec panującej głowy.
Wnet pierwszy raz zaświtała mu w głowie dziwna myśl, Może papciu miał trochę racji? W całym brutalnym szaleństwie ojca doszukiwał się odrobiny sensu, która gdzieś tam ostatecznie poszła się walić bo był on chorym umysłowo słabym lwem.

W końcu wróciłem do domu po długich wędrówce po różnych ziemiach. Idąc tak zauważyłem znajoma mi grzywę. No proszę. Skierowałem swoje łapy w jego kierunku.
-Kogo moje oczy widza- Rzekłem będąc już blisko samca. Bądź co bądź ale to ostanie miejsce w jakim bym się go spodziewał.
-Nie spodziewałem się spotkać cię tutaj- dodałem lustrując go z uwagą.

Kłócił się w umyśle z tymi rewelacjami, sumienie pewnie gryzłoby go do śmierci. Z drugiej strony czasem trzeba poświęcić kilka istnień dla lepszej sprawy, nie był przecież jakimś tam tchórzem!
Z rozmyślania wyrwał go głos przybyłego lwa, dobrze że nie kazano mu długo siedzieć i czekać, bo jeszcze faktycznie dostałby migreny od tego myślenia.
- Sam jestem zdziwiony dokąd okoliczności pognały moje łapy. - Nigdy nie pomyślałby że trafi po powrocie na Złą Ziemię i to nie jako jeniec, ani prowokator, ale bardziej dyplomata? Wpierw musi wygadać podłoże i upewnić się czy tutejsze lwy w ogóle nadają się na jakieś działania.
- I co tam młody słychać? Poza tym że nawet powódź tegozadupia nie zamieniła w bujną krainę?

-Poczekaj jeszcze się zdziwisz widząc fiołki an tej ziemi- Rzuciłem jakby w pół żarcie- Co cię tutaj sprowadza- Nie mówiłem mu o swoich planach, które miałem zamiar już niebawem wprowadzić w życie.
-Jeśli szpiegujesz to będę musiał ci skórę przetrzepać- Nie była to groźba ale chciałem dać mu do zrozumienia, że szpiegów nie toleruje- A uwierz mi brachu, ze wolałbym cie przy sobie mieć niż trzepać skórę bez sensownie- Czy to była jakaś aluzja? może.

Parsknął rozbawiony, taa fiołki. Predzej mu palma na łapie wykiełkuje.
- Nie mam dla kogo szpiegować Ragirze. Okazało się że moje powiedzmy rodzinne stado przestało istnieć, a to co mieszka na tamtych ziemiach tylko o wstyd mnie przyprawia.- Sypnął słowami prosto z mostu, dając upust swojej frustracji.
- Pierdolona gwardia i pierdolone hieny. - Dodał oschłym szeptem i poruszył wąsami. - Powiem Ci że nie o taką Lwia Ziemie walczyłem... oh do diaska, co tu tak sztyni?- Pełen żali wywód przerwał odór rozkładu, Taz do słabych nie należał, gorszy smród w życiu czuł i nawet jadał czasem padline, ale prowadzenie rozmowy w takich warunkach?
Popatrzył na młodego, niekoniecznie chciał wiedzieć co tak śmierdzi.
- ...może zmieńmy miejsce? Bo na fiołki to mi yo nie pachnie mój drogi.

Wysłuchałem go i skinąłem tylko głową.
-chodźmy- Rzekłem i ruszyłem na Kamienne wzniesienie. Tam powinniśmy być dobrze widoczni dla innych, którzy będą tutaj iść.

2xzt

Poświęcił dwa dni na dwie rzeczy - spanie i jedzenie. Polowanie zresztą było całkiem dobrym ćwiczeniem kondycyjnym i siłowym... w sumie to raz zapolował a drugi raz odebrał zdobycz zmęczonemu po pościgu gepardowi. Po posiłkach spał w cieniu a potem przemierzał drogę by znaleźć się tu. W wyznaczonym miejscu... ale nikogo nie było? Rozejrzał się dokładnie a w międzyczasie poczuł okropny fetor. No nieźle.
I to był ten nędzny padołek, o który Ragir chciał walczyć, ta?
Nie miał jednak czasu, żeby się zastanawiać nad tym co tam tak śmierdziało. Rozejrzał się ponownie i dostrzegł w końcu formację skalną, na której (zdaje się) ktoś był. Potrząsnął łbem chcąc strzepnąć z siebie ten zapach (choć na próżno) i ruszył tam, gdzie miał nadzieję spotkać Ragira a nie rozwścieczonych i niewtajemniczonych w plan mieszkańców tych terenów.

zt