Król Lew PBF

//Sawanna nad Wstęgą Kręgu Życia

Sawanna to idealne miejsce na odpoczynek po długiej wędrówce. Niestety Savie była świadoma, że to nie koniec. Przyszła tutaj tylko się napić i na spokojnie zapolować. Sama nie wiedziała dokąd konkretnie zmierza, ale wiedziała, że nie zostanie tu na długo. Ma inne plany.
Zapadł wieczór, zrobiło się dość klimatycznie. Wiatr ustał, a trawa przestała się kołysać. Było niezwykle cicho. Lwica postanowiła znaleźć w miarę bezpieczne miejsce z którego będzie wszystko widzieć. Nie chciała zasypać, wręcz zmuszała się do obserwacji terenu i choć była bardzo zmęczona wiedziała, że nie zna tych terenów, a kiedy zaśnie straci resztki orientacji. Kilka zerwanych nocek, długa wędrówka, głód i pragnienie dały po sobie znać.

Szedłem i patrolowałem ziemie. Machnąłem mocniej ogonem kiedy zauważyłem obcą mi postać. Nie ukrywałem swojej obecności. Szedłem z dumą do przodu.
-Kim jesteś i co tutaj robisz- Rzekłem mocnym głosem. Od razu również zlustrowałem postać wzrokiem aby określić czy to młody samiec czy samica. Nie miałem jeszcze złych zamiarów ale każdy na moich ziemiach należy do mnie więc?

Przez chwilę jeszcze miała nadzieję, że lew jej nie zauważy, albo po prostu zignoruje. A skoro zwrócił na nią uwagę to musiało być coś na rzeczy. Być może wylądowała na czyimś terenie? No pięknie, to teraz musi się z tego tłumaczyć.
Savie zerwała się na równe łapy patrząc pewnie na samca.
- Savie. – powiedziała poważnie i lekko skinęła głową. – Wędruję, poszukuję i realizuję swój plan. Jednak nie mam złych zamiarów, postanowiłam tutaj tylko odpocząć.
Nie była pewna ile może prawdy powiedzieć, więc wolała ostrożnie dobierać słowa.

-Rozumiem jestem Ragir, a jaki masz plan?- Zapytałem z ciekawości. Nie wykazywałem względem niej agresji czy czegoś takiego. Wolałem przekonać się kim jest i jaka jest nim podejmę jakiekolwiek dalsze kroki.

- Chciałabym zostać prawdziwą wojowniczką. – powiedziała poważnym tonem. – Tak, wiem jak to brzmi, ale taki jest mój cel.
Z perspektywy starszego może to wyglądać dziecinnie. Nagle zachciało się być wojowniczką, zabawne, prawda? Każdy mały kociak tak mówi, a tutaj mamy dorosłą lwicę.
- To jest twój teren? – zapytała z małą niepewnością w głosie. Lew wydawał się znacznie silniejszy od niej. Nie chciałaby ryzykować życia wchodząc z nim w otwartą walkę.

-Dobry plan, u lwic nie często spotykany jest taki sposób myślenia- Powiedziałem nie ukrywając, tego co myślałem. Zlustrowałem ją, zapach lwicy nie kojarzył mi się zbytnio z nikim, może samotniczka? Nie nosiła za dużo woni innych lwów.
-Nie... tutaj nie moje ziemie są tam niżej- Dodałem z dumą, byłem z tego faktu dumny i to bardzo. W końcu miałem swój dom, swoje królestwo i ziemie były dobre. Idealne aby moje lwy mogły być silne i dobrze odżywione.