Król Lew PBF

Czas: krótko po przybyciu Ozyrysa do oazy, po dłuższej nieobecności
Miejsce: Wschodnia Oaza

Przybył tu z północy. Boki miał zapadnięte, żuchwę widoczną, a futro na łbie nader zmierzwione. Na pierwszy rzut oka widać było, że przeżył dużo. I był zmęczony. Cholernie zmęczony. Kroczył wolnym krokiem przez wydmy, wysuwając raz po raz pazury przednich łap, by nie zapadać się w szczerku. Kropelki potu zbierały się na jego czole, a opuszki piekły niemiłosiernie - ale zdawało się, że to mu nie przeszkadza i dalej brnął uparcie przed siebie. Na szczęście pustynia od tej strony nie była zbyt rozległa i po krótkim czasie znalazł się we wschodniej enklawie. Mimo, że żył tu od urodzenia, nie miał nigdy okazji znaleźć się w tym konkretnym miejscu. Nie różniło się co prawda od terenów blisko ich rodzinnej jamy, ale i tak czuł się tu swobodnie, dobrze.
Podszedł do jedynej sadzawki i spojrzał w taflę. To, co tam zobaczył, rozdrażniło go i zasmuciło jednocześnie, dlatego powoli zanurzył się w chłodnym zbiorniku aż po czubki własnych uszu. Wychłeptał sporą ilość łyków, potem usunął "sklejki" na futrze. Czynność ta zajęła mu więcej niż początkowo przypuszczał, na tyle długo, by zacząć odczuwać niską temperaturę. Wyszedł na brzeg, ale nawet nie chciało mu się otrzepywać z wody, więc ta zaczęła spływać na ziemię tworząc kałuże.
Dudniący dźwięk zaczął wydobywać się z jego trzewi. No tak, był głodny, o czym całkowicie zapomniał. Jak na zawołanie obok na kamieniu zaczął wylegiwać się kędzierzawy jaszczur, nie dłuższy niż pół łokcia. Przyczaił się, zakradł od tyłu i szybko wbił wysunięty pazur prosto w środek tułowia gada. Gdy ten przestał się ruszać, jasnogrzywy usunął skórę i wyżarł wszystko, co znajdowało się pod nią, pomijając kości i chrząstki. Nie było tego wiele, ale i tak zaspokoiło głód, przynajmniej tymczasowo. Następnie usadowił się wygodnie pod daktylowcem i zasnął twardym snem.

@Sekhmet

Wędrowałam jak zwykle, sama nie tak dawno wróciłam do domu. W przeciwieństwie do brata znałam pustynie i dalsze rejony. Od małej lubiłam zwiedzać, poznawać przez co matka miała nie lada ze mną utrapienie. Stawiałam łapy pewnie ale delikatnie, przez co piasek nie parzył w opuszki jak kiedy łapy stawia się jak na twardym gruncie. Gorący wiat prócz piachu niósł ze sobą teraz cos jeszcze. Zapach tak mi znana ale od dłuższego czasu nie spotykaną. Ruszyłam w ów stronę.
Będąc już bliżej ujrzałam samca.Z tej odległości nie widziałam jeszcze w jakim znajduje się stanie. Nie obawiałam sie go w końcu jestem w domu, na swoich ziemiach. Kiedy podeszłam bliżej tylko potwierdziłam sie w tym, że nie musiałam się niczego obawiać. Mym oczom ukazał się dawno nie widziany młodszy brat. Nie wyglądał dobrze. Potruchtałam do niej.
-Chwała bogom, że jesteś cały Ozyrysie- Przywitałam brata nazbyt ciepłym powitałam ocierając swój łeb o jego brodę. Zresztą nikogo tutaj innego nie było.

@Ozyrys

Wszystko z nim dobrze. Ucieszyło mnei to w duchu. Co prawda widać, było że nie jadł dawno ale to sie nadrobi.
-A ty wyrosłeś braciszku- W końcu w czym mogłam sie zmienić? A mu już rośnie całkiem porządna grzywa. za jakiś czas będzie z niego całkiem atrakcyjny samiec.
-Gdzie byleś?- Nie odpowiedziałam mu an pytanie ale to zaraz. Bardziej ciekawiło mnie gdzie był, ze tak wygląda?
-Nie wiem- No mało konkretna odpowiedz. Usiadłam i spojrzałam w jego zmęczone spojrzenie.
-Nie było mnie dłuższy czas, a kiedy wróciłam nie zastałam rodziców i rodzeństwa, w tym nawet Anubisa- Wszystko było trochę dziwne? Nie przenieśli by sie od tak. Jakaś wyprawa? Może ważna lekcja dla następcy czy wizyta w rodzinnych stronach rodziny? Nie znałam odpowiedzi. Wiedziałam jedynie, że na pewno wrócą potrzeba tylko czasu na to.

Nie wypytałam go więcej. Nie chciał wiedzieć czy tez mówić, to jego prawo.
-Wiesz duzo rzeczy, które sa dalej niz dom mogą wydawać się lepsze, ciekawsze w szczególności jesli nie są osiągalne tutaj- nie winiłam go za taki tok myślenia i takie zdanie. Sam nie raz opuszczałam pustynie aby powiększać swoja wiedzę. Jednak zawsze tu wracała, tutaj jest mój dom.
-Ja spotkałam Jojo i szarą lwicą, obie należą do nas- Ojciec i matka nie odeszli by od tak bez służek.
-Może to ma coś wspólnego z Anubisem, wiesz jego przygotowywaniem do bycia faraonem?- Takie myśli juz przechodziło mi przez głowę. Jednak cały czas nie mogłam uwierzyć aby od tak sobie poszli, porzucając to wszystko.

-Nie, inną- Musiał dołączyć jak widzę późno skoro i mój brat jej nie kojarzy.
-możliwe...- Nie można mieć pewności do wielu aspektów. Jednak trudno byłoby mi uwierzyć, ze wszyscy oprócz kilku osób od tak odeszło.
-Niestety nie wiedza niczego co mogło by wyjaśnić tę sytuację- No niestety ale nie można się zamartwiać tylko trzeba jakoś iść ku przodowi.
-Powiedz bracie, wolałbyś żyć niczym liść niesiony przez wiatry własnego nieznanego przeznaczenia, drogą, którą sam sobie wybierzesz. Czy też dołączyć do innego stada chcąc poznać więcej rzeczy, które tutaj nigdy nie było ci dane? A moze zostać tutaj i kultywować nasze tradycje i życie z naszymi bogami?- Nie jest żadne przesłuchanie ale jestem ciekawa jego zdania na te tematy. Wiem co wybrał wcześniej ale teraz? Chciałam po prostu wiedzieć.

Słuchałam go ze spokojem ale z uwagą. Nim postanowiłam odezwać się musiałam chwile to przemyśleć. Duże plany.
-Zostanę tu czekając na wasz powrót- Tak było najlepiej, przynajmniej na ten moment. Powinien -ktoś tutaj zostać aby czekać na powrót innych, w końcu taki zawsze może nastąpić.
-Jeśli ich nie odnajdziesz dajmy na to w przeciągu pół roku może roku- W końcu nie wiem ile takie poszukiwanie może trwać- To daj znać jeśli zechcesz stworzyć nowe stado- Tym samy nie powiedziałam ani "nie" ani też "tak". Do tego czasu wiele moze się zmienić, a nie chciałam dawać słowa jeśli nie mogę byc pewna , ze bogowie dadzą mi możliwość jej spełnienia. Jeśli nic sie nie zmieni, poddani oazy, którzy pozostali otrzymają wolną łapę, nie miałam zamiaru ich trzymać czy więzić tutaj wbrew ich woli.

@Ozyrys