Król Lew PBF

Z zaciętością przygotowywał się do najważniejszego wydarzenia tego miesiąca, szukał ziół, odpoczywał aby zachować energię na później. Przechadzał się po swoim własnym skrawku dżungli, jakby szukał jakiejś żywej duszy. Pojawił się w tej krainie z 2 tygodnie temu i jeszcze ani razu nie wypełnił danego mu zadania, irytowało go to, ale na razie wolał o tym nie myśleć. Wolał pomyśleć o czymś innym np. tym, że w końcu gdzieś zatrzymał się najpewniej na stałe. Normalna osoba by pewnie pomyślała, że pozna tu ciekawe osoby, ale Mim nie jest normalny, więc logiczne, że tak nie pomyślał. Przysiadł pod jednym, niskim drzewem i rozglądał się wokół, położył łeb na łapach i spokojnie odprężał się w cieniu.

@Shadyia

/Choroby psychiczne, bordeline? pogranicze? Jak tak, to pjona

Hebanowy intruz o fiołkowych ślepiach przemieszczał się szybko i zwinnie po ów terenach. Nigdy nikt go nie przyłapał, był jak zabójca... Więc i tym razem winien dać radę?

@Mimeaugaidi
/Wybacz za mały post, ale jakoś chcę zacząć

/

Niczym błyskawica, ciemna plama poruszała się w te i we w te, jakby czegoś szukając. Wydawać by się mogło, że lis nie zauważył leżącego w cieniu kota, który zobaczył, jak mały zwierz idzie prędko w jego stronę. Gdy był wystarczająco blisko... postanowił skoczyć w jego stronę i przygnieść go do ziemi.
Czy mu się to udało czy nie i tak prędzej czy później zorientował się, że nie jest to łatwa przekąska, a jakiś drapieżnik miniaturka, naruszający jego tereny. Normalny lew nie przejąłby się tą sytuacją, ale Mim przez swój... przypadek polował na małe zwierzęta, tak jak zapewne czarny fenek, to też był jego konkurentem, zabiera mu jedzenie.
-A ty nie na pustyni?-Powiedział szorstko i wpatrywał się w niego, jakby wyczekiwał, że ten na zawołanie odejdzie z jego skrawka dżungli.

Zmrużył ślepia leżąc pod ciężką łapą lwa. - Nie... nie wychowałem się na pustyni. - Syknął cicho. Niestety, ale doskonale wiedział, że może zaraz zostać zjedzony i oby nie. Nie mówił już nic więcej. Nie miał również możliwości wyrwania się, bo w końcu był małym słodkim 'tutaj niekoniecznie' pustynnym liskiem. - Jestem Shadyia i ta kraina jest dla mnie nowością. - Odrzekł po krótkim zastanowieniu wzdychając cicho pod nosem. Nie odrywał również wzroku z kotowatego.

Uciekł.

/zt.
Uznajmy, że Shad się wyrwał, bo ta fabuła stoi i kwitnie...