Król Lew PBF

Do jaskini ściągnął mnie zapach ziół i znalazłem ją przez przypadek. Wcale nie szukałem jaskini, ale skoro już ją znalazłem. Napotkałem problemy przy wejściu gdzie ścisnąłem się jak sardynka w puszce, żeby przejść. Dobrze, że jest ze mną Bogdan.
- Bogdan! Bierz łupy i spadamy! - To prawdziwe Eldorado. Zupełnie jakby cena złomu wzrosła do 2 zł za 1kg stali i nagle znaleźć na śmieciach 2 tony żelastwa o zanieczyszczeniu metalu poniżej poziomu 1%, tak właśnie się czułem, jakbym odkrył skarb. Nie pamiętam jak dokładnie nazywa się mój sługa ale w pizdu z tym. Podniecony zacząłem ściągać łupy kopytem na środku pomieszczenia.
- Ale się obłowimy! Kurła!

Podążał za swoim szefem, panem i władcą Magnatem Zbigniewiem Wielkim aż dotarli do jaskini.
- Seeeeeeffffieeeeeeeeeee jaaaa mówileeeeeem! Ni jesztem Bogdan tylko Abraham - Odpowiedział zezłoszczony i sepleniący Abraham, którego los obdarował szefem pozbawionym inteligencji nie mówiąc o pamięci do imion.
- Seeeeeeeeeefieeeeeeeeee my ni możemy wziuńć tyyyyyygoooo! To czyjuuuuuuuuuś!!! - Dodał sceptycznie rozglądając się zezowatym wzrokiem po ciasnej jaskini. Rozkazu odmówić Magnatowi nie wypada to i kopytem pouderzał w ściany, zielsko, w sumie we wszystko ściągając to na środek legowiska.
- Seeeeeeeeeeeeeeeeeeeefieeeee dooooooobreeeeeeee ruuuuuubieeeeeeeeee?

Geb pisze:Lew kierował się do Oazy, wiedząc że Nut z pewnością wyczekuje go niecierpliwie. Bogowie nie nagrodzili dziś go zwierzyną, więc wracał z pustymi łapami i smutkiem, ale i nadzieją że jutro się powiedzie. Usłyszał hałasy z legowiska Shantee. Choć jedna wieść była dziś radosna skoro medyczka wróciła do domu. Gdy jednak się zbliżył, był pewien że to nie lwica buszuje w grocie.
- Intruzi! - wykrzyknął, po czym zaryczał donośnie wzywając członków Oazy na pomoc.

@Anubis @Sekhmet
@Shanteeroth
@Ozyrys
@Mertseger

(Słuszna uwaga Anubisa, jak dwa wielbłądy się tu dostały?)

Ostatnio w oazie zrobiło się strasznie pusto, jednakże Hathor nadal siedziała w miejscu które nazywała domem, choć brakowało jej rodziców, nawet irytującego rodzeństwa. Błąkała się po terenach stadnych i rozglądała się, licząc że spotka któregoś z nich, zamiast tego jednak usłyszała krzyk z groty. Podbiegła momentalnie, przeciskając się przez szczelinę, a gdy weszła do środka dostrzegła Geba i dwa wielbłądy. Podeszła do samca, spoglądając wrogo na intruzów. -Stoicie w obliczu księżniczki tutejszych ziem, lepiej szybko wyjaśnijcie czego tutaj szukacie, inaczej spotka was sroga kara!- rzuciła stanowczym tonem. W sumie nie wiedziała czy tytuł był aktualny skoro jej rodzice znaleźli... jednakże czy byli tu aktualnie czy nie, nadal płynęła w niej królewska krew.

Zbójnicką akcję przerwał niespodziewany ryk lwa, a potem odgłos. Przerażony Abraham porzucił nadzieję na obłowienie się, jak to szef powiedział. Zamiast szczęścia ze złapania diabła za rogi zagościł strach w umyśle niespełna rozumu znachora.
- Seeeeefieeeeeee! Seeeeeefooooo! Onyyyyyy wiedzuuuu ooo naaaszzzz! - Wydukał przerażony co nie różniło się specjalnie od jego normalnej mowy, najwidoczniej nigdy nie pozbiera się do kupy po tamtym uderzeniu głową w kamień. Wiadomość o spotkaniu z kolejną osobą szlachetną krwią przypomniała mu, że musi przedstawić swojego pana.
- Tooooooo jooooost Magnyt Zbignew Welki! Ajaaaaaaa jooooosteeeeem jego slugeeee! Myyyyyy robiiiiiimy inpekcje jaskiniii przeeeed brodem! - Sprzedał tanią wymówkę o kiepskiej pracy inspektora ds. czystości jaskiń.

Zauważyła, że Ozyrys ruszył za nią. Cieszyła się z tego, ponieważ sama nie była zbyt silna czy wprawna w walce by móc obronić kogoś przed zagrożeniem. Dobiegła do legowiska Shantee i serce biło jej jakby miało wyskoczyć z piersi. Gdzie była Shanteeroth? Co się jej stało? Rozglądała się pośpiesznie próbując zorientować się w sytuacji. Zauważyła Hathor, Geba oraz wielbłądy. Ma razie milczała, pozostawiając rozmowę księżniczce.

Anubis szybko wybiegł z królewskiej jaskini po wznieceniu alarmu jaki się po oazie rozległ. Czasu nawet nie było na to by się obejrzał czy Sekhmet nie idzie za nim, chociaż z góry założył, że tu przyjdzie, choćby po to by wiedzieć co się dzieje. Chrząknął, kiedy zbliżył się do epicentrum całej tej wrzawy, a sądząc po hałasie, to rozgrywał się tam istny dramat.
Wejść jednak nie wszedł. Szczelina i tak była wąska jak dla lwicy, a Anubis sam szczypiorkiem nie był. Zresztą, coś czuł, że nie powinien, że wyglądałby dość... nie tak jak przystoi jego funkcji. Normalnie nie miałby oporów, ale teraz...
Zatem siadł na tyłku parę metrów przed wejściem, co by to i wszyscy zdawali sobie sprawę z jego obecności, a on też nie musiał się za bardzo wysilać by ich słyszeć. Ani oni jego. W zasadzie, to jedynie gardłowo zaryczał, cicho, ale na tyle głośno, żeby zdali sobie sprawę z tego, że dotarł. A potem wyprostował się i czekał, aż albo tam ucichnie, albo wszyscy wyjdą.