Lwica poruszyła uchem i odwróciła się, słysząc głos Czarnogrzywego. On był trochę inny. Lubiła go słuchać, chociaż nie wiedziała, o co chodzi. Mogła za to wyobrażać sobie, co lew chce jej przekazać, czasem nawet tak wierzyła w swoje wyobrażenia, że miała wrażenie, iż naprawdę go rozumie... Wyprostow...

Dziwne. Ledwo przyszli, a wszyscy sobie poszli. Nie umknęła jej uwadze spojrzenie ciemnej lwicy. Czyżby... to przez nią? Nikt nie chciał spędzać z nią czasu? Ale dlaczego? Opuściła uszy i jakby skuliła się cała. Nagle zatęskniła za swoim domem. Wszystko było wtedy prostsze, lwy tutaj były takie dziw...

Wciąż nieco naburmuszona przybyła za Czarnogrzywym i usadowiła się koło niego. Ciekawskim wzrokiem obrzuciła resztę towarzystwa. Po co się wszyscy tu zebrali? Czy idą na wspólne polowanie? A może to jakaś wspólna poobiednia drzemka? Lwica wpatrywała się uważnie w pozostałych, ciekawa, co teraz nastą...

Lwica wciąż zajęta była odpoczynkiem i ani jej w głowie było gdzieś się ruszać. Ale gdy zobaczyła, że Czarna Grzywa tak po prostu sobie idzie... Wydała z siebie coś pomiędzy warkotem a piskiem, a widząc, że jej zawołanie nie przyniosło efektu, zerwała się i podbiegła do samca. Żeby tak ją zostawiać!...

Lwica właśnie kończyła jeść, gdy jej oczom ukazał się Czarnogrzywy. Otarła się o niego z pomrukiem zadowolenia, po czym odeszła kilka kroków i zajęła się pielęgnacją swoich łap. Oczywiście nie miała nic przeciwko podzieleniu się posiłkiem, dla niej samej i tak było za dużo. Gdy ujrzała gest samca, w...

Cóż, widocznie Przywódczyni nie była głodna. Trudno. Lwica schyliła się i zabrała do jedzenia. Posłała reszcie towarzystwa coś, co chyba miało przypominać przyjazny uśmiech. Zamierzała najpierw posilić się i trochę odpocząć, może też poczekać na Czarną Grzywę, a dopiero potem udać się za Przywódczyn...

Są! Lwica mruknęła z zadowolenia, gdy odnalazła resztę towarzystwa. Podeszła do nich szybkim krokiem, upuściła zdobycz na ziemię i oblizała się z zadowoleniem. Skierowała spojrzenie na lwicę-przywódcę i przechyliła pytająco głowę. Była piekielnie głodna, ale to przywódca je pierwszy.

Hm, jednak Ciemna zdawała się nie być aż tak niezadowolona jak na początku. Czarne Ucho przestała odganiać samca i chwilę ich obserwowała, aż w końcu jej się to znudziło. Chwyciła w zęby swoją zdobycz i miała już ruszać dalej, gdy wtem zauważyła jeszcze jedną lwicę. Wydała z siebie zadowolony warkot...

- Graaiiiii! - wydobyło się z pyszczka złotej lwicy na widok znajomego lwa. Zerwała się z ziemi, podbiegła do samca i już miała go przewrócić, gdy zdała sobie sprawę, że Ciemna ewidentnie nie jest zadowolona. Może bała się Czarnej Grzywy? Tak, to napewno był powód. Czarne Ucho weszła między dwójkę ...

Oczywiście Czarne Ucho nie miała najmniejszego pojęcia, co mówiła druga lwica, zrozumiała jednak, że ta z pewnością nie jest zadowolona. Wydała z siebie pytający pomruk, odchyliła uszy, spuściła ogon, odwróciła się i odeszła spory kawałek. Tam położyła się, smutnym wzrokiem obserwując szarą. Jej zdo...