Stara, ukryta i zapomniana przez świat jaskinia

[Furaha]

-Intrygujące- Powiedziałem obserwując to dziwne ale jakże piękne widowisko. Lekko machnąłem ogonem. Wszystko to obserwowałem w ciszy. Nie odczuwałem zagrożenia. To była energia życia, a ta nie może krzywdzić. Nigdy nie byłem świadkiem czegoś takiego. To było coś co trudno by opisać w słowach. Czując wiatr ponownie zamknąłem na moment powieki wsłuchując i wczuwając się w niego.
Kolejna rzecz jaka sie wydarzyła kiedy otworzyłem oczy zaintrygowała mnie mocniej. Obserwowałem z uwaga to wszystko co działo się dookoła. Te... kryształy, to wszystko. Nawet sylwetka lwa. Chciałem się jej przyjrzeć aby sprawdzić czy może ja znam? Po uformowaniu się kryształu zbliżyłem się.
-odkryj...- Powiedziałem pod nosem obchodząc kamień i wpatrując się w kryształ. Zastanawiałem się czy powinienem go wziąć ze sobą czy też nie. zostawić tu i szukać dalej. Przysiadłem chwile. Odkryć.. hm.... to moze byc to.

[Mistrz Gry]

To prawda @Furaha, intrygujące zjawisko. Chociaż tajemnicze i niecodzienne, to jednak byłeś jego świadkiem. I choć widzisz więcej niż inni śmiertelnicy, dostrzegłeś całość... czułeś jak wypełnia ten dziwny twór energia, jakby zapraszała cię i chciała abyś ugościł w jej domu. Może nie było to zbyt widoczne na pierwszy rzut oka, lecz obchodząc kryształ, bez problemu mogłeś zauważyć z drugiej strony wyryte 3 kamienie stojące obok siebie, a nad nimi koło połyskujące białym światłem. Takim samym jak księżyc w pełni podczas tej pięknej nocy. Układając sobie wszystko w głowie i próbują w pamięci rozpoznać lwa z ruchomych obrazków, nie byłeś wstanie, gdyż to był tylko kontur starszego lwa trzymającego kamień w łapie. Lecz gdy tylko wypowiedziałeś słowo "Odkryj", kryształ delikatnie zamigotał, a z niego poleciał świecący płatek, który krótko po wylądowaniu na twojej łapie zgasł... po czym zniknął...

[Furaha]

Wszystko to mocno mnie intrygowało, jednak dla kogoś z boku nie musiało to tak wyglądać. W końcu nie ekscytowałem się, nie skakałem z radości. Po prostu wszystko an spokojnie analizowałem, przyglądałem się i czułem. Tak, to ostatnie najbardziej. Lekko poruszyłem końcówka ogona. Wiele rzeczy mogło przyjść an myśl. W tym, że stary lew mógł być strażnikiem czy pośrednikiem. To, ze on mógł przynieść ten kryształ to miejsce. Trzy kamienie i światło niczym blask księżycowej lwicy. Ponownie rozejrzałem się po całym tym miejsce, szukając może gdzieś takich rysunków, rycin czy czegoś podobnego. Czy nie minąłem takich kamieni? Świecący płatek był ciekawy. Spojrzałem w kryształ, a następnie przyłożyłem do niego łapę.

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Kamienny krąg choć ozdobiony w dziwne świecące jeszcze przed chwilą znaki, nie posiadał tych które znajdowały się na kamieniu, także na próżno szukać między nimi wszystkimi jakiś większych powiązań. Natomiast gdy dotknęłaś kamienia... Zerwał się delikatny wiaterek, którego chłodny powiew zmierzwił twoje futro, a jego zapach można było porównać do tego nad ośnieżonymi stokami. Odświeżająca woń stała się bogatsza i bardziej różnorodna. W jednej chwili mogłeś poczuć zapach butwiejącego drewna, polnych kwiatów, plastrów miodu oraz soku z maruli. Cała eksplozja bodźców trwała niespełna kilka sekund, aż... kamień rozjaśnił się. Przez chwilę wszystko poczerniało, choć miałeś otwarte oczy. Następnie rozdarła się przed tobą wizja... choć nie do końca. Znajdowałeś się w kamiennym kręgu razem z mieniącym się kryształem. Jednak nie widziałeś obok siebie lasu, roślin, ani zwierząt. Odkryj Pojawiło się w twojej głowie, po czym spoglądając poza kamienny krąg odkryłeś, że znajdujesz się wyżej, dużo wyżej niż jeszcze chwilę temu, a jednak nie miałeś problemów dostrzec z góry najmniejszych szczegółów. Po prawej od ciebie znajdował się również kamienny krąg lśniący tak samo jak ten w którym stałeś. Na lewo zaś jego zupełnie ciemna wersja. Spoglądając przed siebie bez problemu dostrzegłeś Górę Kilimandżaro, Lwią Skałę, kolejny ciemny kamienny krąg... oraz gdzieś w tam oddali również mieniący się tak samo jak twój. Następnie ukazały ci się sylwetki, skupiając na nich swoje spojrzenie mogłeś się dokładnie przyjrzeć im oraz zapamiętać pewne szczegóły. Pierwsza należała do młodego lwa o ciemno-brązowej grzywie i jaśniejszej sierści o złotych oczach. Druga natomiast w oddali należała do czarnej niczym noc lwicy o oczach na po granicy brązu oraz zieleni. Ostania dobrze widoczna sylwetka należała do orlicy o ciemnym upierzeniu latającej gdzieś w oddali. Wszystkie postacie którym właśnie się przyglądałeś miała przy sobie kryształ, możliwe, że nawet taki sam jaki ty właśnie trzymałeś w łapie. Ostania cześć wizji ujawniła ci coś mrocznego oraz strasznego, niepochodzącego z tego świata. Może nawet złego? Na pewno widziałeś, jak kryształ, który ciągle był przy tobie, drgał i świecił jaśniej, lecz nawet jego światło nie było w stanie przedrzeć się przez ten mrok. W tym mroku była pochłonięta cała Lwia Skała. Jaskinia znajdująca się za martwą rzeką oraz jedna ukryta w górskiej dolinie. Ten sam mrok choć prawie nie widoczny pojawił się również u szczytu samotnej góry oraz ogromnym grobowcu kości. Chcąc się spróbować przedrzeć przez odmęty mroku... coś cię zobaczyło. Dostrzegło. Wyczuło. Przed tobą znikąd pojawiła się ciemna sylwetka posturą przypominająca ciebie. Widzę... Usłyszałeś głos niezwykle tajemniczy, głęboki oraz mroczny. Tajemniczy byt z wizji otworzył swoje ślepia. ...twoją słabość Dokończył po czym sylwetka otoczona ciemnością rzuciła się na ciebie, w tym samym czasie kryształ zalśnił niczym księżyc w bezchmurną noc rozwiewając wszelaką ciemność oraz oślepiając ciebie. Ochroń było ostaniom rzeczą jaka pojawiła się w twojej głowie, po czym wróciłeś. Twój wzrok znowu był ci posłuszny, a trzymany przez ciebie kryształ mienił się w twojej łapie, po czym przestał przybierając wygląd zwykłego kamienia, choć jego wzory w dalszym ciągu na nim były. Kamienny krąg zaczął powoli przygasać, a do ciebie z dziury w grocie zaczęły padać pierwsze promienie słońca, mimo to energia tego miejsca była w dalszym ciągu odczuwalna, choć nie tak intensywniej jak wcześniej.

@Furaha

[Furaha]

Podszedł by chwycić cudny kamień, po tym ruszył w drogę, tchnięty nagła potrzeba.