Grota na szczycie [siedziba Abidemi i Mafundiego]

[Mistrz Gry]

Wróżbiarka przysunęła zgrabnie paciorki do siebie. Czasy były ciężkie, więc nawet grosze się liczyły.
- Niech ci Przodkowie błogosławią. - powiedziała i wykonała skomplikowany gest dłoni nad głową lwa.
- Niestety kochany, nie mam czasu by przyjmować uczniów. Jestem jednak pewna, że w krainie jest wielu szamanów, którzy mogą nauczyć cię tego fachu. - odpowiedziała, rozkładając ręce. W całym tym zamieszaniu z Mafundim i własnymi klientami nie byłaby w stanie sobie na to pozwolić.

Viktor -2 paciorki

[Viktor]

Viktor musiał obejść się bez nauki szamanizmu z rąk Abidemii. Niestety ta była zbyt zajęta, ale przynajmniej Viktor dostał wróżbę o którą się ubiegał.
Dobra, teraz pójdę do Mafundiego tego całego rzemieślnika, który szuka pomocy. Jestem dość zręczny jak na swój nikczemny wzrost i może przydam mu się. - pomyślał Viktor i kiwnął głową na pożegnanie.
- Bywaj, Abi. Idę do Mafundiego. - powiedział i poszedł do pobliskiego lasu.

[Viktor]

Viktor wszedł do siedziby Abidemii jak do siebie. Żadnego pukania czy kultury ot co proste z łapy wjeżdżam, jednym strzałem wyłamuje zamek z łapy wjeżdżam. Kiedy znalazł się w środku spróbował wszystko uzlozyc w logiczną i gramatyczną całość.
- Duch... Tutaj... Śledzi mnie.... Przegnaj go proszę.... - powiedział Viktor widocznie zestresowany zaistniałą sytuację. Mimo staranności w zachowaniu stalowych nerwów Viktor nieco się przestraszył obecności ducha, który lazł za nim od ciul wie jakiego czasu.

[Mistrz Gry]

Abidemi podniosła wzrok znad robótki. Przygotowywała akurat talizman, nawlekając kolorowe kamyczki na kawałek sznurka. Dobrze było mieć znajomego rzemieślnika, który zapewniał jej materiały do jej wyrobów. Delikatnie odłożyła sznurek i kamyki.
- Witaj z powrotem Viktorze. Ciebie też witam w moim domu. - powiedziała do ducha szympansa.
- Niech zgadnę. Nie posłuchałeś ostrzeżenia duchów i poszedłeś nad wodę? - wróżbiarka westchnęła i pokręciła głową. Znaczna większość jej klientów przychodzi tu po wróżbę tylko po to, by później zrobić dokładnie to, czego mieli nie robić.
- Ten duch nie robi ci krzywdy, prawda? Na pewno można rozwiązać tą sprawę po dobroci. - powiedziała do Viktora, po czym zwróciła się do ducha.
- Czego chcesz od tego lwa? - zapytała.
Duch milczał przez chwilę, po czym odpowiedział.
- Viktor jest moim uczniem. Przekazałem mu całą moją wiedzę, a on wykazał się całkowitym brakiem wdzięczności. Zabił mnie i pożarł moje ciało. - duch podleciał bliżej wróżbiarki.
- Nie chcę zemsty. Chcę tylko przywrócenia równowagi w Kręgu Życia. - powiedział duch.

@Viktor

[Viktor]

Jaki niewdzięcznik. Mogłem go od razu zjeść, a nie uczyć się medycyny od niego. Powinien być mi wdzięczny, że go przy pierwszym spotkaniu nie pożarłem. Zaprawdę niewdzięczne są te małpiszony jeden z drugim. Trzeba się go jakoś pozbyć, bo nie idzie wytrzymać z duchem. Przynajmniej wiadomo o co chodziło z tą wodą. - pomyślał Viktor
- Wróżba była niejasna. Las Namorzynowy to nie jest jeszcze woda. - sprostował Viktor i dodał po chwili. - Jaki Krąg Życia. Przecież tak już jest, że mięsożercy jedzą wszystkożerców i roślinożerców. Inaczej silniejszy zjada słabszego, więc Krąg Życia nie został naruszony, a nawet jak został, co nie jest prawdą, to niby jak ma zostać przywrócona w nim równowaga... Odegnaj tego złego ducha! - odpowiedział w sposób wyczerpujący karłowaty lew.

[Mistrz Gry]

Wróżbiarka spojrzała surowo na Viktora.
- Być może powinieneś poświęcić chwilę, by ją przemyśleć. Unikanie wody nie jest skomplikowane. - jej głos był łagodny, ale dało się w nim wyczuć cień irytacji.
- Ten duch tu jest i cię słyszy Viktorze, a w dodatku nie wygląda na złego. Czy próbowałeś z nim porozmawiać? - zapytała. Fakt, że ktoś umarł nie sprawiał, że można być wobec niego niekulturalnym.
- Powiedz proszę, czego potrzebujesz aby równowaga była przywrócona i abyś mógł zaznać spokoju? - Abidemi zwróciła się do ducha, który wciąż nieruchomo wisiał w powietrzu.
- Życie zostało odebrane, a więc życie musi zostać zachowane. Viktor musi uratować czyjeś życie, żeby moja śmierć miała sens. - odpowiedział duch, po czym odwrócił się do swojego ucznia i spojrzał mu w oczy.
- Nauczyłem cię jak być medykiem. Użyj teraz tych umiejętności, aby uczcić moją pamięć. Wtedy zaznam spokoju i odejdę na zawsze.

@Viktor

[Viktor]

- Słuchaj mnie uważnie. Albo przegnasz tego ducha albo do niego dołączysz i to nie są żarty. Przy okazji oddawaj moje dwa paciorki, które wyłudziłaś za złą wróżbę. - powiedział Viktor i wysunął pazury. Postarał się wyglądać na złego i sfrustrowanego całą sytuacją. Może nie jest tak silny jak inne lwy, ale potrafi zrobić swoje. Spoglądał prosto w oczy Abidemii i zbliżał się z pazurami powoli do jej położenia.
- To jak będzie? - zapytał kpiąco
Nie ma szans, żeby się nie przestraszyła takiej sytuacji. I co najważniejsze jędza niech oddaje moje paciorki.
- Nie dość, że mi rzemieślnik nie zrobił torby to jeszcze mam się użerać z duchem szympansa? - zapytał w gniewie Viktor.

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Wróżbiarka spojrzała surowo na grożącego jej lwa. Nie tacy już próbowali jej grozić, ten mały lew to przy nich nic.
- Nie rozkazuj mi, pamiętaj, że mam po swojej strony duchy. - mówiła powoli, cedząc każde słowo. Wiedziała, że lwom nie warto ufać. Pamiętała stado, które chciało wypędzić ją ze Skały Wolności. Znała też opowieści Mafundiego o lwach, które chciały przegnać go z jego dawnego domu. Mogła przewidzieć, że tak się to skończy.
- Wróżba się nie myliła, masz przed sobą dowód na to. Twoim błędem jest, że jej nie posłuchałeś. Wiesz co musisz zrobić, żeby duch odszedł. Teraz wyjdź stąd i nie pokazuj mi się więcej na oczy. - Abidemi wskazała palcem na wyjście z groty.

@Viktor

[Viktor]

Nie przestraszę się tej starej małpiej idiotki. - pomyślał Viktor pełen gniewu i nienawiści do Ani. Niech oddaje paciorki albo karłowaty lew naliczy prowizje i to nie małą.
- Oddawaj dwa paciorki, bo jak się wkurzę to będzie dług dziesięciu paciorków. O tak, dobrze usłyszałaś maupo, osiem procent prowizji!!! - Powiedział Viktor zachowując całkowitą powagę. Nie czekał na odpowiedź Ani i postanowił zastraszyć ją o krok dalej. Wysunął pazury i skoczył na swoją rozmówczynię, żeby zadrapać jej tułów.
- Niestraszne mi duchy twoje! - Stwierdził Viktor.

Rzut waleczność

Viktor wyrzuca 3d100:
5, 29, 24

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Rzut na waleczność Abidemi (20)

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
15, 99, 78

- Ostrzegam po raz ostatni. - wycedziła wróżbiarka, chwytając sprawdzony kij, który stłukł już niejednego kociego gościa. Viktor wyskoczył w jej stronę z wyciągniętymi pazurami. Płaszcz z piór nie zapewniał żadnej ochrony przed atakiem, na co dzień miała przecież do czynienia tylko z duchami, które kłów i pazurów nie posiadają. Poczuła ostre ukłucia, gdy lew trafił ją prosto w brzuch. Nie pozostała mu jednak dłużna.
- A masz! - krzyknęła i przywaliła lwu kijem przez łeb. Viktor zobaczył jak przed oczami przeleciały mu gwiazdki, ale nie doznał poważnych obrażeń.

Oboje -9HP