Król Lew PBF

Ptaki należały z reguły do bardzo rozmownych zwierzą a na dodatek zazwyczaj dość sporo wiedziały. Dlatego tez Haki organizował sobie na nie łowy by w zamian za darowanie życia dowiedzieć się czegoś ciekawego. Przeważnie były to nieistotne bzdety jednak ostatnio brązowemu lwu nieco się poszczęściło. Jeden ptaszek wyśpiewał mu plotki o niejakim Zephyrze, który zbiera ochotników na jakąś tajemniczą wyprawę. Zielonooki nie byłby sobą, gdyby tego nie sprawdził. Lew przybył na miejsce spotkania a jego wzrok powoli wędrował po okolicy. A nuż to jakaś pułapka?
-Jak mniemam, to ty jesteś Zephyr?- rzekł przenosząc swój wzrok na bielika.
-Doszły mnie słuchy, że zbierasz grupę na jakaś "akcję" i powiedzmy, że udało ci się mnie zainteresować-powiedział, po czym przysiadł sobie na zadzie.

Zew przygody! Aż dziw, iż białolicy na to się zgodził. Ale skoro owy bielik wiedział aż tyle, to zarazem istniała iskierka nadziei. Że w darze wypracowanej przysługi, uzyska być może jakiekolwiek informacje na temat zaginionej matki. W końcu ktoś taki, hojnie obdarowany piórami, mógł znacznie szybciej oraz dalej zawędrować. Aby uzyskać potrzebne informacje z krańców innych krain. A zatem jego pomoc byłaby nieoceniona, ale najpierw musiał na nią sowicie zapracować. W tymże właśnie celu przywędrował aż tutaj, do miejsca w którym mieli się spotkać. I pierwszym co mogło nieco zadziwić białofutrego, to była obecność innej bratniej persony.
Początkowo nie wiedział co ma na owy temat myśleć, ale skoro był tam również pierzasty zleceniodawca, to musiało oznaczać zapewne współtowarzysza wyprawy. W takim razie, zachowując należną ostrożność, albowiem jeszcze nie miał zupełnej pewności w jaką kabałę być może się miesza. Zbliżył się na tyle, aby skinięciem łba przywitać się z obecnymi jegomościami, po czym nieopodal rozsiadł się całkiem wygodnie na twardym padole. Wyczekując tego, co dalej nastąpi...

Młodość i porywczość. Czas na nowe przygody, znajomość i doświadczenie. Tak to było to czego chciałem doznać. Najmłodszy w ekipie? A tam, wiek to nie jest waga.
W końcu jestem nie byle kim nie! No. Znaczy pierwszym lepszym szarym lwem ale kto by się tam takimi rzeczami przejmował. Byłem pełny werwy i energii. Chciałem zaznać czegoś nowego i ciekawego.

Zdecydowanie za dużo miała ostatnio na głowie jeśli chodziło o stado, jednakże nie mogła odmówić wyprawy, z której to mogła wynieść jakieś cenne skarby dla stada. Postanowiła więc zaryzykować i wybrać się, szczególnie że nie miała być to samotna wyprawa a w jakiejś grupie, szczegóły jednak mieli poznać na miejscu. Przyszła więc na umówione spotkanie i zerknęła na przybyłych samców i jednego... młodzika? Ciekawy dobór, widocznie jednak Zephyr wiedział co robił, podeszła więc bliżej i zerknęła na organizatora.

Hiraeth... nie lubila sie z ptakami. Moze to nawet za duzo powiedziane - nie lubila. Ale czuła sie w ich towarzystwie nieco nieswojo, jakby, poniekąd, należały do innego swiata. Lataly, i w ogole byly jakies takie oderwane od ziemi. Tak czy owak jednak lisiczka byla szamanka, wiec z racji zajecia przywykla do zjawisk nietypowych, i umiala je wykorzystywac - a informacje przenoszone przez pierzaste istoty bywaly przydatne. Czasem wręcz... Intrygujace.
I tym sposobem pomiedzy wieksze drapiezniki zaplątalo sie calkiem niewielkie zwierzatko, ktore w innych okolicznosciach mogloby byc ich zdobyczą.
A moze wlasnie to byly tego typu okolicznosci, i ciekawosc tajemnic, zagadek i lupów, okaże się dla fenki zgubna?
W kazdym razie, przybyła, co prawda jako ostatnia, ale moze po prostu sprawiala takie wrazenie - jako ze zwyczajnie mniej rzucała sie w oczy. Moze lepiej na razie nie wysuwac sie przed szereg, i... posluchac, co orzel ma do poeiedzenia. Zweryfikowac plotki...

Haki obserwował kolejne osobniki, które dołączały do ich małego "zespołu".
-Trochę jak w tym żarcie:"Lwioziemiec, złodupiec i fenek wchodzą do jednej jaskini..." - rzucił pod nosem jednak na tyle głośno, że każdy kto chciał mógł go bez problemu usłyszeć.
-Tia, też się niezmiernie cieszę, że was widzę- rzucił spoglądając na zebranych z delikatnym wyrazem zażenowania bijącym ze ślepi. Mieli być jedynym zespołem, który ma na sobie polegać a tymczasem, żaden z nich nawet się nie przywitał. Co za ponuraki.
-Tak jakby ktoś pytał, to nazywam się Haki i mam nadzieję, że nie ruszam na akcję z bandą głuchoniemych- rzekł, po czym przerzucił spojrzenie na Zephyra i wysłuchał uważnie jego słów.
-Mi to leży, ale kiedy już przejdziesz do szczegółów, to chciałbym się dowiedzieć, co ty dokładnie będziesz z tego miał, bo śmiem podejrzewać, że organizacja wycieczek krajoznawczych nie jest twoim hobby-

Tymczasem, kiedy przybywali następni głodni przygody poszukiwacze bogactwa bądź chwały. Białofutry ze stoickim wyrazem pyska, każdemu zgoła dokładnie się przyglądał, równocześnie zachowując przy tym odpowiedni dystans dobrego smaku. Aby ktoś przypadkiem nie zarzucił mu jakże wścibskiego nosa, jak to miał okazję doświadczyć całkiem niedawno w okolicy Jeziora. Choć i tam, wystarczyła mu tylko chwila aby dostrzec wszystko to, co było widać jak na dłoni/łapie.
A trzeba było przyznać, że drużyna przedstawiała się dość ekscentrycznie. Iż począł się zastanawiać, czy w innych okolicznościach również występowały takowe sojusze. Bowiem lwiego młodzika potrafił jeszcze usprawiedliwić oraz tym bardziej zrozumieć. Każdy kiedyś był w jego wieku i odczuwał identyczną burzę ikry, aby dowieść swojej wartości. Nawet obecny bielik, mimo swojej słabości wobec tych co stąpali po ziemi, mógł wszystkich tutaj razem wziętych, przewyższyć parą oczu tam na górze. Które w niejednej zasadzce mógłby okazać się ich wybawieniem. Lecz obecność małego fenka?!
Nie żeby uchodził za jakiegoś lwiego rasistę, lecz na taką istotkę sami musieli zważać, aby przypadkiem jej nie rozdeptać w czasie większego chaosu. Jaki zapewne ich czekał.
Następnie po wysłuchaniu słów wstępu, udzielonych przez pierzastego Zephyra. Po długotrwałej ciszy bądź kontemplacji jak kto wolał. Na pierwszy ogień i zarazem z szeregu wyłonił się burolicy, któremu najwyraźniej było w niesmak towarzystwo innych. Mimo wszystko, tym razem przemilczał jego kwestię. Na przekór temu, iż korciło go, aby od siebie co nieco mu nawtykać. Poza tym nie znał się na tutejszych żartach, ale ten musiał być najwidoczniej słaby, skoro z obecnych nikogo nie rozbawił – Mnie natomiast zwą Elandir – po czym posłał wszystkim taktowny ukłon. Aby następnie zwrócić się w kierunku pierzastego przewodnika - I jak najbardziej wyrażam chęć uczestnictwa w wyprawie, mości Zephyrze.

-Jestem Piegus i z chęcią wyruszę- Nie widziałem potrzeby przedstawiania się wcześniej. no albo może to przez moje lekki roztrzepanie i ekscytacje ta wyprawą. Raczej jedno i drugie. Nie miałem oczywiście zamiaru sie wychylać, jeśli nie będzie potrzeby. Główkowanie to nie jest to w czym jestem jakoś bardzo dobry. No i jestem chyba tutaj najmłodszy? Spojrzałem an liska. No u nich to nie umiem określić wieku.