Zupełnie nie spodziewała się tego, co nastąpiło i gdy Sverir na nią krzyknął, odruchowo podskoczyła ze zjeżoną sierścią. Następnie z miejsca się skuliła, kładąc po sobie uszy i wpatrując się w niego z mieszaniną strachu i zaskoczenia. Nie rozumiała, o co mu chodzi. Jak mógł uważać się za brzydkiego?...

Sverir sprawiał wrażenie naprawdę sympatycznej osoby i Ureyza zastanawiała się, czy zamieszkanie z nim nie jest aby dobrym pomysłem. Nie wyglądało na to, by zamierzał ją zjeść, nawet, gdyby okazał się strasznym potworem. Było jej go żal, że mieszka tu całkiem sam i nie ma żadnych przyjaciół. Sprawia...

[dice:2b0f6su5]18224:0[/dice:2b0f6su5]wpisane

Czekała cierpliwie, aż Głos przypomni sobie swoje imię albo poda takie, które sam sobie nadał. W końcu się doczekała i uśmiechnęła się promiennie. - Sveir? - upewniła się, żeby zapamiętać. - Bardzo ładne! Ja mam na imię Ureyza - dodała i spuściła łeb, zawstydzona. - Prze... Przepraszam, że dopiero t...

Lamparcica przekrzywiła łeb w lewo, niby ciekawski ptak, którego coś zaskoczyło. - Szpetotę? Nie wierzę, żebyś był brzydki, nikt nie jest - odparła z przekonaniem, postanawiając nie wspominać, że pająki były akurat wyjątkami od tej reguły. - Nawet, jeśli wyglądasz inaczej, to nie znaczy, że jesteś b...

Ureyza stała, nieco zagubiona, słuchając słów rozmówcy. Nigdy dotąd nawet nie wpadła na to, że może być piękna i nie wiedziała, co w tej sytuacji zrobić. Mała cząstka jej duszy czuła się mile połechtana komplementami Głosu i powtarzała ufnej lamparcicy, że ktoś, kto mówi takie miłe rzeczy, nie może ...

Lamparcica ostrożnie posuwała się naprzód, starając się nie pośliznąć na kamieniach. Nie była pewna, czy powinna to robić, szczególnie, że Głos cały czas ją zachęcał, by się zbliżyła. Może właśnie pakowała się w pułapkę i zaraz zginie? Wiedziała jednak, że teraz nie może zrezygnować. Gdyby okazało s...

Ku jej zaskoczeniu, Głos brzmiał teraz znacznie bardziej żałośnie. Jak ktoś bardzo smutny i samotny. Czy to mógł być podstęp? Ureyza nie wiedziała, nie umiała za dobrze kłamać, ani rozpoznawać nieszczerości u innych. Błaganie Głosu budziło w jej serduszku współczucie. - N... No dobrze. - powiedziała...

Ureyza, gdyby mogła, wtopiłaby się w skałę. Co prawda, Głos jak na razie nie próbował jej zrobić krzywdy, ale to nie umniejszało przerażenia, jakie w niej budził. Szczególnie, że mimo lęku zachowała dość przytomności umysłu, by zauważyć, że po raz drugi zignorował jej pytanie o swoją tożsamość. Lamp...

Przez długą, straszną chwilę nikt jej nie odpowiedział. Niezmąconą ciszę przerywał odgłos kapania wody oraz nerwowy, urywany oddech lamparcicy. Zaczęła mieć nadzieję, że Głos odszedł... jednak co, jeśli stał w tej chwili za nią?! Serce omal nie wyskoczyło jej z piersi, gdy wreszcie rozległo się szur...