Przygoda w Upendi [wątek prowadzony, dla zapisanych postaci]

[Mkali]

- Bul, bul, bul... - tyle mógł obecnie powiedzieć. Ewentualnie zrobić jeszcze Chlup, chlup.
Dyndał na lianie, obracając się w nurcie, a ten czerwonogrzywy psychopata (oby sam z tego wodospadu zleciał) dalej trzymał się liny i targał nią jakby się wściekł. Tyle dobrego, że raz na jakiś czas prąd wody obracał go tak, że nos wraz z kawałkiem pyska wystawał przez chwilę na powierzchnię, i mógł wtedy zaczerpnąć szybki oddech, czasem dwa. Na tym jednak jego możliwości obecnie się kończyły - we wzburzonej toni grawitacja była dość względna, ustalenie właściwego kierunku na podstawie rozmytego zielonkawego światła i sporadycznych bryzgów piany na nosie również nie była czymś prostym. On zaś chyba zbyt dużo uwagi poświęcał nieutopieniu się, by móc zajmować się taką analizą.
Równie dobrze mógł więc byś w okolicach środka rzeki jak już tuż przy brzegu - tego ostatniego nie zauważy, dopóki weń nie zaryje. Gdyby jednak przyhaczył którąś kończyną jakiś stały punkt, miałby się w końcu jak ustabilizować, i może wtedy wreszcie mógłby zacząć robić coś w celu wydobycia się z toni - to jest coś innego niż trzymanie się i liczenie na trzy ratowniczki.

[Laishia]

One były trzy, a po drugiej stronie Ignis na liściu, który nie maił się o co zaprzeć i równie bezradny Mkali. Właściwie więc szczęście było po ich stronie. Do czasu aż i Haki nie dołączył do wspólnego przeciągania liny. Nadal oni nie mieli pod łapami stałego podłoża, w które można było wbić pazury i niepopychanym przez prąd samodzielnie decydować o własnych ruchach. Jednak ciężar jaki musiały teraz przeciągnąć był zdecydowanie większy. Mimo to nie poddała się i zapierając się z całych sił, zaczęła się cofać, lapa po łapie przesuwając się do tyłu i wbijając pazury w ziemie. Może we trzy dadzą radę ich przeciągnąć.

[Sethel]

Decyzja Sethel by dołączyć do ratowniczek okazała się trafiona. Teraz nie miały tylko jednego lwa do wciągnięcia. Lwica próbowała zapierać się pazurami, by nie zostać wciągnięta do rzeki. Widząc jak jedna z pomagających lwic zaczyna wbijać pazury i powoli się cofać, Sethel zmobilizowała wszystkie swoje siły i próbowała stawiać kroki do tyłu.