Król Lew PBF

Brutus od jakiegoś czasu budował gniazdo na wysokiej i rozłożystej palmie, znajdującej się w żyznej i urodzajnej oazie rosnącej pośrodku pustyni, która obfitowała w wodę i roślinność. Kiedy sfrunął po kolejną gałąź, stanął oko w oko z błękitnooką lwicą, która akurat tamtędy przechodziła. Ptak zastygł w bezruchu, zaskoczony tym nieoczekiwanym spotkaniem.
- Witam? - odezwał się pytającym głosem, przekrzywiając głowę.

Coraz bardziej zaniepokojona nieobecnością Ukatiliego przeszukiwała wszystkie kąty w Oazie by natrafić na jego ślad. Skupiona na wypatrywaniu śladów wbiła wzrok w ziemię, nie spodziewając się by lew mógł ukryć się wśród gałęzi. Dlatego też do ostatniej chwili nie zauważyła ptaka, który odezwał się nad jej głową.
- Och, dzień dobry. - rozejrzała się zaskoczona, nie widząc obok siebie żadnego rozmówcy. Była już gotowa pomyśleć, że coś się jej przesłyszało, ale wtedy dostrzegła pierzastą istotę na palmie.
- Nie widział pan może czarnego lwa? - zapytała z nadzieją, że ptak widział znacznie więcej z wysokości i mógł natknąć się na jej opiekuna.

- Czarnego lwa? - zapytał przekrzywiając głowę, by lepiej jej się przyjrzeć, siedząc na gałęzi wysokiej i giętkiej palmy, którą to obrał sobie za swój nowy dom. - Nie, nie widziałem nikogo takiego. Natknąłem się tu jedynie na panterę w grocie za wodospadem, gdzie przeczekałem nawałnicę, jaka niedawno miała tu miejsce - odpowiedział na jej pytanie. - Przybywasz z daleka? - spytał przypatrując jej się z uprzejmym zainteresowaniem.

Zawiedziona brakiem wieści o Ukatilim westchnęła smutno. Pantera z pewnością nie miała nic wspólnego z jej opiekunem.
- Szkoda, musi być gdzieś w pobliżu. - przysiadła pod palmą, bo i cóż innego jej pozostało. Ptak widział znacznie więcej niż ona, więc i tak nie znajdzie tutaj żadnego śladu.
- Ja? Nie. Mieszkam tutaj w Oazie. - odpowiedziała, właściwie zgodnie z prawdą. Skądkolwiek przyszła, teraz to już nie miało znaczenia.
- Jestem Jojo. - przedstawiła się, przywołując na pyszczek uśmiech. Zastanawiał ją ten przybysz, bo dotąd nie spotkała zbyt towarzyskich ptaków. Zazwyczaj trzymały się tylko w swoim gronie gdzieś wysoko poza zasięgiem lwów.
- Ty pewnie znasz całą krainę, prawda? Dla ciebie to nie problem przelecieć nad pustynią albo nad dżunglą.

- Zgadza się - skinął głową, a jego ostro zakończony, haczykowaty dziób rozświetlił lekki uśmiech. - A zatem mieszkasz tu. Podoba mi się to miejsce. Jest bardzo urodzajne - zauważył. - Jakie jeszcze zwierzęta można tu spotkać? - spytał nie spuszczając z niej bacznego wejrzenia bystrych szarych oczu o przenikliwym spojrzeniu.

Spojrzenie ptaka wprawiało ją w zakłopotanie. Miała wrażenie, jakby tym samym wzrokiem mógł spoglądać na ofiarę, którą za chwilę pożre. Ale pewnie tylko tak jej się wydawało przez to, że gdzieś w odległej pamięci miała zasłyszane kiedyś uwagi na temat padlinożerców. Zdała sobie sprawę, że nie powinna w ten sposób oceniać nieznajomego i zmarszczyła nosek, wstydząc się że pomyślała tak o ptaku. Faktem jednak było, że ten nie podał swojego imienia jak by wypadało.
- Urodzajnie jest tylko tutaj w Oazie, wokół ciągnie się sucha pustynia pozbawiona życia. Na pewno inne miejsca w krainie są pod tym względem bardziej zachęcające. - stwierdziła, wspominając miejsca które zwiedziła podczas swojej długiej wędrówki.
- Głównie mieszkają tutaj lwy. Czasem zdarzają się lamparty. Poza tym są jeszcze roślinożercy, ale nie jest tutaj zbyt tłoczno. Mało kto decyduje się pokonać pustynię by dotrzeć do Oazy. Lub też im się nie udaje. - w tym momencie znów nie mogła odpędzić wizji sępa krążącego nad pustynią i wypatrującego pechowych wędrowców.

- Lwy, powiadasz? A można wiedzieć ilu was tu właściwie jest? - zapytał z zaciekawieniem, nie spuszczając z lwicy bacznego wejrzenia.

/napisz coś więcej niż jedno zdanie bo nawet nie mam co na to odpisać /