Polana

[Mistrz Gry]

- Nie bój się kiciu. - mężny głos żubra rozległ się na polanie - Już nie z takimi miałem do czynienia! - na dowód pochylił łeb, eksponując przy tym pokaźne rogi. Tymczasem kłusownicy byli coraz bliżej i można było usłyszeć ich głosy.
- Ej Mirek, widział ty gdzie ten żubr polazł? Pewnym, że we tamtą stronę. - mówił jeden z głosów.
- A gdzież ty. Żubra żeś na łoczy nie widział? Toż by sie w tamtych krzakach nie zmieścił. - zganił go drugi głos.
- Odezwał no się, ten no, łekspert. A weź mnie tu daj te szczelbe, bo jeszcze se noge odszczelisz. Lepiej bimbru wyciongnij no z plecaka. - nieznajomi byli coraz bliżej.

[Sigrun]

Zapewnienia włochatego bawoła jakoś tak dodały jej nieco otuchy. Tylko czemu wewnętrznie dalej odczuwała niepokój? Ten huk poprzednio... zmarłych z grobu wybudziłby. Kiwnęła łbem ale żubr i tak tego już nie dostrzegł. Pogładziła go za to łapą po masywnym udzie, ot tak dla duchowego wsparcia bo bojownik z niej żaden. Jak zajdzie jednak taka potrzeba to wspomoże nowego kolegę. Coś się wymyśli.

[Mistrz Gry]

Coraz głośniejsze głosy kłusowników niechybnie wskazywały, że są coraz bliżej. Żubr parsknął zamiatając kopytem ziemię. Nie mógł się doczekać, by dorwać na swoje rogi tych parszywych myśliwych.
- Tylko czekaj. - rzekł głośno, nie próbując nawet ukryć swojej obecności przed intruzami, którzy już za moment mieli pojawić się na polanie.
Wtem głośna rozmowa kłusowników ucichła. Zapewne zdali sobie sprawę z obecności zwierzyny i przyczaili się gdzieś za krzakami. Zwierz warknął niecierpliwie. Nie mógł przecież na oślep atakować krzaków, w których ukryli się ci tchórze.
- Gdzie te gnidy się schowały? Widzisz ich? - podobno koty miały dobry wzrok, więc oczy niemowy bardzo by się w tej chwili przydały.

[Sigrun]

Zrobiło się jakby ciszej, niczym burza przed deszczem. Na zapytanie czy gdzieś widać tych co się zbliżali zmarszczyła brwi. Postanowiła odsunąć się od towarzysza i sprawdzić gdzie też "oni" się ukryli. Wsadziła łeb w krzaki, nie biorąc kompletnie pod uwagę, że może jej grozić niebezpieczeństwo. Przecież niedaleko tuż za nią stoi wielki włochaty bawół, więc czego tu się bać? Jak któregoś dostrzeże i nie będzie on gabarytów żubra to wyskoczy i spróbuje obalić a potem na nim usiąść jeśli cały manewr się powiedzie. Krzywdy nie chce zrobić tylko unieszkodliwić a przy okazji zapoznać się z nieznanym jej jak dotąd gatunkiem.

Test percepcji

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
65, 50, 98

2 sukcesy

[Mistrz Gry]

Jak zamierzała, tak zrobiła. Wypatrzywszy kłusowników jednym susem wyskoczyła w ich stronę. Chłopi zbyt zaskoczeni widokiem nieznanego zwierzęcia, by choćby próbować uciekać, otworzyli tylko szeroko oczy, które kontrastowały ostro z czerwienią ich pysków. Niemowa powaliła myśliwego na ziemię i choć nie była zbyt silna, i tak jej masa wystarczyła by przygwoździć dziwną małpę do ziemi.
Żubr podążył za jej ruchami i po chwili drugi z kłusowników leżał pod kopytem zwierza. Wiercił się, próbując dosięgnąć swojej strzelby.
- To co z nimi robimy kiciu? - zapytał żubr, pochyliwszy pysk nad leżącym. - Obdzieramy ze skóry i zrobimy sobie z niej dywan? A może wyłuskamy kości i zrobimy z nich trofeum? Oni właśnie tak by zrobili z nami. - zapytał, wbijając mocniej kopyto w pierś chłopa.

[Sigrun]

Sukces. Mała myszka złapana, znaczy małpa albo i nie dziwne to zwierzątko. Takie łyse, bez sierści, czerwone, gdzieniegdzie tylko kilka włosów. Przyglądała się dalej nawet pazurów nie mieli. Jak niby oni mieli zrobić im krzywdę? I naprawdę skórują zwierzęta? Przysunęła łapę do pyska małpy, na której siedziała. Ot chciała zobaczyć kły ale i ich nie uświadczyła.Przynajmniej nie pokaźnych.
Pokiwała przecząco łbem, nie wypada krzywdzić innych bez potrzeby. Głodna też nie była, przestrzegała odwiecznego prawa natury. Zerknęła na ten śmieszny kijek, po który próbował sięgnąć chłop. Przygarnęłaby, choćby po to by z ciekawości zbadać go dokładniej.
Pazurem zaś odczepiła dwa guziki z koszuli mężczyzny. To też by sobie przyodziała, ciekawe czy i jej by pasowało.

[Mistrz Gry]

Żubr parsknął zdziwiony.
- Nie?! Zobacz tylko. Ten nawet nosi czyjąś skórę na swoim ciele. - chłop zawył dziko, gdy zwierz zahaczył rogami o jego skórzaną kurtkę i zdarł z niego. Rzucił materiał do stóp Sigrun.
- Weź sobie. Może i nie wyglądają na drapieżników, ale są podstępni i bezwzględni. Jesteś kotem, więc polujesz, żeby żyć. Oni to robią dla czystej przyjemności. - unieruchomiony kłusownik zaczął mocniej się wyrywać, ale kopyta dobrze przytrzymywały go na ziemi.
Tymczasem myśliwy trzymany przez Sigrun otrząsnął się z szoku i widząc, że lwica majstruje pazurami tuż przy jego skórze zaczął wierzgać wściekle kończynami i krzyczeć wniebogłosy.

[Sigrun]

Argument słabo trafiony bo ona nie polowała i nigdy nikogo nie zabiła. Konsumowała to co przynosiło jej byłe stado i padlinę. Posłała jedynie żubrowi skonsternowany wzrok. Dalej nie mogła uwierzyć jak coś tak bezbronnego mogło być mordercze. Kurtka zajmie się później. Chłop przygnieciony przez nią zaczął krzyczeć i machać rękoma, sama zaczęła majtać łapami bez wysuwania pazurów grając z nim w koci koci łapki.

[Mistrz Gry]

Kotka była niewzruszona argumentami żubra. Czyżby nie obchodziło jej, że właśnie bawi się z krwiożerczym mordercą? Zwierz zwiesił łeb i zwolnił ucisk kopyta. Oswobodzony chłop wreszcie mógł odetchnąć pełną piersią. Zachłysnął się powietrzem i zaczął szybko wypełzać spod nóg żubra, porzucając zarówno broń jak i drugiego kłusownika.
- Ani krzty honoru. Nawet nie broni swojego towarzysza. - rzekł z odrazą, spoglądając na wijącego się na ziemi człowieka.
- Niech ucieka, nie będę taki jak on. - rzucił zrezygnowany. - Zemsta byłaby przyjemniejsza, gdyby te plugawe stwory chociaż się broniły. A niech to... - wycofał się z powrotem na polanę, a chłop uciekł ile sił w nogach.

[Sigrun]

Dialekt tych śmiesznych małp był dla niej niezrozumiały. Dziwna ta mowa. Zeszła też w końcu z biednej chłopiny, nabawiła się. Podeszła zatem do tego stalowego patyka. Poobracała łapą lufę, która przekręciła się będąc skierowana prosto na kłusownika. Zaczęła podgryzać broń blisko spustu.
Strasznie ten patyk był twardy.