Ogromny Baobab (Domek Uran i Chloris)

[Lian]

Ndogo, Ndogo, Ndogo... Szczurek Ndogo. Zapamiętam! - powiedział do siebie w myślach. Im więcej razy powtórzone tym lepiej się zapamięta, a o to musiał bardzo dbać.
- Życie jest zbyt krótkie i kruche żeby się wszystkim przejmować. Nikt go za nas nie przeżyje i warto pamiętać że nigdy nie jest za późno na zmiany - odpowiedział uśmiechając się.

Sztywniaki z problemami? Co to to nie. Lian może i miał swoje własne problemy jak chociażby jego wadliwa pamięć ale umiał się dobrze bawić i być zabawny. Zazwyczaj potrafił po chwili wyczuć drugą osobę i się pod nią dopasować żeby mogli się fajnie dogadać.
Lampart dokładnie analizował co mówi towarzysz. Było po nim widać że nie jest zbyt chętnie nastawiony do dużych kotów ale Liana jakoś to nie dziwiło. Napewno chciałby żeby się przekonał chociażby do niego.
- Ja akurat jestem typem samotnika. Nie bawię się w żadne hierarchie. Jeśli ktoś mi nie wchodzi w drogę to i ja nikomu nie wchodzę.

[Datura]

Nie zamierzała szybko wracać na Lwią Skałę. Niech się Tib trochę pomartwi skoro tak ja potraktował. Co to za władca, który zmienia zdanie dziesięć razy dziennie. A niech tam sobie teraz siedzi ze swoim Ushindim, ona miała ważniejsze sprawy na głowie. Ostatnio kiedy była w Upendi szukanie ziół nie szło jej za dobrze. Może to przez tą wielką dziurę, którą wydrapał jej Tib. Skrzywiła się na samą myśl. Zwolniła kroku słysząc głosy. W miejscu takim jak Upendi spodziewała się raczej parki spędzającej razem upojne chwile niż lamparta i szczura.
- Nie przeszkadzajcie sobie, ja tylko tędy przechodzę. - rzuciła do tamtych i zaczęła buszować w krzakach w poszukiwaniu artemizji.

Rzut na percepcję

Datura wyrzuca 3d100:
2, 59, 59

Znalazłszy wśród roślinności tą jedną, która ją interesowała zaczęła powoli zrywać gałązki. Jednym uchem nasłuchiwała jednak z ciekawością o czym taka dwójka może gawędzić. Szybko jednak straciła zainteresowanie i ruszyła dalej w swoją drogę.

/+ 2x artemizja, znalezione duże źródło

Edit. skoro Chini ma nieobecność, to ja sobie jednak wyjdę

ZT

[Ndogo]

Ale myśliciel z pana Liana... Jeszcze wciąż lekko nakręcony, Ndogo fuknął pod nosem.
- Komu to mówisz! My gryzonie i tak nie jesteśmy zbyt długowieczne, a i te lata co mamy odbiera nam stres wywoływany przez ciągłe poczucie krążącej nad naszymi głowami śmierci... Dlatego trzeba łapać ile się da i to szybciutko - zakończył wypowiedź już pogodniejszym tonem.
- I tak trzymać panie prążku! Naprawdę, kiedyś spotkałem księżniczkę pewnego lwiego stada, urocza młoda dama ale potrzebowała pomocnej rady. Byliśmy przyjaciół.. eeee dobrze zgranymi towarzyszami. Widzisz w moim odczuciu, jeśli w jakiś sposób druga osoba wchodzi w twoje codzienne życie to staje się ona w jakiś sposób odpowiedzialna za swoje czyny względem ciebie. Dlatego gdy podzieliłem się z nią moimi spostrzeżeniami i radą oczekiwałem choć trochę szacunku! A ona ... - urwał, słysząc szelest niedaleko. Bardzo dobrze zresztą ponieważ rozgadał się na temat którym zdecydowanie nie miał ochoty dzielić się z nowo napotkanym znajomym. Od razu dotarł również do niego zapach przechodzącej lwicy. Czujny, stał tak chwilę obserwując, jak lwica nie zwróciwszy na nic uwagi, nie przestrzegając żadnych zasad savoir vivre, wtarabania się w krzaki po czym bezceremonialnie odchodzi. Wydawało mu się, że ja zna... Nawet był tego pewien, ale nie zdążył tego potwierdzić.
- No o tym właśnie mówię - prychnął wciąż patrząc z niedowierzaniem w kierunku w którym znikła Datura.

[Lian]

/ sorka że tak długo, ciężki tydzień

Biedny szczurek - pomyślał.
-Współczuję ci, ale też cieszę się że sobie radzisz - odpowiedział.
Lampart wsłuchiwał się w historię o księżnicce gdy obok, nie wiadomo skąd pojawiła się lwica. Najwyraźniej nie była zainteresowana rozmową tylko szukaniem jakichś ziół czy czegoś tam. Nawet nie zdążył jej przywitać kiedy już sobie poszła. Nie przyciągnęła niczym szczególnym swojej uwagi dlatego też Lian niespecjalnie się skupiał na zapamiętaniu jej wyglądu. Strzelił uchem i postanowił kontynuować rozmowę.
-Rozumiem cię. Bardzo łatwo jest się na kimś przejechać. Podstawą jest dystans do drugiej osoby, nawet jeśli z pozoru wydaje się mega sympatyczna.

[Ndogo]

/taak, sorki ja też zamuliłam ostatnio xd

Szczur zmrużył lekko oczka parząc na Liana. Poczuł się jak poklepane po główce dziecko. Czy to była jakaś sugestia? Po marudzeniu szczura w sumie ciężko było spodziewać się innej odpowiedzi, ale ten jak zwykle odebrał to jako objaw kompleksu wyższości kota. Nikt nie będzie mu tutaj współczuł, ot co! Prążkowaty i tak zajął na liście napotkanych kotowatych dość wysokie miejsce, ale Ndogo jako, że poczuł się usatysfakcjonowany posiłkiem, postanowił, że chyba pora się zebrać i gdzieś odpocząć po tym jakże wielkim wysiłku spowodowanym napychaniem brzusia.
- O to to to, bardzo mądre słowa. No nic, Panie Prążkowaty, jak to mówią komu w de temu ce. Bardzo dobrze się gadało, ale trawienie samo się nie zrobi. Oooo na trawienie dobrze jest zjeść jakieś ziółka, a może i jakiś robaczek się trafi hmmm... no nic, nic. Adios prążku! - i tak jak szczur był, tak nagle zniknął. To znaczy tak to wyglądało z jego perspektywy, w której nie było miejsca na wystający gdzieniegdzie z trawy skaczący zadek.

z.t