Król Lew PBF

Rudy lis kręcił się po sawannie w poszukiwaniu zdobyczy. Nieopodal wodopoju wyczuł jakiś trop. Podążył zatem w tym kierunku, kierując się swoim czułym węchem. Skradając się z nosem przy ziemi, dotarł do nory jakiegoś gryzonia, którego akurat nie było w pobliżu. Postanowił zaczaić się na niego, kiedy będzie wracał do swojego schronienia. Ukrył się więc w pobliskich zaroślach, wyczekując pojawienia się małego zwierzęcia.

Cóż za udany dzionek, pomyślał Ndogo wracając do swojej norki. Szczur rzadko bywał optymistyczny, jednak tego słonecznego ranka życie nie było malowane w aż tak szarych barwach. Głównym porannym promykiem słońca był rosnący niedaleko daktylowiec, którego owoce wypełniały teraz brzuch szczurka. Tak więc ospały i najedzony wracał do norki, by przedrzemać trawienie. W końcu odpoczynek pomaga w regeneracji skóry nieprawdaż? Nie wiedział jeszcze o buszującym w pobliżu drapieżniku. Tuż przed norką wyczuł ostry zapach...lisa? Nie możliwe tu nie było lisów. Stanął w słupka i zaczął niuchać próbując ustalić skąd ów zapach dochodzi.

Przyczajony lis czekał na pojawienie się gryzonia. Po jakimś czasie jego cierpliwość została wynagrodzona - w okolicy nory pojawił się duży wilekoszczur - wspaniała zdobycz. Lis zaczął się skradać i nagle wyskoczył z zarośli wprost na swą ofiarę.

Szczur cały czas czujny, słysząc najmniejszy szelest w dwie sekundy czmychnął do nory. Po chwili wyściubił z dziury nos i fuknął głośno.
- Ktoś ty, obdartusie jeden? Nie wiesz,że się komuś na posesje nie wchodzi?! A ty jeszcze mnie tu atakujesz!Wara łachmyto!- szczur najeżył się fukając raz po raz. Jednak cały czas trzymał się nory, wysuwając tylko głowę.

Lis skoczył na gryzonia kłapnąwszy zębami, jednak ten zdołał umknąć do swojej nory. Rudzik dopadł do niej obnażając groźnie kły.
- Już ja cię dopadnę, pyskaty szczurze! - zawarczał wciskając smukły pysk do jego kryjówki. Kłapnął zębami, jednak złapał tylko powietrze, bowiem wilekoszczur zdołał przycupnąć na tyle daleko, że nie mógł go sięgnąć, ukrywając się w głębi nory. Lis wyciągnął z niej pysk i zaczął zajadle kopać, usiłując powiększyć otwór, aby go pochwycić.

Ndogo zjeżony gorączkowo rozglądał się po norze. Ten lis zaraz się tu dokopie! Ech że też nie pomyślał o wyjściu awaryjnym. Trzeba będzie to wdrożyć. Jak przeżyje. Syczał, lekko spanikowany myśląc nad rozwiązaniem. Gdyby tylko pysk lisa nie zajmował całego wejścia... No właśnie. W jednej sekundzie szczur rzucił się próbując ugryźć lisa w najdelikatniejsze na pysku miejsce. Nos. Czy mu się udało?

/ Nie wiem czy chcesz rzucać czy po prostu ustalamy że nie robimy krzywdy czy jak xD/

Nie robimy krzywdy.
~`~
Lis usiłował dosięgnąć gryzonia, gdy wtem poczuł bolesne ugryzienie w sam czubek nosa. Zawył prędko wycofując pysk z rozkopanej przez siebie jamy.
- Ty parszywy gryzoniu! - zawarczał czując krew skapującą mu z nosa, co wprawiło go w prawdziwą wściekłość. Zaczął jeszcze szybciej rozgrzebywać ziemię, aby go dorwać. Ndogo miał tylko dwa wyjścia - walczyć abo spróbować ucieczki między łapami rozwścieczonego lisa.

Raz po raz gryzł pojawiające się w jego zasięgu. Był wściekły! Przyłazi taka łajza i rozkopuje mu norkę! Jego piękną, świeżo zrobioną norkę! Parszywy drapieżnik. Każde jego ugryzienie było celnie wymierzone i Ndogo miał nadzieję że rudzielec odpuści. Nie zamierzał uciekać. Będzie bronił swojego domu!

Gryzoń okazał się naprawdę wojowniczy. Lis nie spodziewał się tak wielkiej zajadłości w tak małym ciele. Miał już poraniony cały pysk, z którego ściekała mu krew, dlatego zrezygnował z sięgnięcia go zębami. Porzuciwszy ten pomysł zaczął wściekle rozkopywać norę, licząc że w ten sposób zdoła się do niego dostać i się z nim rozprawić.

Nosz cholera jasna! Mógłby się już odczepić! Dziura była już na tyle duża, że szczur widział świat na zewnątrz, pomiędzy łapami tego stfu bandyty. Szczur ugryzł lisa jeszcze raz w łapę, tak dla pewności po czym smyrgnął między nogami lisa. Zaczął biec w okół drzewa i ... wspiął się na nie po czym przysiadł na najniższej gałęzi.
- Wara mi stąd! Już!- pisnął wściekle.
@Rudzik