Król Lew PBF

Przy wodopoju było dziś niezwykle tłoczno, ponieważ w tak upalny dzień każdy chciał ugasić pragnienie i zaznać ochłody w wodzie. Dwójka gepardów toczyła leniwą rozmowę wylegując się na trawie przy brzegu. Tłusty hipopotam taplał się w wodzie, nucąc pod nosem skoczną melodię. Gdzieś za drzewami słychać było śmiech hieny. Nawet kilka zebr, nie przejmując się obecnością drapieżników, spokojnie piło wodę, co jakiś czas zerkając tylko na gepardy. Niewątpliwe w tak kolorowym towarzystwie można by usłyszeć wiele ciekawych opowieści.

@Moyo

Do wodopoju zbliżał się również dorodny szlachcic, podgwizdując wesołą, żołnierską piosnkę. Przybył tu by odpocząć, ugasić pragnienie i może, tylko może, usłyszeć jakieś warte uwagi plotki. Nie żeby był plotkującą kwoką, co to, to nie! Był walecznym mężem, a nie paplającą praczką. Ale w tak barwnym i różnorodnym towarzystwie nie trudno było o wyłapanie interesujących faktów czy nowin. Chętnie posłucha co w trawie piszczy. Choć gdy tak się rozglądał, pomyślał że z kilkoma towarzyszami nie tylko by pogadał, ale i chętnie zaprosił na obiad i to zdecydowanie nie w charakterze biesiadników. Ale cóż wodopój był miejscem bezpiecznym i lew nie miał zamiaru tej harmonii w jakikolwiek sposób zawadzać. Podszedł więc i nachyliłwszy się nad taflą, zaczął powoli chłeptać czystą, marszczacą się przy każdym dotknięciu orzeźwiającą wodę.

On również dyskretnie łypał na zwierzęta. Uniósł kącik ust w uśmiechu widząc ich mniej dyskretne spojrzenia. Nie chciał nikogo spłoszyć dlatego starał się zachować spokojnie. Jednak nie mógł powstrzymać nadchodzącego ziewnięcia. Ziewnął z lekkim ryczkiem i otrząsnął się. Miał nadzieję, że nikt nie zacznie przez to świrować.

Lew zmarszczył brwi patrząc na dziwne zachowanie zwierząt. Podążył za ich wzrokiem i jego wzrok padł na nieznajomego, którego przybycie wywołało taką reakcje. Przybysz wydawał się emanować grożą, a zwierzęta zachowywały się jakby wiedziały że oto nadeszły kłopoty. Moyo postanowił nie wychylac się i zobaczyć rozwój sytuacji. Nie wiedział czego boją się zwierzęta, ale i on sam zaczął odczuwać niepokój. Lecz wzroku nie spuścił.

Nie wiedział czemu zwierzęta tak boją się ciemnego. Pewnie to głupi strach roślinożerców. Jednak gepardy też się bały. Rudy postanowił być ostrożny.
- Odpoczywam drogi panie.
Słońce grzeje niesłychanie,
więc ochłodzić żem się przyszedł.
Czyżem zakłocił pańską ciszę?
Wybacz jeśli te tereny,
twoje są.-powiedział do lwa również z uśmiechem.

Moyo zaśmiał się szczerze. Ach, wszyscy tak go oceniali. Już zrozumiał na czym polegała śmieszność sytuacji, choć na początku był zakłopotany. Teraz jednak juz przywykł do reakcji mieszkańców tej ziemi. W końcu co kraj, to obyczaj.
- Artystą może nie,
lecz tam skąd pochodzę,
taki język mamy.
Tak się wysławiamy.
lecz sztukę również cenię.
Tak...- odpowiedział z uśmiechem, jak się okazało, Titanowi. Silne imię. Jak noszący je właściciel. Od lwa aż promieniowała pewność siebie i siła. Swoją drogą wyglądało na to, że lew jest samotnikiem. Ciekawe. Moyo zawsze myślał, iż każdy lew pragnie stada. Oczywiście zdarzali się indywidualiści, ale nawet oni, formalnie do stada należeli. Natomiast ten lew nie przenosił na sobie radnego stadnego zapachu. Skłonił głowę w podziękowaniu- Dzięki Ci Mocium panie. W cenę wliczone śniadanie?- zażartował i parsknął śmiechem. Wciąż wesoły rozejrzał się wokoło i uważnie popatrzył na lwa gdy ten przedstawił mu propozycję.
-Do pomocy zawszem chętny. Cóż to za obchód?-spytał ciekawy. Chętnie popracuje jeśli będzie to opłacalne a w tak miłej kompani na pewno będzie to czysta przyjemność.