Wnętrze chatki

[Nabo]

Nim Opiekun zdążył zareagować kolejna butelka trunku leżała rozbita na ziemi.
-Kobieto, czy ty Jezusa przodków w sercu nie masz? - powiedział smutnym głosem wykonując przy tym gest jakiego używa się do wypędzania złych duchów.
-Jeszcze raz coś zbijesz, a mocno tego pożałujesz- dodał, już nieco groźniej. Fakt mistrzem walk to on nie był a Datura miała za sobą szkolenie. Jednak w ciasnych pomieszczeniach jego masa dawała mu znaczną przewagę.

[Datura]

Wzdrygnęła się, gdy Nabo wykonał gest egzorcyzmu. Nagle zaszumiało jej w głowie i poczuła przeszywający ból.
- Przestań! - jęknęła. Było z nią coraz gorzej. Miała tylko nadzieję, że grubas zaaferowany trunkiem nie zauważył co się z nią działo.
- Dobrze, już nie będę. - odpowiedziała łagodnie i usiadła na ziemi, kuląc się.

[Nabo]

-No i tak ma być- odparł uśmiechając się przy tym wrednie po czym jego uwaga na powrót skoncentrowała się na zamkniętej butelce. Po chwili zastanawiania się, Nabo chwycił zębami nakrętkę i spróbował pociągnąć ją go góry. Nic. Nie minęła minuta a szaman zacisnął korek między zębami i za pomocą łap zaczął powoli obracać butelką.

[Datura]

Ochłonęła trochę i podniosła wzrok na Nabo. Westchnęła z rezygnacją, widząc jak zawzięcie próbuje dostać się do zawartości naczynia.
- Oddaj to, bo zaraz sobie krzywdę zrobisz. - chwyciła zębami butelkę, by zabrać ją od rudego. Znając go zaraz się pokaleczy, a ona będzie musiała go łatać.

[Nabo]

Lew kątem oka dostrzegł, że Datura zbliża się w jego stronę wiec na moment odpuścił sobie zmagania z korkiem i zaczął lustrować szamankę podejrzliwym spojrzeniem.
-Moje- odparł przytulając butelkę z trunkiem niczym matka która próbuje osłonić swoje młode przed niebezpieczeństwem.

[Datura]

Nie przejmując się Nabo, któy zachowywał się... jak to Nabo, szamanka podeszła bliżej.
- To dla twojego dobra. - rzekła uspokajająco do szamana, cichym i spokojnym głosem, jakby butelka rzeczywiście była uśpionym dzieckiem. I w tym samym momencie bez zapowiedzi rzuciła się z zębami na tuloną przez tłuściocha butelkę.

[Nabo]

Nabo nawet na chwilę nie spuszczał wzroku z Datury i kiedy ta rzuciła się na butelkę, Opiekun bez chwili wahania zdecydował się bronić swojego "maleństwa". Jedną z łap pchnął naczynie z trunkiem za siebie, po czym zerwał się z ziemi by przeciwstawić nadciągającej Daturze całą swoją masę.

[Datura]

Wcale nie zamierzała bić się z Nabo, tylko pozbawić go trunku. Dlatego kiedy odrzucił butelkę za siebie, wykonała szybki zwrot i odbiła w bok. Zamierzała wyminąć rudzielca i znaleźć się za jego plecami, by dorwać w swoje łapy butelkę z napojem ( o ile jeszcze nie potłukła się przy tym nagłym rzucie).

[Nabo]

Na jego szczęście pomieszczenie było dość wąskie i we łbie Nabo zrodził się sprytny plan. Kiedy Datura próbowała przemknąć tuż obok niego, szaman skoczył w bok, by całą swoją masą wgnieść szamankę w ścianę.

[Datura]

Pewnie poczułaby by ból w wyniku uderzenia, gdyby nie to, że pokaźna warstwa tłuszczu Nabo zamortyzowała uderzenie. Została jednak wgnieciona w drewnianą ścianę, tracąc dech, a ostre patyki wystające z konstrukcji wbiły się w jej skórę.
- Puść mnie durniu! - zażądała. - Te trutki na szczury, które pijesz chyba ci mózg przeżarły. - warknęła.