- To niee łędzie łolało, łaprawdę - wybełkotałam przez trzymany w pysku róg, po czym bez ociągania się zabrałam do wyczesywania kłaczków starej sierści z nakrapianego futra Mungo. Starałam się nie robić tego za mocno. Wokół nas latały zakurzone kłębki, których starałam się nie dotykać, skakały pchły...

Kurka blada, poganiałyśmy się nawzajem z Ventrumą, a i tak byłyśmy spóźnione. Może o jedno słowo spóźnione, może o całe spotkanie spóźnione, dla mnie to bez znaczenia, i tak się na siebie gniewałam. Sunąc w wysokiej trawie ścieżką prowadzącą do Lwiej Skały, słyszałam rytmiczny głos przemawiającego l...

Wracam po 25 sierpnia. Jasir , Hassian , pisałam do Was - skoro nie udało się skończyć wątku, proszę pomijajcie Śliwkę w narracji. Ventruma , założymy, że nasze postacie znalazły potem Tiba, tak jak Ven planowała? (: Po powrocie umówię się na wątek w sprawie dołączenia do stada. Pamiętam też o Mungo...

Rany, jasne, że tam ktoś szedł, ale to nie był powód, żeby mnie za sobą ciągać! W oczekiwaniu na odpowiedź Jasira wcale się nie rozluźniłam, a przybycie drugiego lwa też mi w tym nie pomogło, dlatego od razu wyplątałam się z jakiejkolwiek akrobacji, którą wyczyniła Ven, żeby mnie za sobą pociągnąć, ...

Kiedy Mungo się przygotowywał, ja postanowiłam sprawdzić, czy gejzerek się nada. Przede wszystkim cuchnął, a to już znaczyło, że jego woda była specjalnego rodzaju, wszechstronnego rodzaju: na zaropiałe oczy, opryszczałe dziąsła, jątrzącą się ranę, gryzipchełki. Siara, jednym słowem. Pacnęłam taflę,...

I ja się otrzepałam, i miałam nadzieję, że już do tego dołka nigdy nie wrócę. Leonowi też tego nie życzyłam. Nie chciałam nic mówić, ale był to najgorszy dołek, w jakim ostatnio pomieszkiwałam. Patrzyłam mu na łapy, jak mówił. - To drobiazg - powiedziałam powiedzenie w odpowiedzeniu na podziękowanie...

Raptownie odwróciłam łeb w stronę obtartuska, który narobił tyle hałasu, ile ja nigdy w życiu, chyba że wtedy, kiedy wiele księżyców temu jedna tępa lwica porozgniatała mi wszystkie różowe muszelki, które nazbierałam na plaży. Fiu!, wtedy się wkurzyłam w przestworza przeogromnie! Zamknęłam pysk, żeb...

Nie odrywając wzroku od pazurów, zafukałam kilka razy, gdy opowieść Leonka robiła się zbyt zabawna, by dało się zachować powagę. Miałam nadzieję, że nie natrafię na żadną krzyczącą młódkę ani tym bardziej taką awanturującą się, bo do stu piorunów!, nie wytrzymałabym, powiedziałabym jej, co o niej my...

Co za szyszkę przezabawną spotkałam, nie do wiary, ale najzabawniejsze było to, że chciałam, żeby on myślał, że ja myślę, że ma rację, rozumiecie, ryjóweczki? Wsunęłam język spomiędzy zębów do paszczy, kiedy obtartusek umilkł, i z uśmiechem, nie mogąc się doczekać jego reakcji, ciągnęłam dowcip: - M...

Czybym potrafiła? Któż to wie, chyba tylko szalone małpiszony, one to potrafią wymyślać. "Wędrowny tryb życia" - to brzmiało jak coś, co powinnam znać, a ja znałam dużo drobiazgów, których teraz nie było. Nie potrafiłam sobie niczego wyobrazić, żadnego mogłoby-być-tak. Ale czy w ogóle chciałam sobie...