Przesyłka z nieba [wątek prowadzony]

[Mistrz Gry]

Czy to ptak? Czy to samolot? Tak, to samolot! Człowieki, człowieki lecą, chować się, no już! Lecą w tej swojej metalowej puszce ze skrzydłami. Jakoś dziwnie lecą. Coś się tam fajczy chyba. A to co, coś z nieba spadło. Kwadratowe takie, chyba ciężkie. Szszzszuummm... poleciało w dżunglę, aż łupnęło. Trzeba to znaleźć, na pewno coś dobrego tam jest. Cennego coś. Tylko jak tam dojść. Widać że spadało tam tam daleko między drzewa. Ale z jednej strony grzęzawiska są po drodze, brrr... tylko nie błoto. No a z drugiej fossy, jeszcze gorsze. Chociaż, wystarczy im rzucić przynętę żeby odciągnąć uwagę, zawsze działa. Ciekawe czy ruszy ktoś tam po tą paczkę. Na pewno widzieli jak spadała, każdy słyszał ten samolot. Popatrzę jak im pójdzie.

[Hiraeth]

"Nad naszą wsią
przeleciał meteoryt.
Nad naszą wsią
przeleciał, no i zgasnoooł..." Nuciła sobie mała fenka, drepcząc w stronę dżungli. Nie, żeby jej życie było niemiłe, ale takie zjawisko należało zbadać. Może był to jakiś znak od Przodków? A może któryś z nich zleciał na łeb z nieboskłonu? Trzeba było interweniować, a jako jedyny (?) szaman w pobliżu, Hiraeth tym bardziej czuła się w obowiązku.
Weszła w gąszcz, kierując się w stronę, skąd dobiegło huknięcie.

[Athastan]

Dziwne znaki na niebie i ziemi zdecydowanie przyciągnęły uwagę więcej niż jednego szamana. Choć z drugiej strony, jako że cała wyspa do najnormalniejszych nie należała, to może coś takiego było tu na porządku dziennym? Któż to wie...
W każdym razie, nawet jeśli w tych stronach tajemnicze obiekty spadające z nieba bywały czymś zwyczajnym, to on, jako turysta na tych (osobliwych co prawda, ale zawsze) wakacjach miał zamiar w ramach zapoznawania się z lokalnymi ciekawostkami przyrodniczymi zbadać i to cudo. Lub ewentualnie to, co po nim zostało...
Dlatego też nie zwlekając określił mniej więcej kierunek w którym powinien zmierzać i, z braku znajomości lokalnych dróg (oraz nie posiadania jakiejkolwiek mapy) ruszył na przełaj, przez chaszcze, w których ruszało się chyba już również jakieś inne stworzenie... Może przy okazji będzie mu dane zaobserwować jakiś lokalnych mieszkańców w ich naturalnym środowisku?

[Ozyrys]

W niewyjaśnionych okolicznościach przetransportował się z oazy w środek Madagaskaru. Siedział sobie na plaży nikomu nie wadząc, aż dostrzegł na nieboskłonie lecące metalowe pudło. Wstał jak oparzony, myśląc, że spadnie prosto na niego, na szczęście pofrunęło dalej. W kierunku dżungli. Ale, zaraz zaraz. Z puszki coś wypadło. Nie potrafił tego zidentyfikować, ale instynkt podpowiadał mu, że należy to sprawdzić. Instynkt, a także jego wrodzona ciekawość, jeśli nie wścibskość. Ruszył chyżo w środek gąszczu, nieświadomie kierując się właśnie do trzęsawisk. Nie dostrzegł po drodze ani małej fenki, ani drugiego lwa z mikrą grzywą.
Nie fenki i lwa tylko zajączki i irbisa. ;P

[Mistrz Gry]

Tłumów nie ma, może i lepiej. Jakiś stworek z dużymi uszami, zając chyba, ale za daleko żeby poznać. Potem irbis. Tylko że dziwny jakiś bo z grzywą na łbie. Albo coś mu zdechło na głowie i zostawiło futro. Na koniec kolejny kot z owłosionym łbem, ale tym razem chyba lew, chociaż jakaś wyliniała ta grzywa. Ale kto ich tam wie. Skacząc z drzewa na drzewo widzę dobrze co się dzieje. Oni chyba jeszcze się nie zorientowali, że są tu w trójkę. Będzie heca, zrobię im psikusa. Hop, hop, do irbisa, a raczej na drzewo nad nim. I jak nie zacznę wrzeszczeć:
- Ratuuuuunkuuuu! Szalony irbis! Mordują! - ho, ho, głos to mam nie od parady. Zająco-podobne coś powinno dobrze słyszeć, lew też. A że duży nie jestem to mój głos brzmi na tyle niewinnie, że aż łezka by się w oku zakręciła. Teraz tylko znaleźć dobry widok i czekać aż wszyscy się zbiegną. Większego wyboru nie mają. I tak to jedyna droga przez gąszcz, a na myśl o skarbie człowieków pewnie im już cieknie ślinka.

[Hiraeth]

Mentalność zająca nie sprzyjała pakowaniu się w rejony, gdzie mordują... Aczkolwiek fakt, iż zającem owym była Hiraeth, nieco naginał odwieczne prawa przyrody.
Mianowicie, nie mogła tak po prostu zignorować okrzyku, i pobiec w stronę przeciwną.
Za to mogła... po cichutku... ostrożniutko... pokicać w kierunku dźwięków mordowanego czegoś. Tak cichutko, żeby niżodyn jej nie zobaczył, samemu obserwując przebieg zdarzeń.

[Athastan]

Nie usłyszał, gdy jakieś stworzenie przemieściło się po gałęziach wprost nad jego głowę, i dlatego nagły okrzyk który rozległ się powyżej całkowicie go zaskoczył. Wybił się więc w górę, rozcapierzając łapy i odskoczył tyłem gdzieś w krzaki, a potem przypadł płasko do ziemi, wypatrując ogłoszonego wszem i wobec zagrożenia. Dopiero po chwili uświadomił sobie, że raczej innych irbisów w okolicy nie ma, wobec tego tajemniczy głos musi mówić o nim. Problem w tym, że raczej nikogo nie mordował. No i nie był szalony. A może był, i właśnie dla tego słyszał ten głos? A w takim razie, może wszystko dookoła było iluzją, a on faktycznie kogoś mordował, a jego krzyk dotarł właśnie do głębin jego świadomości? Albo może to on sam krzyczał? Jego mordowali? Sam się mordował...?

[Ozyrys]

Dreptał sobie żwawo przez dżunglę, przeskakując nad korzeniami i innymi chaszczami. Zgrabnie omijał też wszelkie zwisające pnącza. Gdy wtem jak coś się nie wydrze, gdzieś niedaleko. Irbis? Gdyby to był inny lew, to by się jeszcze przejął i z ciekawości zawrócił, ale irbis? Nie warte zachodu. Jak gdyby nigdy nic zaczął biec sobie dalej, mniej więcej do punktu, w którym spadła paczka. W przeciwieństwie do zająca i irbisa, był nastolatkiem, czy wręcz jeszcze dzieckiem, więc głos rówieśnika nie działał na niego tak jak na tą dwójkę. I w pełni go zignorował. Biedaczyna musi nauczyć się łańcucha pokarmowego.

[Mistrz Gry]

Mało nie spadłem z gałęzi tak się chichrałem z mojego pomysłu. Czekam, patrzę, zaraz tamta dwójka się rzuci na irbisa. A tu guzik. Zając się schował chyba pod jakimś liściem, bo ni widu ni słychu, a lew idzie przez chaszcze jakby nigdy nic. Już chciałem krzyknąć "gdzie leziesz w bagno", ale niech idzie, będzie śmieszniej. Z gałązki na gałązkę skaczę za nim, a on już tuż tuż przed wpadnięciem po uszy w błoto. I to dosłownie. Nie wiedział na pewno jak grząska tu jest ziemia, a na pierwszy rzut oka nie było tego widać.
- Jestem ranny! Pomocy! Jestem tylko małym lwiątkiem! - krzyczę teraz. Skoro już lew ma się topić w bagniskach, niech go chociaż tamci uratują.

[Hiraeth]

Wychynęła w końcu spomiędzy liści, bo i głos się przemieścił. Żadnych lwiątek nie widziała, morderczego irbisa też nie, widocznie schował się w zaroślach, zwyrodnialec. Podniosła z ziemi pierwszy lepszy patyk, i rzuciła go jak najdalej od siebie, żeby narobić hałasu i zamieszania w zupełnie innej części lasu, niż sama się znajdowała. Jeszcze tego brakowało, żeby ją zamordował.
A potem, boczkiem boczkiem, pokicała w stronę "malutkiego" lwiątka. Skontroluje, czy to histeria, i może iść dalej w kierunku meteorytów, czy może trzeba faktycznie interweniować, choć Przodkowie świadkami, nie miała pojęcia, jak się do tego zabrać przy jej rozmiarach.