Król Lew PBF

Szedł i zauważył lwicę nad strumieniem. Sam nie wiedział po co przyszedł do rzeki królów pić mu się chciało powrót z mokradeł zmęczył. Pomyślał o zagadaniu do samicy bo ładna jest ale zamiast tego wpadł na lepszy pomysł. Zakradł się do niej i wepchnął ją prosto do łagodnej rzeki.
- Niespodzianka! - Zaśmiał się.

Zrobiło się gorąco i nie chodzi tu o wygląd lwicy ale o jej temperament. Chrząkniecie i od razu wie o co chodzi. Musiała się zezłościć za koński podryw i tego nie rozumie Clay. Same kuszą nadstawiają się i się złoszczą. Powinna być czujna co gdyby nie skończyło się na wepchnięciu do rzeki i tak właśnie tak będzie.
- Przepraszam no. Wyglądasz oszałamiająco w mokrym futerku. Nie ma co się gniewać. - Przeprosił skruszony. - Jestem Clay. Jesteś tu sama?

- Jesteś sama to niebezpieczne. - Powiedział i okazało się złapał okazje. Sama samica może z nią zrobić co chce i właśnie tak zrobi. Podszedł do niej jak przyjaciel.
- Mjinga, ładne imię. - Powiedział delikatnie głosem i skoczył na nią żeby ją przygnieść w ziemię.
- Podoba mi się twój naszyjnik. Oddaj mi go - Krzyknął i wysunął pazury i wbił kły prosto w kark Mjingi.

/ przypomnę tylko, że marginesy dzieją się w przeszłości - więc nie możesz zrobić jej za bardzo dużej krzywdy; mogą się poszarpać trochę i tak dalej, ale poważne urazy czy nie daj Boże rany trwałe odpadają zdecydowanie. Jeśli chcesz normalny sparing - daj znać, zawoła się MG, żeby nam sędziował, ale to nie w tym miejscu. Podobno, jak nie możesz w jednej akcji (w zwyczajnej rozgrywce) wykonywać więcej, niż jednego ruchu - jest to kombos, niedozwolony. Więc nie możesz jednocześnie drapać, gryźć i przygniatać. Ale że to margines, to podejdźmy do tego odrobinę luźniej. Pomijając, że Mjinga nie ma żadnego naszyjnika, po wejściu w jej profil możesz zobaczyć, że w ekwipunku niczego takiego nie ma.


Uśmiechnęła się do niego, kiedy wspomniał, że ma ładne imię. I już chciała powiedzieć coś miłego, gdyby nie fakt, że lew... No, cóż, nagle mu odbiło - delikatnie mówiąc. Zaczął mówić coś o jakimś naszyjniku, a przecież takiego od dawna nie miała. Stadny, do niedawna godnie zdobiący szyję, zgubiła gdzieś po drodze, kiedy znajdowała się daleko od Krainy. Tak czy owak skoczył na nią, przygniótł do ziemi. Wpatrywała się w niego, zaskoczona - bo, jak rozumiem, przewrócił ją na grzbiet?
- Ja... jaki naszyjnik? O co ci chodzi?! - warknęła, podsuwając do siebie zadnie łapy i mocno je prostując, by uderzyć nimi lwa w podbrzusze. Musiało to go zmusić, aby się niego zgiął; musiało go to z niej zrzucić albo przynajmniej sprawić pewną niewygodę. Nie podobało jej się, jak nagle zmieniło się zachowanie Claya. Liczyła, że się zaprzyjaźnią, a jemu... odbiło, po prostu.

Teraz Clay zdążył zauważyć. Ona nie ma naszyjnika na szyi i to przez mokrą sierść tak słońce rzuciło cień. Co za przypał nie ma z czego ją okraść. Czym prędzej zszedł z Mjingii i zaczął uciekać.
- Miło się rozmawiało na mnie pora. - Pożegnał się. - Co złego to nie ja a Clay to nie jest moje prawdziwe imię! - Biegł nie zatrzymując się.



zt