Brzeg

[Zawadi]

Uniosła głowę, by na niego spojrzeć.
-Minęło bardzo dużo czasu. Zdaję sobie sprawę z tego, że wiele się zmieniło.-odpowiedziała z lekkim uśmiechem.-Przynajmniej mogę teraz na wszystko spojrzeć trochę inaczej. Pewnie masz mnie za tchórza, że wtedy tak po prostu uciekłam z pola bitwy. Cóż, zdecydowanie powinnam była wtedy walczyć do ostatniej kropli krwi. Jestem bardzo szczęśliwa, że dane mi było wrócić.
Zrobiła krótką przerwę, by zebrać myśli.-Jak sądzisz, możemy się jeszcze zaprzyjaźnić, tak jak za czasów bycia lwiątkiem?

[Thanatos]

Thanatos zdziwił się jak Zawadi nazwała siebie tchórzem. Podszedł do niej bliżej, usiadł i położył łapę na ramieniu. - Ty tchórzem? Zawadi... jeśli chodzi o odwagę, to jesteś najbardziej odważną lwicą jaką znam. - Powiedział i posłał jej uśmiech. - Poza tym, to co się wtedy działo, to , że się zagubiłaś, to nie twoja wina. Tam się tyle wtedy działo, że głowa boli. - Powiedział starając się ją pocieszyć.
Jasne, że możemy. Dlaczego się o to pytasz? - Spytał się z zaciekawieniem.

[Mistrz Gry]

Samopoczucie Thanatosa pogarszało się, a kąpiel, choć ciepła, jedynie na chwilę złagodziła objawy. Lew znów czuł dreszcze na całym ciele i wypowiedzenie każdego słowa sprawiało mu ból. Co gorsza jednak, Zawadi przebywająca tak blisko chorego samca musiała złapać od niego przeziębienie, gdyż sama także zaczęła kichać.

[Zawadi]

Usiadła, wciąż obdarzając go lekkim uśmiechem.
-Dziękuję.-odpowiedziała, szurając łapą po ziemi.Westchnęła-Pytam bez wyraźnego powodu. Zależy mi na zdobywaniu przyjaciół. Życie w samotności nie jest przyjemne. Wręcz okropne. Nie masz nawet do kogo się odezwać.
Chciała coś jeszcze dodać, ale wtedy kichnęła. Potrząsnęła głową. Jeszcze tego brakowało. Powstrzymała się przed kolejnym kichnięciem.

[Thanatos]

Thanatos zakaszlał odwracając łeb od Zawadi, po czym poczuł jeszcze większy ból w gardle. Zaczął więc mówić ciszej do lwicy. - Chodziło mi o to, że nie ważne ile czasu minęło to nadal będziemy przyjaciółmi. - Powiedział zdejmując łapę z barku lwicy.
Zauważył, że Zawadi też się przeziębiła. Raczej musiała złapać to od niego, bo dzisiaj było tak ciepło, że nie było najmniejszej szansy, aby Zawadi mogła rozchorować się przez kąpiel. - Przepraszam ciebie, chyba cię zaraziłem. Ja się zaczynam troszkę gorzej czuć, więc może odłóżmy na razie zwiedzanie lasu na później a teraz udamy się do medyka, aby nas zbadał, bo coś zaczyna mi się to nie podobać.

[Zawadi]

Zanim odpowiedziała, zdołała jeszcze kichnąć.
-Nie przepraszaj. Najwyżej oboje będziemy przeziębieni. Mnie nie trzeba badać, czuję się dobrze, ale może ciebie powinna obejrzeć. Dzisiaj przeżyłeś za dużo emocji. Przyda ci się odpoczynek.-powiedziała łagodnie.-Zwiedzanie nie ucieknie, mamy na nie dużo czasu.
Ostrożnie wstała. Rozejrzała się, próbując przypomnieć sobie kierunek.

[Thanatos]

Na zdrowie. - Powiedział z uśmiechem.
No dobrze, a teraz wracajmy pod lwią skałę, ciebie też powinna przebadać dla pewności. Tyle czasu nie było ciebie w domu. Dobrze, więc wracajmy. - Pokazał łapą kierunek, po czym ruszył.
/zt

[Zawadi]

Niespecjalnie miała ochotę na badania. Uważała, że jest zdrowa. Zawadi chciała jednak potowarzyszyć jeszcze Thanatosowi. Dlatego bez mrugnięcia okiem, ruszyła za lwem, w miarę szybkim krokiem.
/zt

[Mistrz Gry]

Po dłuższej podróży Leman i Astrid w końcu dotarli do celu. To wyglądało jak uczęszczany wodopój w sam raz dla nich. Co prawda by do niego dotrzeć musieli spędzić nieprzyzwoitą wręcz liczbę godzin śledząc stadka przeróżnych roślinożerców i wijąc się w trawie w stylu Lemana. W końcu jednak ich starania coś przyniosły. Tym razem duet był już na całe szczęście przygotowany, po drodze udało im się upolować jedną całkiem dorodną antylopę, którą ciężko ranili a potem zostawili przy niewielkiej kałuży z rozpuszczonym Gifblarem, tak że zakończyła swe cierpienia jednocześnie zaspokajając pragnienie. Tak przygotowane ciało nasączone trucizną i nieco już gnijące zdecydowali się zanurzyć w wodopoju, tak by rozkładająca się antylopa z potężną dawką trucizny w ciele, zmieniła to źródełko w śmiertelną pułapkę. Co prawda zwykle Gifblar całkiem szybko rozcieńczał się w wodzie, ale tym razem użyta dawka plus pewne dodatkowe składniki, które wrzucił do ich trującego pakunku Telias pozbyły się problemu. Teraz wystarczyło jedynie czekać.

[Mistrz Gry]

Po paru dniach wodopój zmienił się cuchnące śmiercią bajorko. Kilku niefortunnych roślinożerców napiło się skażonej wody, szybko doprowadzając do marnego końca. Astrid i Leman zadbali by również ciała tych nieszczęśników wylądowały na dnie, zmieniając to miejsce w strefę śmierci. W końcu zadowoleni z wykonanego zadania opuścili miejsce zbrodni udając się na północ.

Smród zatrutego jeziorka czuć we wszystkich tematach Wodopoju. Okolicę opuszczają roślinożercy, których nieobecność jest zauważalna.