Król Lew PBF

Pamiętał doskonale, że Yakuti kazał mu spadać i już nigdy więcej nie wracać na tereny jego stada. Tylko problem był taki, że właśnie czarny lew był osobą o której pomyślał w pierwszej kolejności, kiedy tylko opuścił dżunglę. No bo przecież wyszedł przed nim na tchórza i słabeusza i uznał, że czas pokazać, że wcale nie był taką osiką za jaką go tamten uważał. Z nosem przy ziemi szukał tropu dawnego znajomego, jakimś cudem unikając przy tym kłopotów. Wlazł do jaskini, z której wydobywał się świeży zapach niebieskookiego o czarnych białkach. Zanim oczy przywykły do półmroku nie wiele widział i nie dostrzegł czarnej sylwetki od razu. Zwłaszcza, że Yakuti leżał na półce więc na innym poziomie niż ten, na którym znajdował się Nejlos.

@Yakuti

Słysząc warknięcie wiedział już, że dobrze pamiętał jego zapach i nos tym razem go nie zawiódł. Podniósł głowę w stronę z której doleciał głos Yakutiego. W ciemności widział tylko dwa niebieskie punkty podkreślony jasną kreską no i łezki. Na pewno to był on. Raczej nie wierzył w istnienie klonów.
- Tym razem tak łatwo mnie nie zastraszysz - odpowiedział spokojnie.
Wszedł pewniej wgłąb jaskini, pokazując mu, że wcale się go nie bał. Już nie. Teraz był już rozumniejszy, spokojniejszy i mniej strachliwy. Samotność w dżungli sporo w Nejlosie zmieniła, co chciał z jakichś powodów udowodnić czarnemu. W sumie to przez spotkanie z nim pojął kilka rzeczy, w tym to, że pewne kwestie powinien w sobie zmienić. Pewnie też dlatego to on był pierwszą osobą której chciał zademonstrować nowego siebie.

@Yakuti

No dobra, kiedy czarny pojawił się tak nagle przed nim Nejlos cofnął się odruchowo. Zaraz jednak się zreflektował i wyprostował sylwetkę, żeby pokazać, że to tylko taki wypadek przy pracy a nie reguła. Wysłuchał w milczeniu Yakutiego, jednak nie znaczyło to że zamierzał się odwrócić i odejść.
- Nie wierzysz mi - stwierdził chłodno.
W zasadzie nie spodziewał się, że pojawi się, oznajmi "siema, jestem odważniejszy" i wszystko się zmieni. Może to głupie, ale chciał mu to udowodnić, tak naprawdę, żeby tamten już w niego nie wątpił. Spojrzał wiec prosto w jego oczy.
- Wbrew pozorom doskonale cię zrozumiałem.
Mówił spokojnie, ale też z pewnością siebie. Naprawdę nie był już tym samym Nejlosem. Zależało mu, żeby i Yakuti to dostrzegł. Sam nie wiedział czemu zależało mu na opinii czarnego, no ale co zrobisz. Czasami tak się zdarza, że czegoś chcesz i nie do końca wiesz, dlaczego.

@Yakuti

No dobra, spodziewał się, że prędzej lub później Yakuti skoczy w jego stronę chcąc go przekonać, że nie powinno go tutaj być. Jakoś jednak wciąż miał nadzieję, że ten moment nadejdzie później. A najlepiej by było, jak by nie nadszedł wcale. Nie można mieć wszystkiego. Widząc więc, że czarny pędzi w jego stronę spróbował ugiąć przednie łapy, żeby skaczący lew nie tyle go przewrócił ile wpadł na jego grzbiet. Wtedy mógłby go zrzucić, przewracając się razem z nim albo zrzucajac go do tyłu.

zręczność 55
/ jak coś rozumiem że kości traktujemy tak całkiem luźno, bez większych konsekwencji?
- 2 sukcesy Yakutiego

Dobra, pierwsza próba okazała się nieudaną, bo jednak przeliczył swój refleks i siłę łap. Dlatego zanim na dobre spróbował ugiąć przednie łapy, ciężar czarnego samca przewrócił go. Co prawda nie na grzbiet a na brzuch, ale efekt był podobny. Przygnieciony ciałem przeciwnika Nejlos nie miał za szerokiego pola manewru. Nie chciał się poddawać więc spróbował podnieść gwałtownie głowę, odrzucając ją mocno zamierzał uderzyć rywala. Niestety pewnie jeśli mu się powiedzie to czarny dostanie prosto w miejsce, gdzie żaden facet dostać by nie chciał...

zręczność 55



@Yakuti

/ no spoko, na marginesie i tak Cię przeca nie skrzywdzę ;P

Szczerze mówiąc Yakuti nie spodziewał się, że nieco starszy od niego samiec podejmie walkę. Prędzej spodziewałby się po nim, iż postanowi podjąć próbę ucieczki albo nawet zacznie prosić o litość, przepraszając za swoje błędy. A tymczasem proszę, jakie zaskoczenie! Na szczęście nie dał się wybić z pantałyku na tyle, by jego próba ataku spełzła na niczym. Co prawda nie uzyskał oczekiwanego efektu - jednak wciąż nie zmieniało ton faktu, że (przynajmniej tym razem) on był tutaj górą. Zarówno dosłownie, jak i również w przenośni. W zasadzie nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło - nawet taki niewielki trening z pewnością procentować będzie w przyszłości. Zwłaszcza, że dzięki pewnej nakrapianej istotce poczuł, iż ma kogo bronić - nie z przymusu, lecz z własnej woli.
Zaraz jednak zarejestrował drobny ruch, który lada moment miał przerodzić się w bolesny atak wymierzony prosto w klejnoty rodowe Yakutiego. Nie zamierzał dać się pokonać tak łatwo - zwłaszcza ciosem poniżej pasa. Pozostając uważnym zareagował niemal natychmiast, kiedy tylko zaczął coś podejrzewać. Chciał jedną z tylnych łap przygnieść głowę rywala do podłoża albo przynajmniej zablokować i ograniczyć ruchy w tym regionie. Na wszelki wypadek...

Yakuti wyrzuca 3d50:
48, 35, 36

O ile zatem udało się zablokować nadchodzący atak @nejlosowego łba, o tyle jednak nie przygniótł jego czerepu do podłoża - jak początkowo założył. Finalnie więc głowa samotnika przetoczyła się po jego zadniej łapie, uderzając niemocno w ciemnoszare palce, nim ostatecznie została unieruchomiona. Z boku musieli wyglądać całkiem zabawnie: jeden wiszący na drugim, przygniatający go do ziemi i trzymający sobie w najlepsze jedną z zadnich łap na jego głowie.
- I co mam teraz z tobą zrobić? - warknął w kierunku - no cóż - zadka Nejlosa. Miał nadzieję, że brązowy nie zamierzał mu odpowiadać tamtym właśnie końcem... Dlaczego jednak miałby nie wykorzystać raczej niesprzyjającego położenia intruza? Podniósł przednią łapę i pacnął nią jeden z pośladków Nejlosa, nie wysuwając przy tym jednak pazurów. Nie chciał go uszkodzić - a raczej pokazać, jak mocno mógłby go pokiereszować, gdyby tylko chciał.
- Naprawdę nie powinno cię tu być - rzucił twardo, mocny nacisk stawiając na pierwsze słowo.

/ kurde no mam więcej zręki i i tak mi nie wychodzi

Znajdował się w nieco uwłaczającej godności sytuacji. Jeszcze na domiar złego nie udało mu się zareagować jak chciał, a tylko pacnął go lekko w palce, pozwalając zaraz mocno okroić swoje pole manewru. Nie było dobrze. Musiał się jeszcze sporo nauczyć. Ale w sumie nie obiecał, że walczy lepiej, a tylko że jest odważniejszy, więc w sumie nie można było powiedzieć, że Nejlos kłamał! Gdy łapa Yakutiego opadła na jego pośladek nie od razu zakodował że nie użył on pazurów, dopiero po chwili to do niego dotarło.
- Ale widzisz? Nie przestraszyłeś mnie tak łatwo! - rzucił na tyle głośno, na ile był w stanie.
Liczył, że tym tekstem odwróci uwagę czarnego chociaż na chwilę. A potem spróbował fiknąć zadem, licząc, że jakoś sprawi że jego rywal straci równowagę, co pozwoliło by mu jakoś się z tego wszystkiego wykaraskać.

zręczność Nejlosa (55)