Zasnął wyjątkowo szybko. Spał dość głębokim snem dlatego przebudziło go dopiero szturchnięcie Nany. Obrócił się w jej kierunku i otworzył oczy.
– Cóż za piękny widok na początek dnia. – Uśmiechnął się do samicy.
– Co teraz planujesz piękna? – Zachowywał się jakby nie pamiętał o wczorajszym.

Jej słowa go nie zaskoczyły, nie spodziewał się w ogóle, by kazała mu opuścić grotę. Nic już nie powiedział, po prostu się położył na prawym boku. Głowę miał skierowaną w kierunku Nany. Wyglądała pięknie jak tak leżała... Zamknął oczy nasłuchując czy może jeszcze coś powie, oraz czekając aż przyjdzi...

Nagle Nana, odsunęła się od Ndevu i przeprosiła... Czyżby powiedział coś nie tak? Albo samica po prostu chciała go wykorzystać, a gadka o emocjach ją odstraszyła? – Nie, nie przepraszaj. – Powiedział lekko smutnym głosem, chciała coś jeszcze powiedzieć ale z jakiegoś powodu zrezygnowała, po czym się...

Czegoś takiego się nie spodziewał, myślał, że albo się wkurzy, albo odpowie coś głupiego. Jednak jej słowa nie brzmiały jak żart... gdy go dotknęła poczuł przyjemne mrowienie, biegnące przez całe jego ciało. Była tak niebezpiecznie blisko, a jej piękne turkusowe oczy wpatrywały się w niego. Żadna in...

Napił się, za zgodą Nany. Woda była dobra, ale nie czuć było jakiś specjalnych właściwości. – Teraz możesz mi mówić Ndevu Namaszczony. – Zaśmiał się. Gdy zapytała czy jest zmęczony, doszło do niego, jak bardzo jest padnięty. – A co? Chcesz się ze mną przespać? – Uśmiechnął się zadziornie, miał nadzi...

– Racja, przydałaby się świetliki. – Zgodził się z samicą. Gdy Nana kierowała się do strumienia, Ndevu grzecznie za nią podążał. – Namaszczona woda? – Zapytał zdziwiony – Ma jakieś niezwykłe właściwości? Co jeżeli bym się jej napił? – Wierzył, że gdzieś na górze czuwa nad nimi Pramatka, ale nie wie...

Ndevu nie mógł być niczego pewny jeśli chodzi o lwy, dlatego nie chciał też ciągnąć tego tematu. – Twoja zawziętość i upartość nie jest cholerna – Powiedział nagle – Po prostu podjąłem szybką decyzję, nawet jeśli byśmy ich pogonili to mogło by się to źle skończyć. – Spojrzał na Nanę – No i nie mogłe...

Wędrowali w ciszy, musieli sobie poukładać w głowie całą tą sytuację. Gdy Nana zaczęła mówić, Ndevu spochmurniał. Chciała by ją zostawił? Jak miałby to zrobić gdy w około takie niebezpieczeństwo?! – Samiec był cherlawy. – Stwierdził. – Lwy cenią tylko siłę więc na pewno był nisko w społeczeństwie. –...

Dogra znowu się rozwidlała, tym razem jednak Ndevu nie zamierzał wybierać. Miał podążać za sercem... Spojrzał na Jojo i powiedział:
– Ty musisz wybrać drogę! – Zatrzymał się i czekał na jej decyzję.

Nie minęła chwila, a już zjawiły się lwy. Ndevu stanął na równe nogi i przyjrzał się kociakom. Oczywiście, że agresja wypłynęła z nich już po pierwszym zdaniu. Spojrzał na lwicę i powiedział łagodnym głosem: – Wybacz droga pani... ale wasze zachowanie też potwierdza stereotypy odnośnie waszego gatun...