Palmowa plaża

[Ember]

Lwica nie zwlekała i ruszyła za królewską parą idąc na równi z rudzielcem. Posłała na odchodne szczery uśmiech do tych co zostają a potem jakby niechcąco szturchnęła barkiem Bomvu i uśmiechnęła się również do niego. Co by ich nie czekało będą to wykonywali wspólnie a to już duży plus.
z/t

[Saoirse]

Spokojnie przyglądała się i przysłuchiwała całej sytuacji. Jak na takie niby pokojowe stado to spory ruch tu mieli. Z resztą co się dziwić, każdy kto błądził po tej pustyni odruchowo kierował się do oazy i część z nich pewnie została tu przez zasiedzenie. Ona sama dalej nie widziała co ciekawego może się tu dziać.
Obserwowała ich dalej kiedy wszyscy zaczęli się rozchodzić. Biała lwica zaoferowała odprowadzenie jakiegoś milczącego jegomościa do lwiej Ziemi. Do tych nudziarzy też jej się nie spieszyło, ale może przynajmniej załapie się na jakąś bezpieczniejszą i szybszą ścieżkę przez pustynię.
- Ej, czekaj, idę z wami! - Krzyknęła za lwicą i opuściła całkiem już przerzedzone towarzystwo.

zt.

[Moyo]

Lew popatrzył na Uę z uśmiechem.
-Dziękuję za wszystko! Dziękuję.- powiedział do pary królewskiej i skłonił się prawie do ziemi. Po czym obrócił się i z uśmiechem podążył za Uą. W drogę!

z.t

[Lorraine]

W jednej chwili wszyscy znikli. Co ona ma robić? Co począć? Postanowiła więc w końcu odpocząć. Położyła się niedaleko wody i zamknęła oczy. Jedna z łap moczyła jej się w tych gorących wodach. Wtedy przypomniało jej się, że ktoś został-Lampart. Wstała i spojrzała na nią przez chwile, po czym podeszła.
-Witaj, nazywam się Lorraine.-Powiedziała i posłała jej przyjazny uśmiech. Fajnie jednak spotkać kogoś swojego gatunku. Trochę raźniej. Usiadła przed nią i polizała sobie szybko jedną łapę, bo zauważyła, że się trochę ubrudziła. Kiedy? Gdzie? To to już wiedzą przodkowie. Zastanawiała się gdzie wszyscy poszli. Niby słuchała co mówią, ale rozmawiali na tematy o których nie miała pojęcia, za krótko tu jest. Mimo to podoba jej się tu. Pewnie później zwiedzi trochę terenów, nie do końca je zna, a wypadałoby poznać.

[Mistrz Gry]

Mimo tego iż okolica opustoszała sokół nie ruszał się z zajmowanej przez siebie gałęzi, jeszcze nie przyszła pora by zwracać na siebie uwagę. Za mało wiedział o tym stadzie, o tym na ile może sobie pozwolić w ewentualnych negocjacjach z nimi. Na nieszczęście Azmodana, okolica nie obfitowała w skrzydlate zwierzęta mogące mu udzielić potrzebnych informacji, więc musiał póki co ograniczyć się do pospolitej obserwacji. Herold zatrzepotał skrzydłami i zwrócił łeb w stronę lampartów, które jako jedyne pozostały na plaży.

[Sekhmet]

Lwica za dużo myślała o bracie, którego dane było jej słyszeć. Czy to były omamy? Czy słońce za mocno jej przygrzało? Tego nie wiedziała. Zastrzygła lekko uchem. Została chyba sama wraz z lampartami? Poruszyła lekko piachem swoja łapą. Czuła, że mimo zaufania matki zawiodła ja i ojca. nie spełnia ich oczekiwań jako ich córka. Chciała porozmawiać o tym, co się wydarzyło ale czy nie uznają ją za niepoważna? Uderzyła lekko końcówką ogona. Wskoczyła na jeden z kamieni i położyła się na niego. Spoglądała w dal. Była ciekawska i chciał poznać wiele rzeczy, mieć dużą wiedze ale jaka ja posiąść? Jak będąc ciągle tutaj? Nie chciała jednocześnie odchodzić, opuszczać ukochanego domu. Miała mętlik w tym wszystkim.

[Mistrz Gry]

Na nieszczęście Azmodana lamparty jakoś nie kwapiły się do głośnej pełnej sekretów rozmowy, którą mógłby podsłuchać. Sokół potrząsnął łebkiem z rozczarowaniem i wtedy dostrzegł, że na plaży została jeszcze lwica. Interesujące... Wyglądała na dość mocno zamyśloną. Azmodan poderwał się do lotu, zakołował kilka razy i w końcu zdecydował się wylądować na kamieniu koło Sekhmet, wpatrującej się w dal.
- Wypatrujesz czegoś konkretnego czy po prostu podziwiasz widoki? Jeśli to pierwsze mogę pomóc mam sokoli wzrok - dosłownie, jeśli to drugie pozwolisz, że popodziwiam wraz z tobą? -zagaił najuprzejmiej jak potrafił, a jego spokojny opanowany głos ładnie zgrał się z szumem wiatru.

[Sekhmet]

Lwica trwała tak w zamyśleni, z którego została wyrwana słowami ptaka. Zlustrowała go lekko wzrokiem.
-Kim jesteś?- Zapytała spokojnym głosem, nie odpowiedział tym samym sokołowi an jego pytanie.
-Podziwiam.. a dokładniej trochę zamyśliłam się nad kilkoma rzeczami- Lekko zastrzygła uchem- Jesteś wysłannikiem wielkiego Ra?- Spoglądała z widocznym zainteresowaniem na ptaka.
-Gdzie moje maniery- W końcu wypadało by się przedstawić- Jestem Sekhmet- Skłoniła się sokołowi.

[Mistrz Gry]

Azmodan uśmiechnął się ciepło do lwicy na tyle na ile pozwalał mu jego dziób. Przez lata wypełniania dla Wodza misji dyplomatycznych nauczył się tego i owego o kulturze osobistej, a tak poza tym z natury był całkiem miłym osobnikiem.
- Jestem tylko skromnym wędrowcem i mędrcem. Me skrzydła rzucały cień na niezliczone krainy, ale z całą pewnością nie wysłał mnie Ra -odpowiedział spokojnym głosem. Nie miał pojęcia kim jest Ra i nie chciał teraz brnąć w żadne kłamstwo. Kluczowe informacje można było zdobyć za pomocą półprawd.
- Zwę się Azmodan, może mogę Ci w czymś pomóc? -zapytał po chwili, trzepocząc leciutko skrzydłami.

[Lorraine]

//sora, zmieniam wątek bo mnie blokujesz Lampartko ♥
Po skończonej rozmowie odwróciła się i spojrzała na szarawą lwicę. Podeszła powoli, ale usiadła gdzieś dalej. Nie chciała przerywać rozmowy, to niegrzeczne. Jak skończy to zagada. Musiała poznać tutejsze tereny i wierzenia, chciała wiedzieć o stadzie jak najwięcej, ale nikt jej jeszcze nie zdążył wytłumaczyć. Chyba mają za mało czasu. Zapyta się tu tej ładnej panienki. Ciekawe kim tu jest.
Usłyszała o wielkim Ra, pewnie w niego tu wierzą. Jest w stanie się przystosować, jeśli Ra wyda jej się sensowny, uwierzy w niego. Musi też dowiedzieć się jak zwracać się do rodziny Królewskiej.. prawdę mówiąc, Lorraine była przemiła do bólu i uprzejma, ale o manierach to wiedziała tyle co wieśniak o polityce. Jej rodzina była odizolowana od społeczeństwa, nie uczyła się takich aspektów. Skinęła krótko głową Azmodanowi i Sekhmet, takie imiona usłyszała.