Król Lew PBF

Tak jakoś wyszło, że Lyanna zdecydowała się na podróż za zwierzyną. Nie można przecież ukryć, że na ubogich terenach Złej Ziemi potencjalnego posiłku było o wiele mniej. Srebrnooka kocica bez większych problemów wybrała jeden ze szlaków zwierza i udała się w kilkudniową podróż aż do dżungli, w której szczerze nie miała jeszcze okazji być. Co nieco o niej słyszała, ale to nadal było bardzo mało. Nie do końca pewna co za zwierzynę może tam odszukać kierowana instynktem i głodem zaczęła przedzierać się jak najciszej była w stanie między gęstą roślinnością. Zważała na to w jaki sposób kładła łapy, nie zamierzała od razu na wstępie spieprzyć sobie sprawy z łowami.

Poszukiwania obiadu umilały śpiewy ptaków i w sumie nic poza tym się nie działo, co nieco już lwicę nudziło. Nie zamierzała jednak z tego powodu odpuszczać. Zaczęła bardziej nasłuchiwać, węszyć niż przedtem robiąc przy tym krótkie postoje. Podczas jednego z nich doszedł do niej zachęcający dźwięk. Spojrzenie drapieżnika wbiło się w odpowiednią stronę. Zarośla pokryte kolcami bardzo zniechęcały. Postanowiła obejść je z drugiej strony mając nadzieję, że tam jest ich mniej. Jeśli nie będzie miała takiej możliwości rozejrzy się za jakąś leżącą kłodą umożliwiającą jej przejście.

Test percepcji

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
95, 49, 12

Nie mogła ukryć swojego zdziwienia gdy bardziej zbadała ciernie. Właściwie nie miała już tak wielkiej ochoty się tam dostać. Znikła wraz z zbyt dużym ryzykiem na odniesienie obrażeń albo i nawet utknięcie. Kolejny dźwięk ponownie ją zamurował. Nie dostrzegła przecież w okolicy żadnego zwierza, a coś ewidentnie jej towarzyszyło. Spadająca kłoda ją zamurowała. Lwica momentalnie odskoczyła w bok i wbiła pazury w glebę, jeżąc sierść na ciele. Syknęła przez zęby i spanikowanym spojrzeniem spojrzała ku górze nie tracąc narastającej czujności.

Wtem rozległ się kolejny trzask i za zaroślami zapanowała cisza. Coś ciemnego przemknęło między drzewami. Odgłos stukania przeniósł się nad głowę lwicy i dobiegał teraz spomiędzy gęstych gałęzi.
- To mój teren! - rozległ się donośny głos, należący jak się okazało do potężnego szympansa, który wynurzył się spomiędzy konarów. - Uciekaj stąd natychmiast! - wykrzyczał i niespodziewanie chwycił kolejny kawałek drewna, by rzucić nim w Lyannę.


Mimo zachowania czujności, samicy nie udało się uniknąć kolejnego niespodziewanego pocisku. Rzucony przez szympansa patyk nie był na tyle duży, by wyrządzić jej krzywdę, lecz miał na celu raczej ją ostrzec. Trafionej prosto w łeb Lyannie zakręciło się w głowie, a w tym czasie szympans zeskoczył zwinnie z drzewa.
- Nie oddam nikomu moich skarbów! - krzyknął rozzłoszczony.

Co za koszmar. Wszędzie jakieś okropne odgłosy, które jeżyły kolejny włos za włosem na ciele młodej lwicy. Nigdy nie miała styczności z takim dziwnym zwierzem jakie zdecydowało się na prześladowanie jej w biały dzień podczas łowów. Po odskoczeniu ponownie syknęła w stronę małpy i zaczęła się stopniowo od niej oddalać, a przynajmniej usiłowała. Nikomu się przecież nie uśmiecha śmierć ze względu na oberwanie od małpiszona gałęzią.

Szympans rozejrzał się nerwowo dookoła i przerzucił leżące na ziemi liście.
- Gdzie to jest? - spytał sam siebie drżącym głosem - Gdzie to jest?! - wykrzyknął w stronę Lyanny - Złodziejka!
Szympans wyraźnie rozzłoszczony pojawieniem się nieproszonego gościa nie zamierzał po prostu pozwolić mu odejść. Jako że nie miał już przy sobie patyków, którymi mógłby ciskać w lwicę, rzucił się za nią biegiem.
Lyanna była jednak w wystarczającej odległości od małpy, by zdążyć w porę zerwać się do ucieczki. Szympans już po chwili został z tyłu i lwica straciła go z oczu.

Bardzo niestandardowa sytuacja zapewniła lwicy trochę grozy i emocji, co wcale nie było aż takie najgorsze, bo co najważniejsze wyszła ze spotkania z małpą cała. Bardzo ulżyło jej gdy upewniła się, że szympans już jej nie ściga. Teraz jednak była jeszcze głębiej w niebezpiecznej dżungli i nie do końca miała pojęcie co powinna robić, by znowu nie wpakować się w tarapaty. Zaczęła jednak węszyć i iść naprzód równym tempem.

Test percepcji

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
48, 99, 40