Palmowa plaża

[Sekhmet]

-Miło mi cię poznać Azmodanie- Posłała mu ciepły uśmiech. Zaciekawił ją tym co powiedział wcześniej. Ona sama nie wiedziała dużo i dużo nie słyszała ani nie widziała.
-Czy mógłbyś opowiedzieć mi coś ? Krainy jakie dane było ci ujrzeć czy wydarzenia?- Trochę zamyśliła się po tych słowach. Jak to jest byc ptakiem, nie skrępowanym przez ziemie, móc szybować wysoko, widzieć wiele i móc poznawać nowe dalekie lądy. Lekko uśmiechnęła się do samicy, która tutaj była. Nie znała tak dużo osób, tyle doszło a ona w ten czas próbowała na swa łapę poznać chociaż kawałek wielkiego świata.

[Nawiri]

//No problemo! Przepraszam, już dołączam. :3

Za dużo osób. Tak naprawdę pogrążyła się we własnych rozmyślaniach, bo tutejsze sprawy niezbyt rozumiała i nie próbowała w nie dociekać. Zresztą, czuła się zmęczona i potrzebowała odpoczynku. Nie dosłyszała więc słów skierowanych do niej, nie odpowiedziała na nie, nie przysłuchiwała się rozmowie. Zawiesiła się. W którymś momencie uniosła pysk, obserwując, że wszyscy się rozeszli. Została tylko lwica, lamparcica... No i ptak. Och, a właśnie. Czy tamta druga czegoś nie mówiła?
Podniosła się i podeszła do niej - Przepraszam, mówiłaś coś do mnie? Zamyśliłam się totalnie, czasem pustynne powietrze mąci umysł. Nie traktuj tego jak obrazę.

[Mistrz Gry]

Azmodan skinął swojej rozmówczyni łebkiem i zatrzepotał ponownie skrzydłami. Miał wreszcie okazję nawiązać jakikolwiek kontakt na tej nieznanej mu wcześniej ziemi. Ku chwale Wodza, może zdobędzie jakieś przydatne informacje.
- Oczywiście, że mogę. Lubię opowiadać... Świat jest pięknym miejscem i tak różnorodnym, że trudno w to uwierzyć. Na własne oczy widziałem bezmiar Wielkiej Wody, która sięga aż po horyzont i nawet dalej, kołowałem nad zaśnieżonymi szczytami masywów górskich, większych niż cokolwiek co można sobie wyobrazić, fruwałem pod zielonym sklepieniem dżungli i nad czarną ziemią wypaloną przez wieczny ogień. Ale najwspanialszą ze wszystkich Krain jakie widziałem, było Królestwo Szepczących Traw, bezgraniczne morze falujących zarośli w których mógł się schować dorosły lew, zaludnione przez mądrych i zdolnych rzemieślników i szamanów, których wiedza urzekła mnie kiedy tylko tam przybyłem... -Azmodan zaczął snuć opowieść swoim melancholijnym dyplomatycznym głosem. Co ciekawe mówił zupełnie szczerze i przez tę krótką chwilą nie był jedynie posłańcem szalonego lwa mordercy, ale po prostu uskrzydlonym podróżnikiem, który widział więcej niż ktokolwiek inny. Oczywiście sokół nie miał zamiaru wspominać, że przyłożył skrzydło do upadku wspomnianego królestwa.
- Ci szamani potrafili pokazać jaka przyszłość czeka każdego z nas. Zbierali się nad ukrytym wśród traw błękitnym jeziorkiem nad którym unosiły się gwiezdne robaczki błyszczące jak iskierki na firmamencie i śpiewali głosem niosącym się w dal i docierającym do twej duszy. Przepowiedzieli mi, że kiedy moja podróż się skończy, Ojciec Przestworzy ponownie połączy mnie z bliskimi -dodał i na chwilę umilkł by nabrać powietrza.

[Sekhmet]

Lwica słuchała z uwagą, wpatrzona w ptaka. Nigdy nie widziała tylu rzeczy co on. Lubiła słuchać lubiła poznawać. Była ciekawą istotą.
- Czym jest ta wielka woda i gdzie jest?- Zaintrygowało ja to- Możesz mi coś jeszcze o nich opowiedzieć?- Spoglądała na niego, był dla niej ciekawym wędrowcem, który zna nie jedną historię. Opisy jakimi ja raczył wprawiały ja w zachwyt, aż trudno jej samej było to sobie wyobrazić.
-Dlaczego tam nie zostałeś?- Lekko skrzywiła łebkiem.

[Lorraine]

/sorki, nie dam rady dłużej napisać
Jednak cętkowana się odezwała i się zamyśliła, tak jak podejrzewała Lorraine.
-Pytałam, jak masz na imię i czy jesteś stąd.-Powtórzyła z uśmiechem. Skoro szara nie ma czasu, może ta lampartka jej pomoże. Fajnie w końcu porozmawiać z kimś ze swojego gatunku. Nie to, że coś, lubiła lwy i te stado, chodź znała je tak krótko. Mimo to gdy były lamparty czuła się lepiej. Kwestia przyzwyczajenia.

[Mistrz Gry]

Azmodan chrząknął z satysfakcją. Udało mu się zainteresować swoją rozmówczynię, a to było najważniejsze. Nie od dziś wiedział, że zdobywanie informacji działa najlepiej kiedy odbywa się na zasadzie wymiany. Poza tym gdyby nie został Głosem Wodza, jego kariera pewnie skręciła by w stronę skrzydlatego gawędziarza.
- Wielka woda jest jak jezioro z tylko jednym brzegiem, możesz iść wzdłuż niego całe swe życie a i tak nie wrócisz na miejsce startu. Wielka woda to szumiący bezmiar fal, który niesie sobą zapach życia i przygody. Możesz ją znaleźć idąc na południe Niektórzy mawiają, że za wielką wodą są inne krainy, jeszcze bardziej niezbadane i niesamowite, ale musiałabyś mieć skrzydła tysiąckrotnie większe niż moje by się tam dostać... -sokół zaczął snuć wizję oceanu tak żywą w jego pamięci. Pamięał swoją wizytę nad wielką wodą jakby to było wczoraj, młody skrzydlaty goniec który poleciał na swoją pierwszą misję dla Wodza. Miał dostarczyć gratulacje brzegowym władcom z okazji narodzin ich dziedzica, nie wiedział jeszcze wtedy jak to się skończy.
- Oj tak ci szamani byli niezwykli, wierzyli w to, że każdy jest mile widziany na tym świecie i każdy spełnia jakiś cel, wpasowując się w wielki plan i sprawiając, że życie toczy się swoimi drogami. Wiedzieli jednak, że wielu tego nie rozumie i daje ponieść się emocjom, nie dostrzegając piękna otaczających ich ziem. Z nikim nie wojowali chyba, że musieli, a wtedy do boju prowadzili ich wojska wielcy wojownicy z wytatuowanym futrem, pięknymi lśniącymi malunkami, które ponoć przekazywały im wiedzę przodków... Nie zwykłem zostawać w jednym miejscu, choć było tam pięknie, w końcu wezwał mnie zew przygody -odpowiedział wciąż uśmiechnięty, chociaż wspomnienie płonących traw i wyżynających się nawzajem lwów starało się zepsuć mu humor. Wciąż nie mógł się nadziwić jak skutecznie Wódz umiał skłócać ze sobą zwierzęta.
- Ale dosyć o mnie, powiedz mi coś o sobie, gdzie tym razem zaniosły mnie skrzydła?

[Sekhmet]

Lwica słuchała z uwaga patrząc się na ptaka. Chłonęła każde jego słowo, każde wypowiedziane zdanie. Dla niej każda opowieść niosła coś ze sobą. Chciała poznawać, chciała wiedzieć i to najlepiej jak najwięcej.
-Na wielkich piaskach- Na pewno to nie wystarczy podróżnikowi- Mój ojciec wraz z moja matka panują nad tymi terenami- No lwy na pustyni na pewno nie są codziennym widokiem.
-Co jeszcze szacowny wędrowiec chciałby wiedzieć?-Sama z siebie nie bardzo wiedziała co ma powiedzieć.

[Mistrz Gry]

Azmodan uśmiechnął się niby do swojej rozmówczyni, tak naprawdę w głębi to do siebie. Pogawędka szła bardzo dobrze, nawiązał kontakt z dzieckiem okolicznych przywódców, a to zawsze była dobra droga to rozpoczęcia starań dyplomatycznych, a należało się spieszyć Wódz będzie potrzebował jakiś sojuszników.
- Każda, nawet drobna ciekawostka o okolicy będzie dla mnie skarbem. Byłbym zaszczycony gdybyś opowiedziała coś o lokalnej kulturze, historii stada czy wierzeniach. Oczywiście jeśli to wiedza strzeżona zrozumiem i nie będę nalegał. Będę mógł zaś odwdzięczyć się nie tylko opowieściami o innych krainach, wiem również sporo o tym co dzieje się w najbliższych wam terenach - dodał i uśmiechnął się tym razem szczerze. Nauczył się podczas swojej kariery, że najlepsze sojusze zbudowane są na prawdziwej przyjaźni, a on miał łatwość w zdobywaniu nowych przyjaciół.

[Nawiri]

- Nawiri. Nie pochodzę stąd. Mój dom jest daleko, trzeba wiele miesięcy aby tam dotrzeć - odparła zgodnie z prawdą. Tutaj nie był jej dom, chociaż pustynne słońce paliło równie nieprzyjemnie jak w jej rodzinnych stronach - Dołączyłaś do stada lwów. Dlaczego? - zapytała wprost, nie siląc się na rozmowy o pierdołach w stylu pogody. Nie było w jej głosie pogardy czy oceny, co najwyżej nuta zdziwienia, ale i zaciekawienia. Lorraine zapewne zdawała sobie sprawę, że lamparty nie są zbyt towarzyskie i na pewno nie łączą się w większe zgromadzenia, a co dopiero takie złożone formacje jak stada - Dobrze ci tutaj? - dodała, uśmiechając się delikatnie, jakby chciała zachęcić do rozmowy.

[Sekhmet]

Słowa ptaka zainteresowały lwice, która mu przytaknęła lekko łbem.
-Nasza wiara jest dość skomplikowana dla osób z zewnątrz- Tak przynajmniej jej się wydawało- Mamy pewien panteon bogów, którzy potrafią przybrać postać zwierzęcą- Mówiła ze spokojem.
-Nasze imiona również nawiązują do naszych bóstw, stając się naszymi patronami i wskazują nam drogę, jaką powinniśmy podążać- Uśmiechnęła się lekko do swego rozmówcy.
-Moi rodzice byli sobie pisani w gwiazdach, przeznaczenie i wola bogów sprawiła, że stali się swymi partnerami. Opuścili swoje ojczyste tereny i tutaj postanowili założyć stado i dom. Tutaj także szerzyć wiarę w Ra i innych wielkich bogów- Lekko zastukała ogonem o ziemię.