Staw za Skałą

#11

Dwa lwy jakoś zniosła, ale pojawienie się nagle całej ich bandy już ją przerosło. Skinęła lekko białemu z niezręcznym uśmiechem. Przynajmniej jej nie atakują...
Mimo to w końcu miała okazję się wykazać, więc jako medyk musiała przede wszystkim skupić się na swoich pacjentach.
- Nie ma czasu, chodźmy. - Poleciła dwójce, albo raczej samemu Asaniemu, który będzie wlókł za sobą Lapisa, po czym ruszyła do swojego małego przytułku upewniając się co chwilę, czy lwy dalej idą za nią.

zt.

#12

Kątem oka wychwycił zbliżającego się ku nim Nyuepe i westchnął na samą myśl o wścibskich pytaniach, którymi będzie go teraz zadręczał. Szczerze nie chciało mu się zaczynać z nimi rozmowy...
Chyba zaczynał odczuwać skutki swojego niedoszłego starcia z lwem, zacisnął mocno szczękę i skrzywił swoją łepetynę. ALEŻ to paskudnie bolało!
Obiecał sobie, że mimo przeszywającego bólu pomoże ciemnemu zajść do gniazdka Oryksa, w tym celu podparł go sobie z boku i zaczął powoli iść za medyczką.
-Nie idź za nami Nyeupe. Potem wszystko Ci wyjaśnimy, tylko zostań, bo inaczej wszystko zrujnujesz!- Obrócił się w ich stronę i uraczył dwójkę, a w zasadzie trójkę lwów skwaszonym uśmiechem, potem skinął do Hirizi dając jej do zrozumienia, że mogą ruszać.
-Mały wypadek przy pracy, bywa!- Rzucił przelotnie i wraz z przylegającym do jego ciała Lapisem skierował się do przybytku rogatej.

zt.

#13

Spojrzał dziwnie na Orykse, bo jej przywitanie wyglądało w trochę niecodzienny sposób, lecz Nyeupe szybko domyślił się, że jest ona medyczką i chce teraz pomóc. Nie chciał więc im w tym przeszkadzać.
Po chwili usłyszał zza siebie głos jakiegoś lwa, zauważył, że lew się do niej przytulił. Wtedy lew poczuł coś dziwnego w ciele czego jeszcze nigdy nie czuł. Nie był w stanie określić teraz co to takiego było, ale pierwszy raz to poczuł.
Chciał usłyszeć co się stało, lecz usłyszał tylko kilka słów od Asaniego i nagle gdzieś sobie poszli. Chciał coś dodać i się spytać, ale nie zdążył. - Super... - Podsumował krótko.

#14

Była tuż za Nyeupe i patrzyła z lekkim przerażeniem na te wszystkie rany i krew. Ale niestety takie były uroki walki.
W pewnej chwili usłyszała znajomy głos. Nie, przecież to niemożliwe. A jednak! To Długoszpon w swojej osobie. Cóż za zbieg okoliczności. Przynajmniej jeden znajomy pysk zagościł tu.
-Długoszpon?-zapytała pełna zadziwienia-A jak tu się znalazłeś i co tu robisz?- Podeszła do niego, by go przywitać. Więc jak to przystało otuliła głowa jego szyję i otarła dwa razy. Była zarazem zaskoczona i uradowana z takiej niespodzianki.

#15

Krew i rany nie wzbudziły ni odrazy, ni strachu w umyśle Długoszpona, co to ledwo nie tak dawno zmierzyć się musiał z przyjacielem. Poniekąd gotowy przypomnieć sobie o przeszłości i zaginięciu syna, którego szukać nie zamierza, aczkolwiek Feri przywitała się. Lwica widocznie uradowana, a zarazem zaskoczona, a wywnioskował to bezgrzywy z pytania i mowy ciała. Uśmiechem obarczył znajomą przy wodospadzie poznaną i nie oszczędzał w gestach przyjemniejszych, językiem prosto w nos pięknej liznął, a potem otarł się nosem o jej szyję razy jeden.
- Spotkałem nad rzeką małpę, lisa i taką jedną starą lwicę. Mają drzewo w okolicy, więc odprowadziłem ich. - odpowiedzi udzielić raczył, acz nie widział sensu całej prawdy opowiadać. Feri wiedzieć wszystko nie musi, a skłamać nie skłamał, zwyczajnie światła na wszystkie fakty nie rzucił. Ziewnął głęboko rozglądając się po okolicy. Ciekawość wzbudziły w nim ślady krwi, ranne lwy i towarzysz Feri.
- Tamte lwy to twoi koledzy? Chyba mieli ciężki dzień...

#16

Obrócił łeb ukradkiem, by podejrzeć co robią, lecz chyba nie chciał na to patrzeć co robi tamta dwójka.
Skierował więc swój wzrok na okolice i się rozejrzał. Zaczął przyglądać się baczniej skale.

#17

No i znowu głuptas jeden liznął ją w nos. Tylko o tyle gorzej niż poprzednim razem jest teraz niż wcześniej nad wodospadem, bo tutaj nie są sami. No ale cóż stało się. Gdy to zrobił zachichotała i przewróciła oczami.
-Widzę, że nadal lubisz się wygłupiać. Ale proszę, jeżeli musisz to robić, to rób to, gdy jesteśmy sami. Jeszcze uznają cię za wariata...- Nagle przejechał nosem po jej szyi. Było to ciekawe uczucie zarazem odczuła łaskotki i wilgoć, lecz było to lekko przyjemne, lecz nie dała poznać po sobie tego.
Słuchała tego, co mówił bezgrzywy i miała lekkie wątpliwości co do jego prawdomówności. Myślała, że ukrywa coś, chociażby to że chciał poderwać tą szarą lwicę. No ale jak to zazwyczaj kobietki dopowiedzą coś sobie lub niepotrzebnie się martwią na zapas.
-No dobra, trochę ruchu się przyda.- Powiedziała chcąc przejść na bardziej interesujący temat.
Lecz zanim zdążyła zastanowić się o co go zapytać, to on już zdążył jej zadać pytanie.
-A nieeee, tylko ten jeden, który tu jest z nami.- Odpowiedziała po części przecząco lwica kręcąc zarazem łebkiem.

#18

Od razu wygłupiać. Liznął piękną lwicę geście przyjacielskim i być może lekkim o miłosnym podłożu. Myśli wciąż zdołał zaprzątać pocałunkiem nad wodospadem w dżungli, zwykle gdy samotnie do snu się kładł, acz nie myślał zbyt długo i nadmiernie, co w stylu Długoszpona nie leży. Za duże myśli przynoszą ze sobą uczucia, które rozwijają się, a zaawansowane prowadzą do czynów lekkomyślnych. Czujny pozostawał, a na uwagę Feri jedynie uśmiechem twarz namaścił.
- Przyjacielskie powitanie. - objaśnił nadinterpretację lwicy, wszak nie winien obnosić się z uczuciami przed nieznajomym jakkolwiek silne są. Większe zdziwienie raczyło wywołać na twarzy Długoszpona wieść, że biały lew towarzyszy Feri. Czy ona tak nisko upadła, żeby zadawać się z byle kim? Samicy nie przystoi. Starając zachować zimną twarz dodał.
- Twój przyjaciel wygląda jak samica - zaśmiał się, bo sam nie jest lepszy i również wygląda bez grzywy mało męsko.

#19

Może i powitanie było przyjacielskie, ale atmosfera zrobiła się gorąca. A przynajmniej tak odczuwał ją Długoszpon, którego ciało było rozgrzane do podwyższonej temperatury. Po ciele samca przeszedł dreszcz, bynajmniej nie spowodowany wdziękami musztardowej lwicy, a towarzyszącą mu gorączką. Na razie objawy nie były silne i pozostawały niewidoczne dla pozostałych. Jedynie Ferimalkia podczas całusa mogła poczuć, że ciało samca jest rozpalone, ale interpretacja tego sygnału należała do niej.

/Długoszpon się zawiesił, więc.../

Długoszpon poczuł nagle niepowstrzymaną potrzebę, by oddalić się od towarzystwa, najlepiej za jakiś odosobniony krzaczek zapewniający prywatność. Nasilający się ból brzucha pospieszył lwa, by bez słowa czy choćby gestu pożegnania rzucić się do biegu.

#20

Dotarłem tutaj. Zabawne, nie daleko jest szamanka, ale chciałbym odpocząć sobie w spokoju, w ciszy. W przy wodzie w końcu ten zapach. Wdrapałem się na jedno z drzew i położyłem się na gałęzi. Tutaj cieszyłem się, że nie jestem tak duży jak przeciętny lew. Dzięki temu w spokoju powinienem spędzić noc, z rana rusze dalej.

z samego rana wstałem i ruszyłem.

zt.