Zgodnie ze wskazówkami ducha, samica skierowała swe kroki z powrotem w doliny, by jeszcze raz rozejrzeć się po okolicy. Szła nieśpiesznie, przystając od czasu do czasu, by chwilę odpocząć, lub zbadać okolicę, która swoją drogą mimo upływu czasu wcale nie wydawała się jej bardziej przyjemna. Wciąż to...

No cóż, samica zwyczajnie miała zbyt małe doświadczenie z duchami, by rozważać taką ewentualność. Ot po prostu uznała, że rudawy nie był nikim więcej, jak wędrowcem, który być może wiedział co nieco o okolicy. Szakal jednakże nie miał okazji odpowiedzieć, gdyż oto tuż przed nimi na nowo pojawiła się...

Mogę podesłać drugiego fenka na poboczne
(Ale to już jutro jak wrócę ze szkolenia X'D)

No cóż, Mti była istotą dość prostą i nieskomplikowaną, a czasami także mimo sprytu i pomysłowości dość naiwną. Kierowała się w swym życiu prostymi, jasnymi zasadami, była osobą niezwykle honorową i słowną, tak więc z tego powodu przysłużenie się lwicy, choćby i przez całe swe życie, było dla niej j...

Obserwowała uważnie oblicze lwicy, wpatrując się w nią swymi wielkimi ślepiami, jakby chciała przeniknąć przez zewnętrzną powłokę i ujrzeć jej duszę. Oczywiście pomijając fakt, że ani jedna myśl o duszy nie przemknęła teraz przez jej głowę. Gromada fenków na rodzimej pustyni była dość prostymi, nies...

Choć wciąż nie do końca była pewna, czy może w stu procentach zaufać szakalowi, poczuła niejako ulgę, kiedy ten dał im do zrozumienia, że zna tutejsze tereny. Normalnie pewnie pomyślałaby dwa razy, zanim podążyłaby za większym psowatym, lecz teraz czuła, iż jej misja jest zbyt ważna, żeby ją przerwa...

[dice:zt0ey7vt]21231:0[/dice:zt0ey7vt]wpisane

Szczerze mówiąc wcześniej nie zastanawiała się nad tym, co to będzie, jeśli wspomniana szczelina okaże się zbyt mała, by pomieścić lwicę. Choć poniekąd wiedziała, co w praktyce by to oznaczało - sama musiałaby znaleźć sposób, by dokończyć dzieła. Jakoś. Co dla niedużego zwierzaka, który niewiele wsp...

Szła nieśpiesznie i ostrożnie, starając się unikać wszelkich przeszkód i patrzeć pod łapy. Nie chciałaby w końcu potknąć się o jakiś kamień i runąć w przepaść. Śmierć przez własną niezdarność byłaby nieco... No cóż, upokarzająca. Ledwie ta myśl pojawiła się w jej głowie, wydała się szybko wyjątkowo ...

Znów zamyśliła się na dobrą chwilę, pogrążając na chwilę w milczeniu. Teraz jednak starała się odrzucić złe myśli, na nowo dostrzegając dobre strony tej całej wyprawy. W końcu żaden z jej krewnych niczego takiego nie przeżył. Pewnie wielu by jej zazdrościło, słuchając tej opowieści z taką fascynacją...