Alex

[Alexandra]

Alexandra


Wiek: 3 lata
Rodzina: Nie żyją. Jej rodzicami byli Lucia Alma i Amon, król Pustynnego Stada. Miała także dwie młodsze siostry - Saharę i Juvię. Całkiem możliwe, że gdzieś po ziemi chodzą jacyś jej kuzyni, ale Alex nawet nie wie o ich istnieniu.

Aparycja:

Młoda, szczupła lwica o cynamonowej sierści i czerwonych oczach. Charakteryzuje ją grzywka oraz plamki na kształt piegów na pyszczku.



Charakter:
Alexandra zgrywa twardą i samodzielną lwicę, lecz "lwią" część charakteru odziedziczyła po matce - bywa niestety naiwna i łatwowierna. Stara się jednak myśleć racjonalnie i w kryzysowych sytuacjach mózg wygrywa pojedynek z sercem. Jeżeli chodzi o tych, których kocha, jest w stanie zrobić dla nich dosłownie wszystko.
Nie potrafi długo przejmować się jakimiś problemami, jednakże uwagi odnośnie jej samej przyjmuje aż nazbyt poważnie. Kiedyś miała bardzo niskie poczucie własnej wartości, ale będąc w niewoli nauczyła się szacunku do samej siebie.

Mocne strony:
W przeciwieństwie do swojej matki, opanowała "jako tako" sztukę polowania
Za tymi, których kocha, wskoczyłaby w ogień
Jest bardzo wyczulona na krzywdę innych, zwłaszcza jeżeli chodzi o przemoc seksualną

Słabe strony:
Często udaje kogoś, kim nie jest
Nie potrafi podejmować trudnych decyzji
Miewa humorki - potrafi wybuchnąć gniewem, lub tak po prostu się rozpłakać
Zdarza się jej być naiwną. Tym, których kocha, uwierzyłaby we wszystko

Historia:

Alexandra rozpoczęła swoją historię na odległej Pustyni Bariyah, jako pierwsze dziecko Króla Amona Drugiego i Lucii Almy. Amon był samozwańczym władcą, ponieważ ugrupowanie, do którego należał -stado Pustynnych Bariyah -upadło niedługo po jego narodzeniu, natomiast Lucia była jego ciotką, niewiele jednak od niego starszą. Ich kolejnymi dziećmi, a co za tym idzie, młodszym rodzeństwem Alexandry, były kolejne dwie córki: Sahara i Juvia.
Mała lwiczka dorastała w przekonaniu, że w przyszłości ona przejmie tron po ojcu i odbuduje Pustynne Lwie Królestwo. Wiele godzin dziennie poświęcała na naukę o przodkach Bariyah i o sposobach rządzenia, a także na zabawę z młodszymi siostrami, dzięki czemu umacniała więzi, jakie je łączyły. Niestety, jeżeli chodzi o polowania, nie miała dobrych wzorców, ponieważ Lucia Alma kompletnie nie nadawała się do nauki, a jej ojciec nie był w stanie dobrze przekazać jej tej wiedzy. Alex starała się nadrabiać te braki poprzez zbiorowe treningi z Saharą i Juvią, lecz siostrom wychodziło to zdecydowanie lepiej - możliwe, że słabe umiejętności polowania odziedziczyła właśnie po matce.
W każdym razie, ich piątka wiodła pozornie spokojne życie na ruinach Pustynnej Społeczności, aż do dnia, w którym napadła na nich grupa Lwów z Północy. Atak został przeprowadzony za dnia, gdy dorośli spali w zacienionych grotach, a niczego nieświadome młódki bawiły się nieopodal Wodopoju w oazie. Napastnicy byli zdecydowanie liczniejszą grupą, toteż mogli sobie pozwolić na dosłownie wszystko względem ich praktycznie niegroźnego "królestwa". Ojciec Alexandry został zamordowany, podobnie jak jej dwie młodsze siostrzyczki. Lucia natomiast została zgwałcona przez największego lwa z całej grupy. Wszystko to wydarzyło się na oczach dorastającej lwicy, co zostawiło w jej głowie olbrzymią traumę oraz odrazę i nienawiść do samców. Ostatecznie, matka wraz z córką zostały uprowadzone i długo wędrowały wraz ze swoimi oprawcami w kierunku stada Północnych (które, notabene znajdowało się stosunkowo blisko Lwiej Ziemi).
Gdy całą grupą dotarli na miejsce, Alexandra poczuła, że nie są one odosobnione w tej sytuacji. Wyszło na jaw, że Północni słynęli z licznych porwań, natarć, gwałtów, mordów...długo by wymieniać. W każdym razie, Alex i Lucia wspierały się nawzajem w tych trudnych dla nich czasach. Młódka, przez ten cały czas wykształciła w sobie głęboką nienawiść do samców, zwłaszcza tych wielkich i długogrzywych. Wyczuliła się również na napaści na tle seksualnym, wielokrotnie broniła niewolnic, które padały ofiarą bezmózgich osiłków.
Mijały miesiące, a młoda lwica stawała się już powoli dorosłą kobietą. W tym czasie opanowała niejako sztukę polowania (pod czujnym okiem jednej z zaprzyjaźnionych niewolnic) oraz podszkoliła się w wojaczce. Udało jej się również zyskać zaufanie siostry władcy Północnego Stada, co w pewnym stopniu pozwoliło jej snuć plany ucieczki.
Ostatecznie udało jej się dopiąć swego i w wieku trzech lat oswobodziła siebie i Lucię. Nie udałoby się jej to, gdyby nie pomoc jednego z młodych lwów, który pracował dla wroga - to ociepliło wizerunek samców w oczach Alexandry. Jest mu dozgonnie wdzięczna. Niestety, nie wszystko poszło po jej myśli. Wkrótce okazało się, że matka młodej zapadła na dziwną chorobę i zmarła. Alex popadła w ogromną rozpacz, jednakże czuła, że nie może się poddać po tym, co razem przeszły, chociażby z szacunku do jej zamordowanych siostrzyczki, ojca, a teraz i poległej matki.
Po tygodniach wędrówki dotarła w tę tereny i postanowiła rozpocząć tutaj zupełnie nowe życie. Może uda jej się dołączyć do jakiegoś stada, by w końcu mogła zaznać normalnych relacji między osobnikami tego samego gatunku...któż to wie?

Ciekawostki:
Gdy jeszcze jako dziecko trafiła do niewoli, zaczęła nienawidzić samców - uważała ich za "maszyny do mordowania i gwałcenia". Jej podejście zmienił Astan, młody niewolnik, który pomógł jej i jej matce wydostać się z więzienia Północnych Lwów. Teraz lwica stara się nie wrzucać wszystkich do jednego worka.
Jako pierwsza córka króla Pustynnych Bariyah, była uczona wszystkich stadnych zasad oraz historii i legend. Do dziś wszystko pamięta i jej marzeniem jest wskrzeszenie stada Pustynnych.
Gdy urodziły się jej młodsze siostrzyczki - Sahara i Juvia, stały się one jej oczkiem w głowie i kochała poświęcać im całą swoją uwagę. Gdzieś w głębi serca pragnie opiekować się dziećmi - nawet jeśli nie miałyby to być jej własne pociechy.