Polana

[Sheria'ya Om]

Nie mówiąc nic posłusznie ruszył za lwem. Zanim to zrobił wziął ze sobą zdobycz, by nikt sobie jej nie wziął i nie wyszło, że upolował ją na marne. Starał się dotrzymywać mu kroku.

ZT

[Uharibifu]

Korciło go, oj korciło, by opuścić ziemie stadne. Obiecał jednak sam przed sobą, iż przynajmniej na razie się opanuje przed podobnymi akcesami; dość już podpadł Lyannie. Bardziej nie zamierzał, jeszcze by go gówniara przegoniła ze stada, odgryzła język czy... cokolwiek innego, cholera wie - baby w złości gotowe do wszystkiego. Albo przed okresem. Oblizał pysk, rozkładająć się leniwie na polanie. Czuł, że w grobowcu przeszkadza. Lyanna chciała odwiedzić Nuzirę, niekoniecznie zamierzała oglądać jego oszpecony niemałą blizną pysk. O dziwo uszanował jej wolę. A może - zwyczajnie - miał dość całej tej rodzinnej otoczki? Przytłoczyła go gromadka lwiątek? Musiał odpocząć, przerażony wewnętrznie tym, z jakim rozczuleniem momentami myślał o tych kosmatych kulkach? Nie mógł się do nich przywiązać. Przywiązanie to największa słabość, na jaką stać lwa...

[Bluu]

Bluu przemierzała tereny spokojnie, nie zastanawiając się gdzie tak naprawdę idzie. Szukała schronienia, nowego domu.. miejsca gdzie nie będą ją oskarżać o różne dziwne rzeczy.. w pewnym momencie zobaczyła leżącego lwa. Zdechł? A może śpi? No klatka piersiowa poruszała się. Niestety Bluu jakoś nigdy nie bała się podchodzić do obcych. Może czasem to był błąd? Podeszła bliżej i usiadła, ale na takiej odległości, że jakby się przestraszył, żeby jej niechcący nie zaatakował.
-Witamy cie, na imię nam Bluu. Chciałybyśmy spytać, czy wiesz może coś o okolicznych stadach, czy może nie szukają nowych członków?-Zapytała i spojrzała na niego. Przekrzywiła lekko głowę. Wyglądał na jakiegoś przybitego. Chyba był zmęczony. Miała nadzieję, że wie coś o tutejszych stadach, Bluu nie radziła sobie sama... znaczy fizycznie tak, nie była jakoś skrajnie wygłodzona, normalnie polowała i żyła... ale chyba samotność ją po prostu przytłaczała.

[Uharibifu]

Mimo pozorów Uharibifu pozostawał czujnym. Znajdował się w końcu niedaleko granic stada - a więc musiał uważać, by nie zaskoczyli go jacyś intruzi. Jak się zresztą zaraz okazało, czujność była wyjątkowo słusznym posunięciem. Uniósł łeb, kiedy ujrzał zbliżającą się sylwetkę. Lwica. Nie widział jej wcześniej, nie kojarzył także jej zapachu - skąd pospiesznie wywnioskował, iż nie była jedną z nich; nie należała do Stada Szkarłatnych Grzyw.
Już zamierzał się zerwać na równe łapy, kiedy ta się zatrzymała i usiadła pośród traw, zachowując pewien dystans. Słusznie. W innym razie musiałby okazać się wyjątkowo niemiłym gburem. Podniósł się więc wolniej, aby nie pomyślała sobie, iż się jej lęka i zamierza uciekać. W końcu z tej dwójki to właśnie on znajdował się u siebie. Rozejrzał się odruchowo, gdy rzekła o sobie w liczbie mnogiej. Zaraz jednak przypomniał sobie o tym, że istoty szlacheckiego pochodzenia często mawiają o sobie w ten sposób, więc przestał widzieć w tym cokolwiek dziwnego - a przynajmniej nie bardziej, niż miało to miejsce zazwyczaj.
- Owszem. A wy właśnie bezczelnie przekroczyłyście granice jednego z tych mniej przyjemnych - mruknął w odpowiedzi, taksując samicę spojrzeniem. Zanim ją ostatecznie przepędzi lub strąci do lochów, może warto by nieco rozwinąć znajomość?

[Bluu]

-Przepraszamy za najście, ale nie potrzebujecie może nikogo więcej?-Powiedziała spokojnie. Raczej nowi członkowie przydają się każdemu stadu, no chyba, że to było strasznie przepełnione.
-Jeśli nie jesteśmy mile widziane, możemy iść.-Powiedziała, żeby samiec nie myślał, że zamierza na siłę próbując tu zostać. Jeśli nie chcieli aby tu została, nie musiała. Może ciupkę się przestraszyła reakcji szarego, w końcu nie napadła na niego, jakby miała złe zamiary, to by tak otwarcie nie podeszła. W pewnym momencie zaczęła ją boleć głowa. Położyła na nią łapę i zamknęła oczy z bólu.
W pewnym momencie ból stanął. Tak wyglądało to za każdym razem, gdy zmieniała się w drugą siebie... tym razem na szczęście dla niej tą miłą, bo jeśli uaktywniła by się ta druga, to pewnie by stąd żywa nie wyszła, jakby zaczęła go wkurzać. Miała skrycie nadzieję, że chodź dostanie szanse poznać tutejsze stado, bądź co bądź nie chciała dalej się pałętać po świecie i szukać innego. Jeśli są jakieś warunki, ona chętnie je spełni. Oby ten tutaj był łaskaw i zaprowadził ją jednak do przywódcy lub przywódczyni.

[Uharibifu]

Niestety, miłe oblicze lwicy nieszczególnie przypadło Uhariemu do gustu. Była - mówiąc krótko - miękką kluchą. Takich Szkarłatni nie potrzebowali, takimi wręcz gardzili - a przynajmniej taką żywił nadzieję. Dlaczego jednak miałby się z nią nieco nie podroczyć? Postanowił, że do Lyanny tak czy owak dziwaczka trafi, bo w końcu to zadaniem Przywódcy była decyzja o tym, kogo wcielić w szeregi stada, a kogo odprawić z kwitkiem.
- Reasumując... - rzucił swobodnie, podchodząc bliżej lwicy po to, by zacząć ją okrążać podobnie, jak podczas polowania obchodzi się potencjalny obiadek. Może chciał ją nieco sprowokować w ramach testu temperamentu, może chciał zastraszyć, może zamanifestować swoją wyższość. - Nie wiesz nic o stadzie, ale chcesz po prostu dołączyć. Dlaczego? - spytał. Mówił na tyle powoli, że gdy skończył znajdował się znowu naprzeciwko niej. Starał się bezczelnie patrzeć w jej oczy.

[Bluu]

Obserwowała go uważnie i ciągle jej wzrok spoczywał na nim kiedy chodził w koło niej. To, że w tej chwili była miła, akurat nie znaczyło, że bezbronna i bojaźliwa. Po prostu nie była wredna, ale w obliczu zagrożenia by się nie schowała za głazem. Posłuchała uważnie jego pytania przyglądając mu się. Nie dała się sprowokować, nie zwróciła uwagi na jego zachowanie.
-Cóż.. sama nie wiem. Może po prostu jestem samotna? Brak mi tego co mi odebrano?-Powiedziała lustrując go od góry do dołu. Wiedziała, że próbuje ją sprowokować. Ona jednak wolała zachować spokój.
Najbardziej oczekiwała jego ostatecznego zdania, chodź wydawało jej się, że po prostu chce ją wkurzyć i wypędzić. Miała jednak małą nadzieję. Nadal siedziała na tym samym miejscu rozluźniona i ani drgnęła. Zawinęła tylko ogon obok swoich łap.
-Właściwie to chciałabym coś o tym stadzie wiedzieć, ale obcej nic nie powiesz, więc moje pytania o stado byłyby zbędne.-Powiedziała i rozejrzała się, oczywiście ciągle mając pod uwagą samca.

[Uharibifu]

Na szczęście nie jemu przyjdzie poddawać samicę ocenie. Jego zdaniem się nie nadawała - niemniej nie zapominajmy, że jej wcale nie znał. A pierwsze wrażenie zazwyczaj jest bardzo zdradliwe, co jednak nie przeszkadzało blondasowi w ocenie jej osoby od pierwszej praktycznie minuty rozmowy. Wzruszył niedbale barkami, manifestując w ten prosty sposób swoją obojętność względem osoby znajdującej się przed nim.
- Na szczęście nie ja będę decydował o twoim dalszym losie - odparł z charakterystyczną sobie arogancją, po czym gestem łba wskazał samicy kierunek, w którym musieli podążać, by dostać się do Grobowca Świetlików. Podejrzewał, że Lyanna wciąż tam była. A jeśli nie - złapie trop albo spyta Nuziry, gdzie może ją znaleźć. - Masz rację, nie opowiem ci nic o stadzie. - Początkowo chciał jej przesłonić czymś oczy, by nie poznała drogi, niemniej uznał to za głupie - jeśli po spotkaniu z Królową będzie chciała znowu pałętać się po ich ziemiach - zakładająć, iż Lyanna puści ją wolno a nie zabije na miejscu - dotrze tu po zapachu. Może przyprowadzić innych. Więc wzrok to tylko jedna z możliwości. - Idziesz przodem. Muszę mieć na ciebie oko - dodał, popychając ją czerepem, jakby popędzając. - Będę instruować, dokąd iść


/ zt; napisz może tam u Nuziry pierwsza, żeby był sens tego, że idzie przodem?

[Bluu]

Jego arogancja wcale jej nie zniechęcała. W sumie to nawet lubiła takie osoby. Kiedy wskazał łbem, wstała i zaczęła iść.
-Nie musisz, akurat chciałabym porozmawiać z przywódcą, czy kogo wy tam macie za tego co rządzi.-Powiedziała i nie zwróciła uwagi na to, że ją szturchnął, taki miała charakter. Zawsze na takie drobne szczegóły nie zwracała, nie przeszkadzały jej. Rozumiała, że ten tu jej nie ufa i czuję się wyższy, bo jest na swoich terenach. Słuchając Uhariego szła w stronę którą wskazał.

zt

//jakoś się boję

[Nuzira]

Po zdarzeniach w królewskiej grocie rozdzieliła się z białym samcem by rozejrzeć się za swoimi dziećmi, wszak wystarczająco czasu minęło odkąd Elandir zjawił się na terenach stada by im pomóc. Do tej pory miała wrażenie że nikt kompletnie tego nie doceniał, wręcz traktowali go jak wroga więc chciała w końcu skupić się na rodzinie która bądź co bądź była najważniejsza, choć kiedyś mówiła tak o stadzie. Coraz mniej jednak było lwów, wszyscy jakby pouciekali i cóż, może to dlatego że Lyn zniknęła na jakiś czas a może po prostu fakt, że dziwne rzeczy działy się na tych ziemiach, lwy się wystraszyły i uciekły... kto wie. Cóż, poszukiwania póki co nie dawały rezultatu, postanowiła więc zaryczeć tak, by dzieci miały świadomość że żyje i ich szuka, miała również nadzieję że biały do niej dołączy i zdecydują co dalej.
@Elandir @Thabo @Theluji @Faora @Faolan