Lwia Ziemia przywódcy: Khalie, Ushindi
Pazury Północy przywódca: Umahiri
Szkarłatne Grzywy przywódca: Ragir, Sigrun
Abidemi pisze:Jak mogła sądzić choć przez chwilę, że z lwami da się dogadać. Nic tylko przychodzą jak do siebie i próbują cię napaść we własnym domu. Małpy ze Świątyni mają rację. Teraz już wiedziała, że nie przesadzają w żadnym względzie, nawet jeśli wcześniej miała do kotów podejście w miarę wyrozumiałe. Drapieżnik to drapieżnik, w głowie mu tylko mordowanie.
- Nic ode mnie nie dostaniesz. Mogłeś słuchać mnie wcześniej. - odpowiedziała wróżbiarka, ponownie zamachując się kijem na Viktora.
- Miałeś tylko trzymać się z dala od wody! - wykrzyknęła. Sądziła, że akurat ta wróżba nie była trudna do zrozumienia.
Abidemi wywinęła kijem i zatrzymała nim łapę lwa, zanim zdołałby ją sięgnąć.
- Daję ci ostatnią szansę. Chyba nie zdajesz sobie sprawy, jaką moc mają duchy. - wciąż przyglądał im się duch zmarłego nauczyciela. Widział, że Viktor po raz kolejny naruszy Krąg Życia. Lew miał okazję naprawić swoje błędy, ale tego nie zrobił. A to oznacza konsekwencje...
Abidemi pisze:Abidemi cofnęła kij i zasłoniła się nim, żeby zatrzymać ponowny atak. Lew jednak nie próbował jej znów zadrapać, a zamiast tego próbował ją popchnąć. Wróżbiarka poleciała do tyłu, zatrzymując się plecami na ścianie. Nierówna powierzchnia pozdzierała jej skórę.
- Nie zamierzam się ukrywać. Wielu już próbowało mnie stąd wygnać, ale wszyscy zapominają, że siłą mięśni nie jest jedyną mocą jaką można posiadać. - Abidemi jedną ręką nadal trzymała kij, a drugą spróbowała złapać lwa za grzywę, by wyrwać mu kępę włosów. Nie udało jej się to. Wciąż trzymając kij zwróciła się do ducha.
- Jest twój - powiedziała.
Abidemi pisze:Gdy szamanka odwróciła się na chwilę w stronę ducha, lew skoczył jej na głowę z wyciągniętymi pazurami. Zadrapał jej twarz i szyję, ale ona nie była mu dłużna. Prędko zamachnęła się kijem, wymierzając mu cios w grzbiet. Lew zachowywał się całkowicie nieracjonalnie. Wróżbiarka poczuła nagle uderzenie gorąca. Przemknęło jej bowiem przez myśl, że lew może mieć wściekliznę.
- Poszedł stąd! - krzyknęła i ruszyła ku niego z kijem, by go wypchnąć z groty.
Duch wciąż obserwował zajście, kręcąc głową z wyraźnym rozczarowaniem. Nie tego oczekiwał po swoim uczniu. Na pozwolenie szamanki przybliżył się do Viktora i objął go ramionami, jakby próbował go przytulić. W mgnieniu oka duch rozpłynął się w mgłę. Lew za to poczuł nagłą ochotę, by zrobić coś dobrego. Viktor nie mógł opanować myśli, że powinien przeprosić gospodynię za złe zachowanie.
Viktor uderzył szamankę. Nagle zrobiło mu się bardzo głupio z tego powodu. Poczuł się jak uczeń, który popełnił błąd na oczach nauczyciela.Abidemi pisze:Abidemi dostrzegała toczącą się walkę lwa z duchem. Viktor wyglądał jakby nie zdawał sobie jeszcze sprawy z tego, że duch wniknął w jego ciało. Nie atakowała go już. Próbowała tylko zatrzymać jego ataki. Tym razem się nie udało i dosięgły ją pazury lwa.
- Pieniądze nie są najważniejsze w życiu. Posłuchaj na chwilę swojej duszy. Jej za paciorki nie odkupisz. - szamanka wyciągnęła przed siebie kij, próbując odpędzić lwa. Nie chciała go krzywdzić. Ból widocznie nie był dla niego właściwą nauczką.
@Viktor +25 PD do walecznościAbidemi pisze:A więc Viktor posłuchał głosu serca. Lub też głosu ducha. Abidemi usiadła ciężko i wreszcie wypuściła kij z ręki. Cała była obolała, a z licznych ran zadanych jej przez lwa sączyła się krew. Z pewnością potrzebowała pomocy medyka, ale nie wiedziała, czy jakiś jest w pobliżu, ani czy da radę sama tam dotrzeć. Gdzie był Mafundi kiedy był potrzebny? Na razie wróżbiarka skupiła się na tym, aby odpocząć i się uspokoić.
Jednego była całkowicie pewna - czas zawiesić na razie działalność wróżbitki.
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 1 gość
