Adisie było tak przykro i głupio, za to co zrobiła Tao, że spuściła głowę w dół i typowym dziecinnym gestem poszurała łapką, o suchy i twardy grunt. Sama wiedziała jak to jest, gdy otaczają cię głośne dzieciaki, które tylko i wyłącznie płaczą i wrzeszczą. W owym stadzie było tak, że nie znosiła tego...

Małe gepardziątko, od razu poczuło się lepiej, gdy Tao pogłaskała jej małą główkę. Przy okazji poczuła się, o wiele bardziej pewniej. Już przestał jej drzeć ton głosu, a nawet przybrała odwagę, powiedzenia o swojej historii. W końcu to nie jest takie proste, szczególnie po tych wszystkich wydarzenia...

Płakała, po prostu nie potrafiła się powstrzymać. Straciła swoich rodziców, musiała uciekać przed swoim domem, a na koniec prawie straciła swoją jedyną, przyjaciółkę/matkę przez głupie gejzery. Była cała w emocjach, więc dlatego się rozpłakała. Wciąż widziała na swojej drodze tylko niebezpieczeństwa...

Adisa nie mogła się uspokoić. Wciąż i wciąż, myślała o gejzerach, o stracie matki, o możliwej stracie Tao i o lwie, który właśnie się pojawił, co spotęgowało reakcję Adisy. Na chwilę przemieniła się w malucha, który najchętniej ssał, by mleko matki i bawił się z innym maluchami, w stadzie. Nie wytrz...

Adisa obudziła się, z językiem Tao na twarzy. Normalnie, by się z tego wszystkiego śmiała, ale nie po wydarzeniach, które przed chwilą się wydarzyły. To było znacznie, zbyt przerażające, dla takiego malucha jakim była. Miała nawet przez chwilę nadzieję, że to był sen, ale najwyraźniej, nie skoro obu...

Dzi Ling

Adisa była już naprawdę zmęczona, podróżą. Na początku poszukiwań i jeszcze trochę po wyjściu z dżungli, była naprawdę wypoczęta. Myślała, że nie uśnie, że nie ma po prostu szans, żeby zasnęła, była przecież pełna energii, bo spała w grocie, ale z każdym kolejnym krokiem, mała gepardzica był coraz b...

Adisa, gdy Tao zaczęła się oddalać w stronę wyjścia, przytruchtała do niej i wyrównała krok. Po bardzo, krótkiej chwili, prześcignęła cętkowaną i dotarła, do skalistego brzegu. Dotknęła łapką wody, ale niestety była prawie, że lodowata. No ale trudno, trzeba było tam wskoczyć, by przepłynąć jeziorko...

Przed zachodem słońca Adisa się obudziła, z koszmaru. Sen był wspomnieniem, który wciąż dręczył gepardziątko. Nie śnił się on jej zbyt rzadko, można wręcz powiedzieć, że za często, lecz na szczęście od czasu poznania Tao był on coraz rzadszy. Jak zawsze zaczynał się, płytkim, ale przyjemnym i ciepły...

Chyba hit, ale niewiem bo uczulona jestem

Wżeranie samą nuttelę