Król Lew PBF

Zaciągnął się chłodnym powietrzem - to było coś, co znał. Co prawda nie spacerował po górach oraz ich podnóżach już od jakiegoś czasu, jednak to nie zmieniało faktu, że robił to przez całe swoje życie i przyjął z ulgą to, że jednak faktycznie były tu jakieś bardziej górzyste tereny.
Zaczął przechadzać się wśród głazów i skał, próbując coś wypatrzyć lub wywąchać, choć i także uszu nastawiał, bo jednak wykorzystanie wszystkich zmysłów w trakcie polowania było ważne. Wskoczył na jeden z większych głazów, by mieć lepszy widok na okolicę. Póki co jaskiń nie miał zamiaru zwiedzać, bo kto wie, co tam mogło siedzieć. Nie znał tych terenów. Jeszcze.

Test percepcji

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
89, 45, 40

0 sukcesów

Czyżby dzisiaj nie miał szczęścia? Ale to było... nieco dziwne. Było stanowczo zbyt cicho. Czyżby w okolicy czaił się jakiś groźny drapieżnik, którego inne zwierzęta omijały z daleka? Być może miał się o tym przekonać już za moment... bo usłyszał jakiś pomruk. Niemalże się wzdrygnął, jednak powstrzymał ten odruch i zamiast tego odwrócił łeb (a zaraz całe ciało) w stronę groty, z której wydobył się dźwięk. Napiął nieco mięśnie, dalej zajmując miejsce stojące na większym głazie - nie zamierzał podchodzić bliżej, dopóki nie wybada sytuacji. No i to nie było jego celem. Ale skoro już został zauważony, to nie wypadało zignorować ewentualnego gospodarza tego terenu, prawda?
- Szukałem czegoś do upolowania, panie z cienia. Ale widzę, że ten teren jest opustoszały, więc zapewne powinienem ruszać dalej. - Jego ton był pogodny, a na jego pysku pojawił się typowy dla niego, leniwy uśmiech odsłaniający jego zębiska, jednak Loki pozostawał czujny. W końcu nie znał zamiarów nieznajomej istoty. Zresztą wiedział jak terytorialni mogli być inni.

Musiał przyznać, że był ciekaw cóż to za osobnik krył się w cieniu, jednak pójście i sprawdzenie było mocno nierozważne - oraz, no cóż... Loki był pacyfistą. Co prawda jego stado było całkiem brutalne i przeszedł trudne szkolenie - nawet jego ciało było ciałem wojownika - ale to nie zmieniło usposobienia samca. Był wojownikiem-pacyfistą. Niby przywykły do walki, dobry w niej, ale walczenie gdy były inne opcje nie było w jego stylu. ...może był na to zbyt leniwy. A przynajmniej to było jednym z czynników.
- Całe swoje życie spędziłem w górach. Ale te może są jakieś inne. - odparł żartobliwym tonem - co prawda sytuacja nie przypadła mu do gustu, ale tego po sobie nie pokazywał - nie odniósł się także do... ewentualnej groźby? Nie miał w końcu zamiaru prowokować właściciela tego terenu.
- W każdym razie miło było poznać. - rzucił pogodnie, choć spotkanie wcale miłe nie było - ale skoro nie było tu zwierzyny, to faktycznie nie miał tu czego szukać. Zszedł z tego sporego głazu, na którym stał a następnie ruszył dalej - dbając o to, by nie odwracać się tyłem do źródła głosu dopóki się wystarczająco nie oddali. W sumie to nadal zachowywał czujność, bo kto wie, czy istota kryjąca się w cieniu nie postanowi nagle z niego wyskoczyć i poharatać mu tyłka.
Ciekawe tylko, czy osobnik miał na myśli siebie, czy jeszcze coś innego. Nie miał jednak zamiaru testować cierpliwości istoty, dlatego też nie zapytał na odchodne, a za następny punkt faktycznie obrał sobie górską dolinę. Domyślał się, że tam powinno być więcej zwierzyny.

No, to tutaj powinno pójść już łatwiej! A przynajmniej taką miał nadzieję Loki, który próbował nie pozostawać na widoku, a skryty (chociażby częściowo) za roślinnością. Po zadbaniu o to, by nie być jakoś specjalnie widocznym oraz o to, by nie zrobić przy tym jakiegoś hałasu tym swoim wielkim cielskiem wśród roślinności (gałązki, brr!), ponowił tropienie. Ustawił się pod wiatr, by móc łatwiej wyłapać ewentualne zapachy, a w pierwszej kolejności skierował swój wzrok na strumień, wodząc wzdłuż niego spojrzeniem, bo było to częste miejsce schadzek przeróżnych zwierzaków. Następnie począł wypatrywać... czegokolwiek wśród drzew i roślinności znajdującej się mniej więcej naprzeciwko - bo w końcu z jednej strony strony się teraz ukrywał.

Test percepcji na wypatrzenie zwierzyny

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
48, 45, 38

0 sukcesów

Albo nie miał dzisiaj szczęścia albo nawet i tutaj coś się działo... to zaalarmowało białego samca.
Ale nie ruszał się z zarośli - stwierdził, że poczeka przez jakiś czas, w końcu łowca musiał być cierpliwy. Obserwował okolicę ze swojej kryjówki i nasłuchiwał, a nuż w końcu coś wyjdzie, chociażby po to, by się napić. Ale nie skupiał się tylko na wypatrywaniu zwierzyny... zachowywał ostrożność, przypuszczając, że nie tylko on czy zwykła zwierzyna może być w okolicy. To wszystko było podejrzane.